بازی در نمایش مستند ظرایف خاص خودش را دارد

 مانوس به کارگردانی نازنین سهامی زاده روز سوم(30دی) سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر ساعت 16:30 و 19 در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر به صحنه می رود؛ به همین بهانه گفت و گو با بازیگر نمایش را بازنشر می کنیم.

نمایش مانوس تکیه بر ساختار تئاتر مستند و خاطرات بهروز قوچانی روی صحنه رفته است و بدون هیچ دخل و تصرفی حاصل مصاحبه با افراد حقیقی داخل کمپ‌های مانوس و نائوراست و تئاتر و رباتیم است. تحقیقات مانوس از یک تیتر خبر, در ذهن کارگردان آغاز شد و این نمایش روایتی مستند از پناهندگی و اتفاقات پیرامون آن است . بن‌مایه نمایش مانوس درباره تنهایی و فشارهای وارد به آدم‌های محصور شده در کمپ پناه‌جویان است .عوامل این نمایش عبارت‌اند از نویسنده: لیلا حکمت نیا،کیوان سررشته ،طراح و کارگردان: نازنین سهامی زاده، مدیر تولید: محمد قدس، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز: الهام خداوردی، طراح صحنه: امیرحسین دوانی ،طراح نور: علی کوزه گر ،عکاس و ساخت تیزر: محمدصادق زرجویان ،طراح صدا و موسیقی: بهروز سیفی ،طراح پوستر و بروشور: جواد آتشباری، مدیرصحنه: امید باژرنگ ،ویدئو آرتیست: سام چگینی ،طراحی و اجرای دیجیتال آرت: سروش رضا، روابط عمومی و تبلیغات مجازی: سارا حدادی، بازیگران : احسان بیات فر، ابراهیم عزیزی. السا فیروزآذر. احسان کرمی. صبا گرگین پور.حمیدرضا محمدی. نسرین نکیسا. نرگس نیک سیرت، نمایش مأنوس تازه‌ترین اثر نازنین سهامی‌زاده بهمن و اسفندماه 95 در سالن قشقایی تئاترشهر به روی صحنه رفت. با احسان کرمی درباره نقش رسول و ساختار نمایش مانوس گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.

توان حرفه ای منعطفی دارید؛چقدر حضور در برنامه کلاه قرمزی به خاطرات نوستالژیک شما از این عروسک جذاب مرتبط است؟

به هر حال مجموعه کلاه قرمزی نزدیک به سه دهه حضور جدی در تلویزیون ما دارد و برای چند نسل خاطرات نوستالژیکی را به وجود آورده است. نکته مهم این است که پروژه کلاه قرمزی یکی از حرفه‌ای‌ترین برنامه‌های عروسکی تلویزیون حتی در دنیا  محسوب می‌شود.حضور در این برنامه برای من خیلی ارزشمند است. تا شروع کارم در کلاه قرمزی هنوز این نگرانی را داشتم که نتوانم حضورم موفقیت‌آمیز باشد. اما با انجام پروسه‌های طولانی‌مدت تمرینی کار خوشبختانه مثل همیشه درست و خوب انجام می‌شود و در این تمرینات همه ماها مثل یک شاگرد جلوی کلاس درس ایرج طهماسب می‌نشینیم و بازیگری مشق می‌کنیم .

در نمایش آیس لند در قالب یک مهاجر پاکستانی که در سرزمین جدید منفعت طلبانه به ثروت‌اندوزی پرداخته است بازی تأثیرگذاری  ارائه می‌کنید و در نمایش مانوس هم در قالب نقش رسول مؤثر بازی کرده‌اید. این رشد تدریجی اما مؤثر شما که نقش به نقش بهتر بازی می‌کنید چگونه به وجود آمده است؟

 لطف خدا شامل من شده که توانسته‌ام در بازیگری کار به کار پیشرفت داشته باشم و البته آدم‌های مؤثر و کاربر بلدی در کارهایشان با آن‌ها همکاری داشته‌ام.در عرصه بازیگری مدام در حال یادگرفتن و تجربه‌اندوزی بودم و برآیندش نوع و جنس بازیم در نمایش آیس لند است. بازی در این نمایش برای من یک نقطه عطف محسوب می‌شود. در این نمایش در حدود 17 صفحه مونولوگ دارم و چون آخرین بازیگری بودم که به گروه پیوستم باید کمتر از یک هفته خودم را آماده و مهیا برای شروع اجرای عمومی نمایش می‌کردم و اگر این پشتوانه قبلی را نداشتم نمی‌توانستم در این کار موفق شوم. در کنار این مسائل تجاربم باکار کردن در تئاتر بیشتر شده است و این دو نقش تقریباً همزمانم جای کار زیادی برای بازی کردن داشت. بعد از موفقیت نمایش آیس لند تصمیم گرفتم با دقت کارهایم را انتخاب کنم و آیدا کیایی هم به من تأکید کرد که  نباید نقش بد بازی کنم. در مانوس هم نقش خوبی کار کردم.

آیا در ابتدا قرار بود همین نقش رسول را بازی کنید؟

نه، برای نقش دیگری با من تماس گرفته شد. در دور خوانی‌های متن نازنین سهامی زاده به این نتیجه رسید که من نقش رسول را بازی کنم. اگر کار ، تئاتر مستند نبود و قدرت انتخاب داشتم ، نقش امینه را بازی می‌کردم.در این مورد هم با کارگردان صحبت هم کردم و  نقش را دورخوانی خواندم و کارگردان از کارم رضایت داشت.

علاقه داشتید زن پوش در نمایش بازی کنید؟

بله، علاقه زیادی به ایفای نقش این مادر داشتم. منتهی به علت ساختار مستند نمایش امکان چنین کاری وجود نداشت.

نقش رسول به واسطه حضور برون گرایانه اش اهمیت بیشتری نسبت به نقش امینه در داستان نمایش دارد؟

علاقه شخصی بود که این نوع نقش را تجربه کنم .و حتما در نمایشی زن پوش بازی می‌کنم. در تمرینات زمانی که نقش امین را می‌خواندم خیلی از بچه‌ها گریه‌شان گرفت .

در شیوه بازیگری در تئاتر مستند بازیگر با چه مسائلی مواجه است؟

بازی در نمایش مستند کار دشواری است . زیرا باید از طرفی نسبت به کاری که انجام می‌دهید وفادار باشید و چیزی به نقش و بازی اضافه  و کم نکنید و روایتی ر ا دراماتیزه شده روی صحنه ارائه می‌کنید.

آیا برای بازی در نقش رسول ، شخصیت واقعی او را دیده بودید؟

بیشتر بازیگران آدم‌هایی را نقششان را بازی کرده بودن ، در جلساتی دیدند. اما من ترجیح دادم چنین کاری را انجام ندهم.. اما صدای این آدم را شنیدم..

آیا رسول واقعی مثل رسول نمایش نوع حرف زدنش لمپن مابانه بود؟

زیاد روی این قضیه فکر نکرده بودم. اما دوستانش که به دیدن نمایش آمدن گفتند که حرف زدنم  عین رسول واقعی است . من حرفم با کارگردان این بود که متن به‌اندازه کافی مواد و مصالح در اختیار من قرار داده که نیاز به رجوع و حرف زدن با رسول واقعی نداشته باشم.برای من نکته مهم شیوه بازی کردن یک نقش مستند بود و نباید بازی اگزجره ارائه می‌شد. درنهایت هم کارگردان با تحلیل من موافقت کرد و یکی از دلایلی که باعث شد بازی در مأنوس را بپذیرم ، دیدن نمایش قبلی سهامی زاده چشم در برابر چشم بود که یک تئاتر مستند موفق بود .

نکات ظریف شخصیتی مثل نوع حرف زدن سریع و قاطع و زنجیر چرخاندن رسول در متن وجود داشت .یا شما به نقش اضافه کردید؟

 این زنجیر دست گرفتن و چرخاندش را پیشنهاد دادم و کارگردان  چون متوجه شد به نقش رنگ و بو می‌دهد پذیرفتش.

گفت‌وگو از احمد محمد اسماعیلی