شایسته است نام و نشانش در تاریخ تئاتر دانشگاهی بماند

اگر «هوشنگ آزادی ور» تنها همین سه جلد تاریخ تئاتر جهان «اسکار براکت» را ترجمه کرده بود و هیچ مستندزیبایی مانند «گل  قالی» را نساخته بود و هیچ شعری را نسروده بود و به ما که اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در دانشکده سینما -تئاتر ،دانشجوی درس مبانی نمایشنامه نویسی اش بودیم ،تمرین های کاربردی و موثر در تاثیر جادویی مشاهده ی پیرامون و انرژی منحصر بفرد واژگان نداده بود و و و....
شایسته بود و هست که نام و نشانش در جهان و در تاریخ تئاتر دانشگاهی ایران بماند.
گزیده کاری این هنرمند و معلم بزرگ در طول زندگی پربار هنری اش می تواند تا ابد برای ما الگویی همواره زنده و تازه باشد.

او این ارزشمندی و بها را دارد که نه در رثایش ،بلکه در گرامی داشت و به یاد تاثیرش در تاریخ تئاتر دانشگاهی، نشان و لوحی طراحی و به نخبگان تئاتر اهدا شود تا قدر چنین گوهرهای ارزشمندی دانسته شود.
روان این معلم و هنرمند بزرگ شاد

رحمت امینی