در حال بارگذاری ...
12 اردیبهشت آمد و رفت

انگار باز هم فراموش کردیم

ایران تئاتر- علی رحیمی: بازهم ۱۲ اردیبهشت آمد و رفت، اما انگار بازهم خیلی از ما فراموش کردیم این روز فرصتی برای یادآوری دوران خاک صحنه خوردن ها و تکریم آنهایی است که دستمان را گرفتند، بلندمان کردند و ما را پله پله حرکت دادند تا همین جایی که هستیم.

تعطیلات پی در پی این روزها دست به دست هم داد تا روز معلم امسال خیلی غریبانه بگذرد. روزی که نه برای ادای دین به لحظه لحظه تلاش معلم، بلکه فقط برای یادآوری درسی بنا شده است که هیچ استادی هرگز تلاشی برای آموزش آن نکرد و همواره احساس می شد از دل همه تعالیم برون خواهد ریخت: درس تکریم استاد

همان مقام شامخی که مولا علی(ع) در مدح او می فرمایند: هرکس کلمه ای به من بیاموزد مرا بنده خود کرده است...

نمی دانم امروز دانش آموزان روز تکریم را در خاطر دارند و لحظات کوتاهی از هر زنگ را برای آن از استاد قرض می گیرند یا  دست روزگار نسیان را ارمغان روز بعد از تعطیلات کرده و سایه بی وفایی را بر گستره آن پهن نموده است. از همان سایه ها که بر خیلی از حوزه های استاد و شاگردی مثل تئاتر هم چنبره زده است.

نمی دانم امسال مقام شامخ چند استاد در سیکل دائما در چرخش تئاتر گرامی داشته شد.

چند شاگرد در میان همه گرفتاری های زندگی ماشینی یادشان مانده بود که پله پله صعودش ناخودآگاه و معجزه آسا نبوده و برای لحظه لحظه اش استادی خون دل خورده و جانش به لب آمده است.

چند شاگرد یادشان بود به نسل بالادستی خود با دیدار کوتاهی، شاخه گلی، پیامکی و ... این روز را تبریک بگوید، ازخاطرات روزها خاک صحنه خوردن ها صحبت کند و به یاد چوب استاد صحنه ها سازد و استاد خنداند.

دستان چند استاد بوسیده شد، آرامگاه چند استاد گلباران شد و...

شک ندارم امسال هم آنقدر تعداد حاضران در این آیین سنتی کم بوده که از چشمان تیزبین خبرنگاران دور مانده و تصویری به یادگار نگذاشته باشد.

انگار خیلی ها فراموش کرده اند آن اولین روزهایی را که با لرز سر صحنه می رفتند و دست هدایتگری استوارشان می کرد.

فراموش کرده اند که روز معلم، روز همانهایی است که خنده هایشان، فریادهایشان، چوبشان و ... چون سپری شد برای آنها، تا امروزی که خود استاد شوند برای شاگردانی که قرار است خاک صحنه بخورند و شاید روزی، روزگار هنر تکریم بیاموزند.

سیروس همتی  بهترین بازیگر سال ۹۶ از سوی هیات داوران انجمن بازیگران خانه تئاتر، در کنار نویسندگی، کارگردانی و بازیگری، معلم ریاضی است. او سالهاست که در این حرفه فعالیت می کند و حق استاد شاگردی را به خوبی می شناسد.

او در این خصوص معتقد است: اساسا در تئاتر نیاز به جا افتادن فرهنگ حرمت داریم. این حرمت از دو منظر قابل بررسی است اول حرمت اخلاقی و سپس حرمت علمی.

وی افزود: جمله معروفی است که اگر شاگردی از استادش در علم جلو نزند شاگردی نکرده و به عبارتی حرمت علمی استاد را نگه نداشته است. اما متاسفانه برخی این حرمت را نگه می دارند اما وقتی به جایگاه بالاتر می رسند دیگر حرمت اخلاقی را فراموش می کنند.

همتی با انتقاد از هنرمندانی که تکریم استاد را فراموش می کنند، گفت: بعضی هنرمندان وقتی معروف می شوند و کمی سطح سوادشان بالا می رود نه تنها اساتید خود را فراموش می کنند بلکه با عناوینی همچون «فسیل شده» از آنها یاد می کنند. من از آنها سوال می کنم چرا آن روزهایی که چیزی از تئاتر نمی دانستید و گاها برای حضور سر کلاس درس این اساتید خواهش و تمنا می کردید این مسائل مطرح نبود.

