سال جدید یک افسانه قدیمی کردی را به صحنه می برم

تینو صالحی کارشناس ارشد کارگردانی نمایش است و از دانشکده هنر و معماری فارغ التحصیل شده است. از جمله کارهای بازیگری و کارگردانیش می توان به سماعی زاده، یافت آباد، شاخه نبات، سی و سه، ساقی، آنتی آنتیگونه، کیارش، فطرس٬ ترنج٬ آوای نی، خرداد٬ مختارنامه٬‌ زمین انسان ها٬ برنج ، سفر به اورامان و تله تئاتر منم اومدم، مم وزین و وو اشاره کرد. او علاوه بر بازیگری و کارگردانی، دستیار افرادی چون قطب الدین صادقی و امیر دژاکام بوده است و سالها نزد این بزرگان به تجربه اندوزی پرداخته است. صالحی سال قبل نمایش طاعون را در تماشاخانه ایران شهر روی صحنه برد.

او در گفت وگو با ایران تئاتر در باره فعالیت های جدید کاری خود گفت: در حال حاضر مشغول بازی در نمایش پولانسکی به کارگردانی محمد مبر علی اکبری در تماشاخانه پالیز هستم.

صالحی در باره نقشی که در نمایش پولانسکی ایفا می کند متذکر شد: دراین نمایش دو شخصیت را بازی می کنم . داستان نمایش یک روایت غیر خطی از زندگی و آثار رومن پولانسکی نویسنده ، کارگردان و بازیگر آمریکایی لهستانی تبار است. اولین نقشم پدر دختری است که رومن پولانسکی در آمریکا به او تجاوز می کند؛ پدری که برای این مسئله به دادگاه شکایت می کند. نقش دیگرم نقش شخصیت اسکار فیلم ماه تلخ پولانسکی است؛ نقشی که در فیلم، هیوگرانت ایفایش کرده بود.

وی با اشاره به متفاوت بودن این دو نقش افزود: هر کدام از این دو نقش مختصات خاص خودشان را دارند.

صالحی در ادامه سخنانش به تدارک اجرای نمایشی جدید برای به روی صحنه بردن اشاره کرد و گفت: در حدود یک سالی است تمرینات نمایش نحس را آغاز کرده ایم. متن را خودم نوشته ام و نمایش پر شخصیتی است و درحدود سی بازیگر در این نمایش بازی دارند؛ در تیم بازیگران ترکیبی از بازیگران با تجربه و شاگردان جوانم استفاده کرده ام.

صالحی در باره داستان نمایش عنوان کرد: داستان نمایش عجیب و غریب است و برگرفته از افسانه های قدیمی کردی است و در باره کودک قنداقی است که کل خانواده اش را می کشد.

این کارگردان در باره بازیگران نمایش نحس گفت: سیامک ادیب ، لیلا نظریان و زهرا داود نژاد در نمایش بازی دارند .

وی در باره مکان و زمان  اجرای نمایش عنوان کرد: نمایش برای اجرا در بلکس باکس طراحی شده و صحبت هایی برای اجرای نمایش در اردیبهشت ماه در تئاتر شهر انجام شده است.

صالحی در باره ریشه علاقه اش به اجرای نمایش های پر شخصیت عنوان کرد: اگر رجوع کنم به گذشته، اغلب نمایش هایم چنین ویژگی دارند و اجرای نمایش های پر شخصیت کار دشواری است؛ اماچون کار فیزیکال جمعی برایم مهم است و تئاتر را با آن همراه می دانم و یا به عبارتی ماهیت تئاتر را کار جمعی می دانم، به همین دلیل به اجراهای پر شخصیت تمایل دارم. کاربا بازیگران پر شمار چالش های اجرا را دوچندان می کند و در ضمن کار تصویر سازی و طراحی میزانسن ها را دشوار می کند و درحین کارهم کارگردان باید حواسش به شخصیت پردازی باشد.

 

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی