دلنوشته علی اکبر عبدالعلی زاده به مناسب 17 مرداد ماه
روز خبرنگار 20 ساله شد ولی «نادیده‌گیری» هنوز ادامه دارد
ایران تئاتر - علی اکبر عبدالعلی زاده :این روز خبرنگار هم از آن روزهای شاد سال است. همه به خبرنگار تبریک می‌گویند و در اغلب مواقع این تبریک‌ها حال آدم را خوب می‌کند. بعضی هم پیامشان را به کنایه‌های مختلف آشکار و یا پیچیده در صد لفاف همراه می‌کنند که معنی کلی‌اش می‌شود روزتان هست که باشد می‌خواهیم حالت را بگیریم !
درمجموع روز خبرنگار و روزهای پس‌وپیشش برای مخاطب و وزیر و وکیل و مدیر و هنرمند و تاجر و کاسب و دوست و فامیل والخ فرصتی است که به خبرنگاران بگویند ما قدر شما و حاصل رنج مکررتان را می‌دانیم. ماهم صرف شنیدن این قدردانی خوشحال می‌شویم.
این روز هرسال فرصتی هم برای فعالان این عرصه ایجاد می‌کند که حرف دلشان را بزنند. این متن ازاین‌دست فرصت‌هاست؛ خبرنگاری در کنار همه مزیت‌های اعتبار فردی و جریان سازی عمومی، به‌عنوان مهم‌ترین عنصر رکن چهارم جامعه یک اشکال ماهوی دارد. اشکالی که صرفاً شامل حال خبرنگاران وطنی نیست و در تمام دنیا جامعیت دارد اما در ایران به‌مراتب سهمگین‌تر است، اینکه خبرنگار کارش ایجاد توجه و تمرکز بر یک موضوع اولویت‌دار است اما همواره بابی توجهی و «نادیده‌گیری» مواجه می‌شود. این نادیده‌گیری همان ابزار کارآمد برای از میدان به درکردن خبرنگاران مؤثر است. حالا ضریب تأثیر این ابزار در سرزمین‌هایی مثل سرزمین ما که اصل نادیده‌گیری در همه امور به کارمی آید نسبت به خبرنگاران دیگر نقاط دنیا چند برابر و بسیار سهمگین‌تر است.
این وضعیت را بگذارید کنار بی‌شمار مشکلات زیرساختی از نبود منابع و مراجع تخصصی و نبود حقوق و منافع صنفی و الخ بعد ببینید چه بر سر خبرنگاری می‌آید که می‌خواهد در مسیر سلامت و خدمت حرکت کند و دامن حرفه‌اش را از هر ناپاکی دور بدارد. صدالبته خبرنگار مؤثر کاری می‌کند که جامعه هدف نتواند او را نادیده بگیرد اما به‌هرحال ما خبرنگاران هم آدم‌هایی هستیم مثل بقیه ساخته از استخوان و گوشت و پوست باروحی که به آن جان می‌دهد و متأثر از شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی پیرامون مان و با ضریب تأثیرپذیری بالاتر از دیگران. بنابراین خبرنگار مؤثر و پاک قلم هم افسرده می‌شود، خسته می‌شود و می‌بُرد. برای همین است که بسیاری از مؤثرین حوزه رسانه جذب حوزه‌های دیگر می‌شوند و این صحنه پی در پی از عقاب‌ها خالی می شود.
باید بدانید خبرنگاری بدون آلودگی در سرزمین ما کاری پرمخاطره است که توجیه عقلی و اقتصادی ندارد. انحرافات این حرفه اما تا دلتان بخواهد توجیه عقلی و اقتصادی دارد و به همین دلیل آسمان خالی از عقاب ، جولانگاه کلاغان می‌شود.
برای نسل ما که عمر فعالیت خبرنگاری‌مان از عمر روز خبرنگار بیشتر است روز خبرنگار یک جشن سوری با دل‌خوشی زودگذر است. با همه این‌ها اصل بهره‌برداری از امکان و قدرت رسانه بدون تغییر است و می دانیم اگر می‌خواهیم کشور در هر موضع و موضوعی رشد کند ابتدا باید رسانه آن حوزه قوت یابد و رسانه‌ای حضور قدرتمند دارد که خبرنگار کاربلد و باتجربه داشته باشد. حالا اگر در هر جایگاه و مقام منصب اجتماعی هستیم و دلمان می‌خواهد خبرنگاران مؤثر و باتجربه در عرصه باقی بمانند باید تمام همتمان را به‌کارگیریم تا او درنتیجه عمل ما دچار «نادیده‌گیری» نشود. انشالله روز خبرنگار بهانه خوبی برای یادآوری این نکته باشد.