در حال بارگذاری ...
گفت وگو با امیر حسین رستمی بازیگر نمایش «شوایک، سرباز ساده دل»

کشیش نمایش بنده ابلیس و جزو سپاه شیطان است

ایران تئاتر: نمایش «شوایک، سرباز ساده دل» نمایش پر شخصیتی است و بیش از سی بازیگر دارد و بدون شک یکی از بازی‌های درخشان نمایش را امیرحسین رستمی در نقش یک کشیش دغل کار ، منعت طلب ودرضمن باهوش ارائه می‌کند. کشیشی که در تقابلش با شوایک ساده دل لحظات متفاوتی را در فضای نمایش خلق می‌کند.

امیرحسین رستمی در سالهای اخیر در همکاری با بزرگانی نظیر فرهاد آئیش و کوشک جلالی حضور موفقی در تئاتر داشته است. «کلمه سکوت کلمه و کمی بالاتر» ، «آخرین سلطان»، «پژمان»، «دودکش»، «یه تیکه زمین»، «دختران هوا»، «سه،پنج،دو»، «مرد هزار چهره» و «شمس العماره» ، «زن،مرد،زندگی»....، «بوسیدن روی ماه»، «عملیات مهد کودک»، «سورپرایز»، «زنان ونوسی، مردان مریخی»، «خاک آشنا»، «رئیس» و «اسپاگتی در هشت دقیقه» ، «شترمرغ»، «شرط آخر»، «قلب یخی» (فصل سوم) و «زیگ زاگ» از جمله کارهای مهم کارنامه بازیگری رستمی هستند... «شوایک سرباز ساده دل »در شمار آثار بزرگ ادبیات کلاسیک جهان قرار دارد و منتقدان و خوانندگان رمانهای ادبی ارزش و اعتبار زیادی در میان رمانهای بزرگ قرن بیستم برای این کتاب قائل هستند. یاروسلا هاشک این کتاب را در سال‌هایی نوشته که دنیا وارد مرحله جدیدی از تحولات خود شده بود؛ تحولاتی که در عصر هاشک با ظهور جنگ جهانی اول نمود عینی پیدا کرد و ماحصل تجربیات عینی هاشک به عنوان سرباز در زمان حضورش در جنگ جهانی اول است . عوامل اجرایی نمایش عبارتند از : بازیگران فرهاد آئیش، کتانه افشاری‌نژاد، کامبیز امینی، رضا جهانی، امیرحسین رستمی، مهران رنجبر، بهنام شرفی، یعقوب صباحی، حامد کمیلی، بهناز نازی، بهار نوحیان، پرهام ابراری، رضا افشار، سهیل باباعلی، مجتبی بابایی‌فرد، امین بالنگ، مجید تفرشی، کیارش دستیاری، سعید رستمی، محسن سالاری، ایمان سلگی، فرهاد قدیم‌خانی، محمد کمان‌گیر، سینا کوایی، علی گلشنی، صالح لواسانی، محمد مشتاقی، عطا مقیمی، محمد نژاد، محمد نیازی و سعید هاشمی ، طراح صحنه: رضا مهدی‌زاده، طراح لباس: ادنا زینلیان، طراح گریم: ماریا حاجیها، طراح نور: رضا حیدری ، موسیقی: علیرضا عبدالکریمی، دستیار کارگردان، برنامه ریز و مدیر تولید: محمد گودرزیانی، مدیر صحنه: علی اسدی و مشاور رسانه‌ای: آیدا اورنگ.با امیر حسین رستمی در باره بازی در نمایش شوایک ،سرباز ساده دل گفت وگویی انجام داده‌ایم

 

 

از معدود بازیگرانی هستید که در تلویزیون و سینما فعالیت دارید. اما نمایشهایی را برای بازی انتخاب میکنید که آثار موفق و پر مخاطبی هستند. انتخاب هایتان در تئاتر بر اساس چه معیارهایی شکل میگیرد؟

تلاش میکنم با دقت و تحقیق درباره نام و اعتبار کارگردان تحقیق کنم و در کنارش ویژگیهای نقش هم در قبول پیشنهاد بازی برایم خیلی موثر است. در حال حاضر چند پیشنهاد تئاتری داشتم که چون ملاکهایم را در آنها نمیدیدم قبولشان نکردم. نمایشی مثل  «سیستم گرون هلم» که بازیش کردهام  با توجه به مضمون داستان و کارگردانی درست و اندیشمند علیرضا کوشک جلالی بارها در تماشاخانه مختلف روی صحنه رفته است و هر بار با استقبال مخاطب روبه رو شده است.

 

در تئاتر در سالهای اخیر با بزرگانی زیادی همکاری داشته اید. همکاری با حمید رضا نعیمی در نمایش «شوایک ، سرباز ساده دل» چگونه شکل گرفت؟

این نمایش اولین تجربه همکاریم با نعیمی است و کارگردان مسلط و درجه یکی است و متن هم برایم خیلی جذابیت داشت. در تئاتر سعی میکنم همیشه بهترین انتخابها را داشته باشم.

