درگیری نفس به نفس تماشاگران با معمای نمایش

به گزارش ایران تئاتر غلامرضا رمضانی در این یادداشت کوتاه نوشته است:
نمایش جادوی پاهای من کار مشترک زهرا شایان فر و سیاوش قلعه وردی روزهای پنجشنبه و جمعه در عمارت نوفل‌لوشاتو اجرا دارد.
«جادوی پاهای من» جادوی درگیری نفس به نفس و تنگاتنگ تماشاگران خردسالش هست با معمایی که نمایش طرح می‌کند.
از همان بدو شروع نمایش هنرمندان خوش‌ترکیب و خوش‌ذوق و شیرین نمایش،  مخاطب خود را به چالش همراهی می‌کشانند. رازهای مگوی درون‌متن اندک‌اندک در شکل سایه‌های وسیع و چندوجهی صحنه، دست یافتن به کلید حل معمای نهفته را مشکل می‌سازد.
ضرب‌آهنگ نرم و لطیف و فضای بسیار نزدیک به دنیای خردسال با اشکال هندسی و خرامان حرکات بازیگران جایی برای خلسه و تأخیر و فرسایشی بودن نمایش نمی‌گذارد و هر دم که جلو می‌رود مخاطب فقط کم مانده رها شود میانه‌سن و همدوش بازیگر اصلی‌اش خورشید شایان فر  برای دست یافتن به حقیقت حرکت کند.
ترکیب صحنه‌ها با موسیقی گرم و طراحی مطلوب لباس‌ها نشان می‌دهد که کارگردانان برای رسیدن به ذائقه کودک تأملی خاص داشته‌اند. در مسیر نمایش و گام‌به‌گام پازل‌ها کنار هم چیده می‌شود. جادوی پاهای من نقش اصلی ما را درروند پیشرفت کمک می‌کند.
برای بچه‌ها به‌سلامت نمایشی  به صحنه بردن سخت است و کمی جرات و جسارت می‌خواهد که فارغ از ادبیات غلط و فضاهای بی‌دلیل و سطحی با موسیقی‌های سخیف و دست‌کم گرفتن مخاطب کودک بتوان نمایشی سرپا و سالم به صحنه برد. این مهم که دغدغه کارگردانان و نویسندگان نمایش آموزش مهارت و تربیت فکر کردن بوده به‌خوبی در طول نمایش مشاهده می‌شود. این دست آورد بشدت برای من شوق آور بود که از میانه، نمایش کودک و خردسال مشارکت می‌کنند   تا جایی که بروی صحنه‌ می‌روند و خودشان می‌شوند بازیگران نمایش و تماشاگران نمی‌دانند تماشاچی بودند یا بازیگر... مخاطب غیر کودک هم با شوق‌زدگی می‌ماند از این  شکل اجرا.
در کل نمایش «جادوی پاهای من» دل‌نشین و مهربان و آموزنده است و گام خوبی درروند تئاتر کودک محسوب می‌شود. برای اینکه باورتان بشود حتماً با بچه‌ها به دیدن نمایش بروید.