از او پرسیدم روز معلم را به چه کسانی تبریک گفتی، گفت: من هوشمندی را از آتیلا پسیانی و قدرت کلام را از دکتر قطب الدین صادقی آموختم. اولین بار تئاتر را با داوود کیانیان شروع کردم. از محمد چرمشیر، داوود فتحعلی بیگی، نصراله قادری، محمود فرهنگ، سید عظیم موسوی، دکتر یداله وفادار، حسین مسافر آستانه، حسین پاکدل، اردشیر صالح پور و خیلی دیگر از بزرگوارانی که هم اکنون به دهنم نمی آیند، درسهای زیاد گرفتم. چطور می شود این تلاش ها را فراموش کنم. این تلاشها قابل جبران نیست اما سعی می کنم در چنین روزهایی با یک تلفن کوتاه، یک پیامک و ... یادشان را گرامی بدارم.

 

من نیز در این مجال کوتاه، فرصت را غنیمت شمردم و ضمن تبریک روز معلم به تمامی اساتید حوزه تئاتر، و با احترام به بزرگانی که در حوزه تئاتر نام نیک از خود به یادگار گذاشتند، به اندازه یک یادآوری کوتاه، گذری می کنم بر زندگی هنرمندانی که در کنار حرفه معلمی، تئاتر را انتخاب کردند و در آن شکوفا شدند.

 

اکبر رادی؛ نمایشنامه‌نویس و داستان‌نویس

اکبر رادی 11 مهر ۱۳۱۸ در شهر رشت به دنیا آمد. او که از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان تاریخ زبان فارسی به شمار می‌رود، در سال 1338 وارد دانشگاه تهران شد و به تحصیل در رشته علوم اجتماعی پرداخت. او بعد از اخذ مدرک کارشناسی، تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد را در همان دانشگاه آغاز کرد، اما پس از مدتی آن را نیمه‌کاره گذاشت و پس از گذراندن دوره تربیت‌معلم در سال ۱۳۴۱، به شغل معلمی روی آورد. رادی طی ۳۲ سال، به تدریس ادبیات در دبیرستان، ادبیات نمایشی انستیتو مربیان امور هنری، نمایش‌نامه نویسی مقطع کارشناسی دانشگاه تهران و نمایش‌نامه نویسی پیشرفته کارشناسی ارشد دانشگاه هنر تهران پرداخت.

در کنار شغل معلمی، او با دیدن تئاتر «خانه عروسک هنریک ایبسن» در دهه ۳۰ به عرصه تئاتر و نمایشنامه‌نویسی علاقه‌مند شد. در سال ۱۳۳۸ نخستین نمایشنامه خود را با عنوان «روزنه آبی» نگاشت، اما دو سال طول کشید تا آن را منتشر کند. او در سال ۱۳۴۳ نمایشنامه «افول» را با سرمایه گروه ادبی طرفه منتشر کرد که رویداد مهمی در عرصه تئاتر ایران محسوب شد. رادی در سال 47 یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های دهه 40 ایران یعنی «ارثیه ایرانی» را نوشت. اهمیت این اثر تا جایی بود که 15 سال بعد، در دهه 60، نسخه دیگری از همین نمایشنامه را با عنوان «تانگوی تخم‌مرغ داغ» نوشت.

نمایشنامه‌های «ازدست‌رفته»، «روزنه آبی»، « افول»، «مرگ در پاییز» (شامل سه تک‌پرده: محاق، مسافران، مرگ در پاییز)، «از پشت شیشه‌ها»، «صیادان»، «جاده» (مجموعه داستان کوتاه)،  «لبخند باشکوه آقای گیل»، «دستی از دور» (تحلیل تئاتر دهه چهل ایران)،‌ «در مه بخوان»، «هاملت با سالاد فصل»، ‌«نامه‌های همشهری»(مجموعه یادداشت‌ها و تحلیل‌ها)،‌ «منجی در صبح نمناک»،‌ «پلکان»، «آهسته با گل سرخ»، ‌«شب روی سنگفرش خیس»و... از دیگر آثار مهم اکبر رادی محسوب می‌شوند.

 

خسرو حکیم رابط؛ نمایشنامه نویس

خسرو حکیم رابط متولد 5 آذر 1309 در شیراز است. او سه تا پنج سالگی را در استهبان زندگی کرد. حکیم رابط در سال 1328 در آموزش و پرورش مشغول به کار شد و شغل معلمی را برگزید، هرچند بعدها تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای دراماتیک ادامه داد.

خسرو حکیم رابط از نمایشنامه نویسان پیشکسوت و کارکشته تئاتر است. هنرمندی که در نوشته هایش به مردم و زندگی مردم، به خواسته ها، آرزوها و نیز به رفتارهای ناهماهنگ و ناشایست شماری از مردم نگاهی ویژه دارد.

