«عقیم» را برای تداوم اندیشه نمایشنامه بازتولید کردم

به گزارش ایران تئاتر، نمایش «عقیم»، پیش از این در تماشاخانه ماه حوزه هنری اجرا شده بود و این روزها با تغییراتی در گروه نمایش، در مجموعه تئاتر محراب روی صحنه رفته است.

به همین بهانه با علیرضا معروفی نویسنده و کارگردان این اثر به گفت و گو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

 

کمی از مراحل  نگارش عقیم و اینکه از چه زمانی دغدغه  نوشتن این متن به سراغتان آمد بگویید؟

ضعف آدم ها باعث ترحم یا ترک آنها می شود. در وهله اول ایده نگارش این نمایشنامه از ضعف آدم ها جرقه خورد اینکه ضعف آدم ها باعث تنهایی آنها می شود. بعد از تنهایی مسئله منافع آدم ها به ذهنم رسید اینکه وقتی پای منافع در میان باشد انسان ها خطرناک می شوند همین مسئله باعث شد به فکر خلق  کارکتری به اسم «طوبا» باشم. این ها اساسی ترین مواردی بود که موجب خلق  این اثر شد. 

 

 «عقیم»،چند ماه پیش در حوزه هنری_سالن ماه  روی صحنه رفته‌بود، چه شد که تصمیم به اجرای مجدد گرفتید؟ 

به نظرمن یک نمایش باید سال ها و سال ها اجرا شود و با یک‌بار اجرا نمی تواند رسالت تئاتر را به جا آورد. از همان زمان که این نمایش 20 شب  در سالن ماه حوزه هنری اجرا شد به این فکر کردم که صرفا در یک سالن اجرا نداشته باشیم و خدارا شکر توانستیم این نمایش را باز تولید کنیم. قصدم از باز تولید این نمایش تداوم اندیشه این نمایشنامه است. تئاتر با سینما متفاوت است، یک فیلم  سینمایی سال‌ها برای مخاطبانش  باقی می ماند و می توانند به آن دسترسی پیدا کنند  اما تئاتر این گونه نیست بنابراین من فکر می کنم نمایشی که دارای اندیشه است باید  چندین بار برای مخاطبش باز تولید شود. 

 

شما علاوه بر نگارش و کارگردانی، در این نمایش بازی هم می‌کنید، فکر نمیکنید این موضوع به کار لطمه بزند؟ 

در مورد این مسئله باید تماشاگر قضاوت کند و اجراهای حوزه هنری نشان داد که تماشاگر کار را دوست دارد و لطمه ای هم نزد اما در کل این مسئله کار بسیار خطرناکی است بهتر بگویم که روی لبه تیغ راه رفتن است. من همیشه معتقدم کارگردان نباید در کار خودش بازی کند مگر اینکه دارای تمرکز بالایی باشد. بازی من در این نمایش به خاطر شرایطم بود هم از نظر پیچیدگی کارکتر که فکر می کردم هیچ کسی مثل خودم نتواند «مصیب» را درک کند و هم بحث مالی و دستمزد کمتر بود. 

 

کمی از حال و هوای و فضای کارگردانی این اثر و هدایت بازیگرانتان برایمان بگویید؟

سعی کردم موقعیت خلق کنم و بدون اشیا برای مخاطب تصویر بسازم ، بیگانه سازی کنم و آن چیزهایی که نیست را هست نشان بدهم و به تخیل تماشاگر بسپارم. 

 در مورد بازیگران هم همیشه تلاش کردم در کنار بازیگران کارم باشم و رابطه احساسی با آنها برقرار کنم. بازیگر دارای خودآگاه و ناخودآگاه است. ناخودآگاه او کودک و دل نازک است بنابراین کارگردان باید روانشناس باشد و با او ارتباط درستی برقرار کند، اگر برعکس این اتفاق بیافتد بازیگر به شدت لطمه می بیند. به همین دلیل سعی کردم رابطه مادر و فرزندی بین خودم و بازیگر برقرار کنم. 

 

 با توجه به متن  آیا شما  قصد نقد جنگ را داشتید؟ 

به هر حال جنگ مقوله ضد انسانی است و هیچ حکومتی نمی خواهد کشورش درگیر جنگ باشد. متاسفانه کشور ما در دهه 60 در گیر 8 سال جنگ تحمیلی شد و یکی از دلایلی که دهه 60 را انتخاب کردم این بود که می خواستم نشان بدهم آدم ها باید در شرایط سخت با هم در صلح باشند. تنها می‌خواستم مخاطب را آگاه کنم و  با قصه نمایش بتوانم  بر روی تماشاگر تاثیر بگذارم تا به این فکر کند که چرا دهه 60؟ قضاوت این با تماشاگر است. 

 

نمایش «عقیم» از 9 تا 30  آبانماه در مجموعه تئاتر محراب روی صحنه می‌رود.علی‌رضا معروفی، ندا قربانیان، فرزاد تجلی، حامد نساج بخارایی و مهناز میرزایی در این نمایش بازی می‌کنند. مسعود شامی خاتونی مدیر تولید کار را بر عهده دارد.دیگر عوامل کار عبارتند از  دستیاران کارگردان؛ گوهر قادری، محمد سلیمان، آهنگساز، سینا کووایی، طراح لباس، فرنیا احمدوند، مشاور رسانه‌ای، میترا رضایی، عکاسان، کیوان احمدی، لیلا میناوند، طراح پوستر و بروشور؛علیرضا خدامرادی.

 

 

گفت و گو از: الهام یوسفی