نویسنده خالق اصلی هر اثر نمایشی است

آذررنگ جنوبی خونگرم و احساساتی تئاتر ما بازیگری حسی است که بازیش به دل مخاطب می نشیند. آذرنگ سال قبل آباجان، گیتا ، کسوف ، آبجی قاتل اهلی، آذر، رگ خواب و بیست و یک روز را در سینما بازی کرد. کسوف، افسون معبد سوخته ، ترن هم نمایش های آخر آذررنگ در حوزه بازیگری و کارگردانی صحنه هستند. آذررنگ جوایز متعددی در جشنواره‌های داخلی و خارجی تئاتری وسینمایی به دست آورده است. او عضو هیئت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر بوده است و دو جایزه تئاتر فجر برای بازیگری ( در نمایش‌های خون رقصه ۱۳۹۰ و چهار حکایت از چندین حکایت رحمان۱۳۸۳)، سه جایزه از تئاتر فجر برای بهترین نویسندگی (برای نگارش نمایشنامه‌های «خنکای ختم خاطره» ۱۳۸۸، «دو لیتر در دو لیتر صلح» ۱۳۹۰ و «خیال روی خطوط موازی» ۱۳۸۵) و لوح تقدیر را برای نگارش نمایشنامه «ترن» در سال ۱۳۹۱ از همین جشنواره، دریافت کرده است. آذررنگ با اغلب بزرگان تئاتر مثل نادربرهانی مرند و کیومرث مرادی همکاری داشته است. با آذرنگ در باره فعالیت های جدید تئاتریش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

 

سال قبل حضور پررنگی در سینما و تئاتر داشتید و امسال گزیده کار شده و فقط با یک فیلم ( تنگه ابوغریب) و یک تئاتر حضور دارید؛ دلیل این تغییر رویکردتتان چیست ؟

همیشه حضورهایم برایم راضی کننده بود و تلاش کردم در هر تئاتر و  فیلمی که بازی کردم چیزی کم نگذارم. البته من دوست دارم مخاطب در باره بازی هایم نظر بدهد . امسال هم پیشنهادات زیادی از سینما و تلویزیون داشتم که ترجیح دادم حضورم کمتر از سال های قبل باشد . دوست دارم کمتر کار کنم و نقشی را بازی کنم که تمام ذهن و وجودم را در گیر خودش کند .

 

سال قبل بازتولید نمایش ترن را داشتید. تکلیف بازتولید هتلی ها چه شد؟

قرار است از اواسط بهمن ماه هتلی ها در تماشاخانه پالیز روی صحنه برود و تا اواخر اسفند اجرای نمایش ادامه داشته باشد. در تیم بازیگری نسیم ادبی ، سام کبودوند ، کمند امیر سلیمانی ، آیه کیانپور ، آذین نظری ، ستایش محمودی و خودم بازی داریم و آذین نظری جایگزین مریم نور محمدی شده است و رضا مهدی زاده به عنوان طراح صحنه هم به علت مشغله کاری از تیم کاری هتلی ها عذرخواهی کرد. طراحی لباس را نسیم ادبی و ساناز بیان انجام می دهند. آهنگسازی را هم ابراهبم اثباتی انجام می دهد. محمد گودرزیانی به عنوان دستیار کارگردان و برنامه ریز و راضیه اسماعیلی به عنوان منشی صحنه در هتلی ها با ما همکاری می کنند.

 

با توجه به تغییر سالن محل اجرای نمایش آیا تغییراتی در فضای نمایش اعمال می کنید؟

تغییرات اندک است و تغییرات جزیی در دیالوگ ها انجام داده ام . در هر صورت این نمایش دغدغه‌های اجتماعی و انسانی افراد و تاثیری را که بعد از سال‌ها بر روح و روان آنها می‌گذارد به تصویر می‌کشد. در هتلی ها دختری جوان خاطرات ۲۴ سال پیش را برای دوستش در قالب داستانی کوتاه تعریف می‌کند. در داستان او ماجرای طلاق پدر و مادر این دختر و تاثیر این طلاق در زندگی آینده او و البته اتفاقی که در جشن تولد ۹ سالگی‌اش رخ داده، مرور می‌شود. این نمایش اوایل دهه ۷۰ را روایت می‌کند، مقطعی که جنگ به اتمام رسیده اما هنوز مردم جنگ‌زده جنوب ایران که برای فرار از جنگ به شهرهای مختلفی از جمله تهران پناه آورده‌اند به دلیل آسیب‌های که به شهرهایشان وارد شده، نمی‌توانند به شهرشان بازگردند و هنوز در شهرهای دیگر ماندگار هستند.

 

آیا پیش بینی می کنید که مثل اجرای قبلی هتلی ها از این اجرای جدید مخاطبان استقبال گسترده ای انجام بدهند؟

بهمن و اسفند برای اجرای نمایش ، ایام ریسک پذیری است؛ زیرا مردم توجه شان به برگزاری جشنواره مهم تئاتر و فیلم فجر است و شاید تعداد مخاطبان نمایش دچار ریزش بشود. من تجربه اجرای ترن را در سال قبل در چنین ایامی داشتم که خوشبختانه اقبال خوبی از نمایش انجام شد و امیدوارم مخاطبان دوباره به دیدن هتلی ها بیایند .

 

 

در زمینه نوشتن هم مثل همیشه حضور موثری دارید؟

اگر می توانسم بیشتر روی این قضیه تاکید می کردم؛ زیرا کمترین میزان اهمیت در پروسه یک کار هنری درحال حاضر را برای نویسنده قائل می شوند. درصورتیکه بنیان یک اثرهنری  فیلم نامه ونمایش نامه  آن است. درتئاتر ما درام و قصه گوبی کم کم به فراموشی سپرده می شود. در حال حاضر بیشتردرساختار نمایش ها دیالوگها حذف و تصاویر جایگزین می شود. اشکالی ندارد این اتفاق هم می تواند رخ بدهد. به شرط اینکه به بحث های زیر ساختاری متن آنقدر شناخت داشته باشیم که با تصویر سازی های  صرفا زیباکلیت یک اثر را زیر سوال نبریم.

 

بنابراین نویسنده در منظر نگاه شما جایگاه ارزشمندی و خاصی  دارد ؟

بله، نویسنده ها خالق اصلی هر اثر نمایشی هستند و به قول یکی از شخصیت های نمایش ترن،  نویسندگی ما را به ذات آسمانیمان نزدیک می کند. انگاری  نویسنده در روی زمین جای خداوند می نشینید و سرنوشتت تعین می کند. بنابراین نویسندگی کار ساده ای نیست. اما ما باری به هر جهت و ساده انگارانه به نویسندگی نگاه می کنیم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی