در حال بارگذاری ...
رحیم نوروزی در گفت و گو با ایران تئاتر

در نمایش از فضای شهر تهران و روابط روزمره سطحی فاصله گرفته ام

ایران تئاتر: ما تا ابد در قطب می مانیم را رحیم نوروزی تحت تاثیر داستان های هاروکی موراکی نویسنده نوگرا و معاصر ژاپنی روی صحنه برده است. نوروزی در نمایشش روایتگر تنهایی ، استیصال و ویروس کشنده ای به نام عدم ارتباط بین آدمها ی کلان شهر ها و از همه مهمتر پدیده مرگ است .

رحیم نوروزی بیش از دو دهه است که در عرصه بازیگری حضور آرام ، بدون حاشیه و تاثیر گذاری دارد. او بازیگر نقش پذیر و ارزنده ای است و در سینما و تئاتر و تلویزیون نقش ها ماندگای خلق کرده و با خیلی از بزرگان تئاتر مثل مسعود دلخواه و حسین پاکدل همکاری داشته است. وی فارغ التحصیل  کاردانی رشته مرمت بناهای تاریخی در سال 1372‏ و کارشناسی رشته تئاتر با گرایش ادبیات نمایشی در سال 1380 می‌باشد. فعالیت تلویزیونی خود را با مجموعه‌ی آموزشی بازی برای بچه‌ها به عنوان مجری-بازیگر شبکه‌ی استانی گیلان شروع کرد و بعدها در کارهایی همچون دنیای شیرین دریا،  پس از باران، مثل زندگی، دختران، راز شیوا، چراغ های خاموش، حصیر سرد و اواز مه، خانه ای در تاریکی، آشیانه ی سیمرغ، مدار صفر درجه، و خداوند عشق را آفرید، شهریار، بوی گل های وحشی، شاهزاد ه ی سرزمین آلان، کلانتر، روز حسرت، حضرت یوسف، سال های برف و بنفشه، کوه خواجه،  همچون سرو، خواستگاران و عملیات 125 فعالیت داشته‌ است. رحیم نوروزی  به عنوان بازیگر در تئاترهای دوحراف، سروانتس، شناسنامه،  زمستان 66، رقص کاغذ پاره ها، دل سگ، همان همیشگی، افرا، رویاهای رام نشده، یک شب در کتابخانه، در سایه، مرغ مینا، نظمیه ی زنان، رومولوس کبیر- فردریش دورنمات، گالیله -برتولت برشت، یک دامان ماه و ستاره،  بهشت روی اقیانوس، بعضی وقت ها خوبه که آدم چشم هاشو ببنده و عشق و عالیجناب حضور فعال داشته است. او علاوه بر بازیگری، نویسندگی، کارگردانی و طراحی صحنه کارهای دیوار، می رم روزنامه بخرم، شما خانمی با مانتوی آبی ندیدید را به عهده داشت و در نمایشنامه خوانی آن ها زنده اند، آثول فوگارد، مگس هاژان پل سارتر، پرگنت  ایبسن، آیا تا به حال عاشق بوده‌ای روژانو؟ ، آرامسایشگاه و سه پاس از حیات طیبه‌ی نوجوانی نجیب و زیبا نیز فعالیت کرده‌است. نوروزی کاندید دریافت جوایز جشنواره‌های متعدد بوده است که می‌توان به کاندیدای دریافت جایزه‌ بهترین بازیگر مرد، سومین جشنواره سیما برای بازی در سریال پس از باران از میان تولیدات پنج سال پنج شبکه، کاندیدای دریافت جایزه‌ بهترین بازیگر مرد بیست و سومین جشنواره‌ی تئاتر فجر برای نمایش رقصی چنین، کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره‌ی تئاتر فجر 1390 برای نمایش عشق و عالیجناب اشاره کرد و همچنین جوایز بسیاری از جمله جایزه اول کارگردانی نخستین جشنواره‌ی تئاتر ماه برای نمایش بر فراز برجک‌ها، جایزه‌ سوم طراحی صحنه نخستین جشنواره‌ی تئاتر ماه برای نمایش بر فراز برجک‌ها و لوح تقدیر و سپاس از انجمن ملی سینمای اندونزی – هفته‌ی فرهنگی ایران در اندونزی برای فیلم های یوسف پیامبر و آسمان هشتم به  وی اعطا شد.از فعالیت‌های دیگر او می‌توان آموزش تئاتر در اداره ارشاد اسلامی استان گیلان به مدت یک سال (۱۳۶۸)، گذراندن دوره آموزش بازیگری، کلاس‌های آموزشی کانون تئاتر تجربی حمید ‏سمندریان(۱۳۷۰)، آموزش خوشنویسی در انجمن خوشنویسان تا مقطع ممتاز، فعالیت حرفه‌ای در رشته‌ی معرق چوب (1380-1372) و همکاری در پروژه‌ی مرمت کاخ مرمر، سرپرستی مرمت کاخ کلاردشت (1375-1373) را نام برد. «ما تا ابد در قطب می مانیم» آذر ماه به نویسندگی و کارگردانی رحیم نوروزی ساعت 16:30 در کافه تریای تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر در حال اجرا است.در این اثر نمایشی که با نگاهی به آثار هاروکی مورا کامی نویسنده برجسته ژاپنی اجرا می شود عالیه نعمت الهی، پرنیان محرابی، رومینا فرمانی، سوگل ایزدی فرد و سلمان مشیر پناهی به عنوان بازیگر حضور دارند. عارف عباسی دستیار کارگردان و برنامه ریز، رضا قانعی و مهسا مشعشعی طراحی صدا، ساخت موسیقی و اجرا، مقدی شامیریان طراح لباس، عسل صابر وحید، تارا پدرامی، آیلی حسین زاده دستیاران لباس، حسین پناهی دوخت لباس، شیوا بیران وند مشاور هنری، طراح پوستر و تیزر، امین کردبچه مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه ای نیز گروه اجرایی نمایش را تشکیل می دهند.با رحیم نوروزی در باری اجرای نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