 

یکی از شخصیتهای جذاب نمایش «شوایک ، سرباز ساده دل» شخصیت چند وجهی کشیش است؟

بله، این پدر روحانی آدم منفی، باهوش و مقتدری است و شخصیتش اوج و فرودهای زیادی داشت و ایفایش خیلی برایم جذابیت دارد. پدر روحانی که شخصیتش قلابی و جعلی است و فساد در وجودش رخنه کرده و در صحنه های از نمایش از طرف واتیکان فرستادهای به محل کار کشیش میآید تا رفتار و کارهایش و سلامت آن را بررسی کند و مواجه این فرستاده و کشیش و حرف هایی که رد و بدل میکنند. میزان بیگانگی او را با خداوند و آموزه های دینی را مشخص میکند.

 

جنگ ذات ویرانگر و پر خشونت و مرگباری دارد. اما چون ضامن منافع کشیش و پولدار شدنش است. تداومش مورد حمایت و تایید کشیش است؟

کشیش هیچ کاری را برای رضایت خدا و مردم انجام نمیدهد و جنگ را مثل یک بیزنس پر منفعت میبیند که باعث تثبیت پایه های قدرتش میشود . یکی از منافعی که کشیش با ادامه جنگ به آن دست پیدا میکند. برپایی مجالس به خاکسپاری و ترحیم کشته شدگان در جنگ است. با مردن مردم پول زیادی عاید این کشیش سود جو میشود.

 

در چند فیلم و سریال نقشهای آدم ساده دل را خوب بازی کردید. آیا ایفای نقشهای چند وجهی برای شما مثل همین کشیش جذابیت بیشتر دارد؟

بله، این نقش به واسطه ویژگی و مختصات شخصیتش مصالح مناسبی برای ارائه بازی قابل قبول در اختیارم قرار داد. رفتارهای متناقض و عوام فریبانه کشیش قدرت مانور بازی من را در این جهت که در هر لحظه در جلدی فرو میرود را بالاتر برد.

 

کشیش را خاکستری دیدید؟

 نه، منفی تمام عیار است و رگه هایی از معرفت و منش انسانی در اعمالش دیده نمی شود و به نظرم بنده ابلیس و جزو سپاه شیطان است.

 

به نظرم اگر این مرد کشیش نمیشد. میتوانست یک دیکتاتور بی رحم و خشن باشد؟

 قطعا همین‌طور است و پتانسیل انجام هر کار غیر انسانی را دارد و ذاتا دیکتاتور و خون آشام است.

 

در اغلب نقش هایی که بازی می کنید و ظرفیت استفاده از طنز را دارد. شیرینی به نوع بازیتان اضافه میکنید . در نمایش «شوایک ، سرباز ساده» هم از این ویژگی استفاده کردید؟

نعیمی کارگردانی است که سابقه بازیگری دارد و برای بازیگران کارش اهمیت زیادی قائل است. در تمرینات نمایش بعد از اینکه بازیگران با نقششان آشنایی پیدا کردند .نعیمی به بازیگران اجازه اتود زدن نقش و ارائه استباطشان را از نقش میدهد و جاهایی این پیشنهادات را تایید و جاهایی دیگر ردشان میکرد. به مثال نعیمی حتی در جنس بازی به مقتضیات سالن محل اجرا توجه داشت و بارها میگفت فلان اتود و شیوه بازی به درد این سالن بزرگ نمی خورد و نمی شود از آن استفاده کرد. خودش هم بسیار آدم شیرین و طنازی است و در خیلی از لحظات تمرینی واکنش هایی بروز میداد که من نمیتوانستم جلوی خندهام را بگیرم. طبیعی است کارگردان به این طنازی می تواند به درستی از ویژگی بازیگرش منجمله همین شیرینی که شما اشاره کردید در بازی من وجود دارد استفاده کند. من چون دیرتر از سایر بازیگران به تیم بازیگری پیوستم از نعیمی خواستم که حسابی مواظبم باشد تا بازیم تعادل و هارمونی داشته باشد و درست بتوانم شخصیت کشیش را بشناسم و از نقشم عقب نیافتم. در هرروز تمرینات به نکته جدیدی در مورد نقش دست پیدا می کردم که برایم خیلی هیجان انگیز بود.

 

در نوع بازی در سالنهای بزرگ و قاب صحنه ای مثل همین تالار وحدت و یا سالن اصلی تئاتر شهر نسبت به بازی در سالن های کوچک چه تغییراتی را به وجود میآورید؟

قبلا در نمایش کمی بالاتر به کارگردانی آروند دشت آرای تجربه بازی در سالن بزرگ را داشته ام . بازی در این نوع سالنها مختصات خاص خودش را دارد و بازیگر باید درشت تر بازی کند. از طرفی تماشاگر با بازیگر فاصله زیادی دارد و از ردیف هشتم به بعد تماشاگر ارتباط چشمی با بازیگر ندارد و فقط با صدا، حرکات و فیزیک بازیگر در صحنه مواجه است و اگر نتواند بازیگر این ارتباط را به وجود بیاورد نمیتواند با تماشاگر ارتباط درستی برقرار کند.
 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی
 




نظرات کاربران (1)