«آنجا که ماهی‌ها سنگ می‌شوند»، «ایوب دلتنگ خسته خندان»،  «سهراب شنبه»، «سهراب و ساز و والی قبرستان»، «روز هفتم (نشر روزبهان)»، «خاطره ها»، «آهو و احمد»، «زمانه در دست زمان»، «عطسه»، «زیر تیغ آفتاب»، «بانگ زنگ فیل فیلن»، «فیل در پرونده» از جمله نمایشنامه های ماندگار اوست.

 

محمد چرم شیر؛ نمایشنامه‌نویس و مدرس تئاتر

محمد چرم شیر متولد 21 شهریورماه 1339 در تهران است. او پس از سپری کردن تحصیلات متوسطه در سال 1358، در رشته ادبیات نمایشنامه‌نویسی در دانشگاه تهران آغاز به تحصیل کرد و پس از فراغت از تحصیل، از سال 1366 وارد حرفه‌ معلمی شد و از همان سال‌ها کار نوشتن را آغاز کرد.

وی برای اولین بار با نمایشنامه «خداحافظ» خود را به جامعه تئاتر معرفی کرد. نمایشنامه ای که در سال 1364 در دانشگاه اجرا شد و سپس آذر 66 توسط حسین جعفری در تالار قشقایی روی صحنه رفت.

ن «در مصر برف نمی‌بارد»، «پروانه و یوغ»، «می‌بوسمت و اشک»، «کبوتری ناگهان»، «روایت عاشقانه از مرگ در ماه اردیبهشت»، «روزگار نازنین طلعت مهربان»، «بحرالغرائب»، «روز رستاخیز»، «دیر راهبان»، «کالیگولا شاعر خشونت» و اقتباس‌هایی چون نمایشنامه‌های «پنهان‌های مردی که خانه‌اش ویران بود»، «مضحکه نامه دن‌کیشوت لامانچایی»، «می‌بوسمت و اشک» و... از جمله آثار اوست.

 

سیروس همتی؛ طراح صحنه، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر

سیروس همتی متولد 13 مرداد 1351 در تهران است. تحصیلات او کارشناسی ریاضی از دانشگاه تربیت‌معلم و معلم ریاضی دبیرستان است و در کنار آن به کار تئاتر می پردازد.

«غروب تا غروب»، «محرمانه»، «‌ببخشید خط روی خط افتاد»، «‌مسافران»، «قربانی»، «مجلس برادرکشی»، «کامو»، «خروسک پریشان»، «الهه»، «فولاد هرگز زنگ  نمی‌زند» و... ازجمله آثار او به‌عنوان نویسنده، کارگردان و بازیگر در عرصه تئاتر می باشد.

 

قدرت‌الله ایزدی، بازیگر

قدرت‌الله ایزدی کمدی و هنرپیشه اهل اصفهان است. او در سال ۱۳۵۸ به عنوان معلم در وزارت آموزش و پرورش استخدام شد. ایزدی در سال ۱۳۶۴ از طریق صدا و سیما وارد دنیای بازیگری شد و در سال ۱۳۷۵ اولین تئاتر خود را به روی صحنه برد.

وی در محافل عمومی با نام رشید معروف است.

 

مسعود میرطاهری، بازیگر و کارگردان

سید مسعود میرطاهری، متولد 28 دی ماه ۱۳۵۰ در تهران می‌باشد. وی فارغ التحصیل رشته ریاضی از دانشکده تربیت معلم است و همزمان با فعالیت در شغل معلمی، در حوزه تئاتر نیز فعالیت می کند و تا کنون در فیلمهای سینمایی، سریال‌ها و نمایشهای زیادی ایفای نقش نموده است.

 

 

 

 

 




مطالب مرتبط

شانزدهمین سال جاودانگی اکبر رادی

شانزدهمین سال جاودانگی اکبر رادی

مؤسسه‌ فرهنگی هنری اکبر رادی، در پیامی به مناسبت سالگرد درگذشت این نمایشنامه‌نویس که هم‌زمان با زادروز بهرام بیضایی است، از این دو هنرمند بزرگ عرصه هنرهای نمایشی کشور یاد کرد.

|

گفت‌وگو با کارگردان «قلاده‌ای برای یک سگ مرده»

حامد هادوی: کارهای سرگرم‌کننده با اندیشه مخاطب کاری ندارند
گفت‌وگو با کارگردان «قلاده‌ای برای یک سگ مرده»

حامد هادوی: کارهای سرگرم‌کننده با اندیشه مخاطب کاری ندارند

حامد هادوی، کارگردان نمایش «قلاده‌ای برای یک سگ مرده» با بیان اینکه کارهای سرگرم‌کننده با اندیشه مخاطب کاری ندارند، گفت ما مخاطب را درگیر حقایق می‌کنیم.

|

نظرات کاربران