برسد به دست رییس جمهور

اما فکر می کنم اگر از پس این سپاس، از غیبت ناموجه شما در جشن تئاتر خاصه جشنواره تئاتر فجر گلایه مند نباشیم، برای تئاتر کم گذاشته ایم. بگذارید برایتان بگوییم که تئاتر هم کتاب است،
کتابی که از سکوت به حرف آمده است. کتابی که حتی نمی‌­خواهد به مخاطب خویش زحمت ورق زدن را تحمیل کند. کتابی که می‌نویسد و به نوشتن تعارف می‌کند. آدم‌های این کتاب، اندیشیدن را آموخته‌­اند و به کمان همین اندیشیدن است که می‌­توانند تا فرسنگ‌ها تیر دانش خویش را روانه کنند.
پس این تئاتر، چنان سزاوار است که چشم آن داشته باشد که شما را در جشن خویش میزبان باشد و شما را بشنود. آن لحظه می تواند عصایی باشد که روز و روزهایی به کار تئاتر بیاید و دیگر روزی به کار شما. حتما شما از خوشحالی هنرمندانی که در گوارایی ها و ناگواری های دولت شما، ذره ای دریغ نکردند، خوشحال خواهید شد. سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر بی حضور شما به خاطره ها پیوست اما این گلایه می تواند کمرنگ شود اگر یکی از همین عصرهای در راه، عکسی از شما که به تماشای تئاتر نشسته اید مخابره شود. همین!