در حال بارگذاری ...
سعید هاشم‌زاده در گفتگو با ایران تئاترمطرح کرد:

میزانسن و قراردادهای صحنه اصلی‌ترین عناصر در «آلبوم خانوادگی» است

نویسنده و کارگردان نمایش « آلبوم خانوادگی» گفت: در این نمایش به جز میزانسن ها که با اصلی پیشبرد درام را بر عهده دارند بر مسائل فنی دیگری چون نور و طراحی تاکید زیادی نشده است.

نمایش «آلبوم خانوادگی» از 12 شهریور در سالن 2 عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه رفته است. این نمایش درباره پدر خانواده‌ای در قرون وسطاست که مراسم احتضارش در حال برگزاری است و خانواده‌اش برای این مراسم جمع شده‌اند.

سعید هاشم زاده نویسنده و کارگردان نمایش « آلبوم خانوادگی» در گفتگو با ایران تئاتر در خصوص ایده نگارش این نمایشنامه گفت: ایده نوشتن این متن با مطالعه کتابی تحت عنوان « تاریخ مرگ» به سراغم آمد. طی مطالعه این کتاب که روایت هایی  درباره مرگ در قرون وسطی بود ذهنم را به شدت درگیر کرد و متوجه شدم که این روایت ها تا اندازه زیادی به آیین های فرهنگ خودمان نزدیک است. همچنین متوجه شدم که می توانم از این روایت ها برای شکل دادن یک داستان محکم و قدرتمند سود ببرم.

او در ادامه افزود: مجموعه ایده ها و خرده ایده های این متن حول و حوش مسئله مرگ است. در فرهنگ خودمان هم با این مسئله مواجه می شویم که وقتی مومنی فرارسیدن زمان مرگ خود را احساس می کند، خانواده اش را باخبر می کند و آن ها را دور خود جمع می کند؛ همین رفتار را در فرهنگ مسیحیت هم مشاهده می کنیم.

این کارگردان تئاتر در خصوص نحوه روایت در این متن بیان کرد: ساختار نمایشنامه کاملاً روایی است و قصه مشخصی را دنبال می کند. اگر بخواهیم این متن را از حیث ژانر شناسایی کنیم بیش از هر چیز در قالب تراژدی قرار می گیرد، اما با این حال از شیوه اجرای رئالیستی بسیار فاصله دارد. این نمایش با وجود بهره گیری از روایت های متعدد به هیچ عنوان قالب کولاژ یا پست مدرن ندارد. شکل گرفتن تابلوها در این نمایش دارای استایل خاصی است در حقیقت مبنای شکل گیری تابلوها در این نمایش ژست سازی های نمایشی بر اساس نقاشی های دوره قرون وسطایی و کلاسیسیزم است و بازی ها و میزانسن بر اساس ترکیب بندی هایی که در این نقاشی ها مشاهده می شود پیش می روند. ساختار کلی صحنه نمایش « آلبوم خانوادگی» را می شود به این ترتیب توصیف کرد که مجموعه تابلوها در فضای خالی از عناصر متعارف صحنه شکل می گیرند و این میزانسن ها و بازی ها است که کلیت روایت نمایش را پیش می برند. در واقع مجموعه قراردادهایی که در طول نمایش با خواننده در میان گذاشته می شود ارتباط گیری ها برقرار می شود. به بیان دیگر به جز میزانسن ها که با اصلی پیشبرد درام را بر عهده دارند بر مسائل فنی دیگری چون نور و طراحی تاکید زیادی نشده است.

این هنرمند در پایان سخنانش با اشاره به نحوه به کارگیری دیگر عناصر در این نمایش اظهار کرد: موسیقی در این نمایش نقش قابل توجهی دارد. با مطالعه ای که در مورد موسیقی رنسانس انجام شد لحن ها و لهجه هایی از آهنگسازی در این دوره استخراج شد که در فضاسازی اثر نقش مهمی را بازی می کند.   

گفتنی است؛ مرضیه شاطرطوسی، نونا نیسی، مریم قاسمی، امین بشارتی، کیمیا شهریه، علیرضا عزیزی و محمدعلی ترابیان بازیگران این نمایش هستند.

سایر عوامل گروه عبارتند از دراماتورژ: پریسا کیومرثی، آهنگساز: حسین عطری، طراح صحنه: سعید هاشم‌زاده، دکور: رضا غیور، موسی هاشم‌زاده، مهدی غلامی، طراح لباس و گریم: سحر پیله‌ور، امور رسانه‌ای: میثم محمدی، منشی صحنه و برنامه‌ریز: نازنین احسانی، دستیاران کارگردان: میثم شیخی و آذین دهقان، عکس و مستند: کسری بردبار، عکاس مهمان و تیزر: علیرضا عزیزی، طراحی و عکاسی پوستر: موسی هاشم‌زاده، تهیه‌کننده: گروه مواجهه.

سعید هاشم‌زاده پیش از این نمایش‌های بایگانی برای یک مسئله شخصی، اسب مرده و اتللو یک کولاژ را روی صحنه برده است.

 




نظرات کاربران