 

پرداختن به دنیای هاروکی موراکامی برایتان چه جذابیت هایی دارد؟

علاقمندی ویژه ای به موراکامی ندارم، داستان های این نویسنده برای من دست مایه ای بود تا متن را بنویسم. نگاه موراکامی نگاه خاصی است؛ او در آثارش به تکرار مضامین و نشانه ها رویکرد دارد و مضمون های یکسان در نوشته هایش دیده می شود.

 

از منظری هنرمند مولف خودش را در آثارش تکرار می کند؟

موراکامی حداقل از منظر من، نویسنده چند لایه و جهان شمولی نیست که بخواهم مولف بدانمش. البته نگاهش برایم ارزشمند است ، او نگاه ابزوردی دارد.  نگاه ابزوردی که امروز به نظر می رسد در شرق آسیا و ژاپن صنعتی به صورت گسترده ای وجود دارد و موراکامی با سفرهایی که انجام داده و بیشتر در غرب دنیا بوده این نگاه ابزورد را تعمیم و تسری داده به جامعه بشری.

 

این نگاه ابزورد حاصل تنهایی انسان ها در دنیای صنعتی است؟

 بله تنهایی، گمگشته گی، مرگ، بیهودگی زیست، فرصت های اندک انتخاب مسائل جالب دنیای آثار موراکامی هستند که آنها را درست در دل داستان هایش طرحشان می کند.

 

نگاه اومانیسی موراکامی چقدر برایتان مهم است؟

موضوع تئاتر انسان و دغدغه های ابدی و ازلیش است و همینطور تردیدها ، اضطراب هایش. واقعی ترین چیزی که در زندگی وجود دارد حقیقت مرگ است. فرصت اندک زندگی همواره در تهدید مرگ قرار دارد، نمی خواهم ماجرا را فلسفی و تلخ کنم. نمایش من در حقیقت یک پرفورمنسی است که ماحصل تلاش های من و تعدادی از هنرجویان جوان و با انگیزه ام بوده است.

 

در 50 سالگی مرگ به عنوان یک دغدغه جدی مطرح شده است؟

برایم حل شده است و با مرگ کنار آمده ام.

 

به عنوان جبری که مرگ در زندگی وجود دارد آن را پذیرفته اید؟

اگر قرار است مرگ بیاید چه آلان و چه ده سال بعد هیچ تفاوتی ندارد. اگر ده سال بعد سراغم بیاید فرصت بیشتری برای کار کردن و سفر و جستجو خواهم داشت .

 

به نظر می رسد در نوشتن متن خیلی به داستان خاصی از موراکامی نپرداخته اید؟

نمایشم ربطی به داستان خاصی از موراکامی ندارد و متن اورجینال و نوشته خودم است.

 

در نمایش به الگوهای شرق دور چه به لحاظ تفکری و چه به لحاظ پوشش و خلقیات رفتاری و راه رفتن ژاپنی ها وفادار بودید؟

می خواستم بر خلاف خود موراکامی که به سنتهای ژاپنی چندان وفادار نیست و به شدت تحت تاثیر فرهنگ غرب است، در نمایشم به این سنتها بپردازم.

 

آیا این نوع نگاه غرب گرایانه موراکامی جزو نقاط ضعف کاریش محسوب می شود؟

 نه به عنوان یک ویژگی مطرح است. مردم ژاپن و چشم بادامی ها زیاد موراکامی را به دلیل دوریش از فرهنگ ژاپنی دوست ندارند. ژاپنی ها توانسته اند خیلی خوشگل و موزه ای سنت هایشان را حفظ کنند. در نمایش نگاهم یک مقدار بیشتر از این که نسبت به موراکامی باشد به سنت های ژاپنی معطوف است. تلاش کردم در نمایش از فضای شهر تهران و روابط روزمره سطحی متداول فاصله بگیرم و اجرا جهان شمول تر باشد. جغرافیای نمایش را به ژاپن بردم، جایی که زادگاه موراکامی است و موقعی که صحبت از ژاپن می شود باید از نشانه های خاص آنجا در نمایش بهره می بردم و نگاه کوچکی هم به تئاتر کابوکی هم داشتم. در موسیقی نمایش هم این رویکرد را داشتم و می خواستم تماشاگری که به دیدن نمایشم می آید سفری ذهنی از کافی شاپ تئاتر شهر به ژاپن داشته باشد. برای اجرای این نمایش از زحمات مهدی شفیعی که این فرصت را به من داد تا بتوانم  این تجربه ام را در کافی شاپ تئاتر شهر اجرا کنم تشکر دارم.

 

آیا همچنان بازیگری هم برایتان دارای جذابیت است؟

بله بازیگری شغل و حرفه اصلی من است و همواره برایم جذابیت دارد.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




مطالب مرتبط

نظرات کاربران