بستر مقاومت برای خلق اثر نمایشی بسیار دراماتیک و جذاب است

وی در حوزه ساخت فیلم کوتاه، نمایش نامه نویسی، کارگردانی و کتاب  نیز فعالیت می‌کند و در کارنامه کاریش  آثاری نظیر: "یک داستان آبرومندانه"؛ 1382 ،"اسفار کاتبان"؛ 1385 ،"هیچ‌کس انتظار تو را نمی‌کشد"؛1386 ،"گانتلت انتشارات شاهد"؛ 1387 ،" نذار این خواب تعبیر شه"؛ 1387، "برهوت ساعت چهار و ده دقیقه"؛ 1387 ،"شله پزون انتشارات نمایش"؛ 1388 ،"داستان خرس شکنجه شده"؛ 1388 ،"نشان‌های افتخار"؛ 1388 ،"انتقام بلونا"؛1389 ،"صبر کن کسی در می‌زند انگار"؛1389 ،"پرسه‌های زن راوی از رود تا رونیز" انتشارات نمایش؛1389 ،"مرثیه باد"؛ انتشارات نمایش؛1390 ، گردآوری مجموعه مقالات ایرانی هویت در تئاتر انتشارات نمایش؛ 1391 ، گردآوری مجموعه مقالات خارجی آفرینش در تئاتر انتشارت نمایش؛ 1390 دیده می‌شود.

مهدی نصیری در دوران فعالیت کاریش جوایزی زیادی به دست آورده است. دریافت دوم کارگردانی "جایی دیگر" نخستین جشنواره فیلم کوتاه بوشهر؛ 1381، دریافت چهارم "گانتلت" نمایشنامه نویسی ایثار؛ 1387 و دریافت بهترین منتقد از اردیبهشت تئاتر ایران؛ 1388 از جمله این جوایز هستند.

نصیری در گفت‌وگو با ایران تئاتر درباره مضمون نمایش این قصه را آهسته بخوان و ارتباطش با مضمون مقاومت عنوان کرد: این نمایش نامه اقتباسی از داستان کوتاهی از کتاب ویران ابو تراب خسروی است و سومین اقتباسم از آثار ابو تراب خسروی است. موضوع نمایش درباره تنهایی آدم‌های این دوره و زمانه است و به یس اصلی قصه هم درباره رابطه عاشقانه یک زوج  و روابط خانوادگی است که در بستر یک موقعیت نمایشی (جنگ) رخ می‌دهد. داستان در منطقه سومار رخ می‌دهد. سومار، منطقه‌ای در نزدیکی عراق است و این زوج در موقعیت چالش برانگیزی درگیر می‌شوند. نمایش فضای سیال ذهن دارد و چیزی میان واقعیت و تخیل رخ می‌دهد. محمدرضا حیدری و فریبا امینیان و رضا جوشنی در این کار بازی دارند. به نظرم موضوع مقاومت آن‌قدر وسیع و گسترده است که می‌شود در اجراهای نمایشی به آن پرداخت و کار مفهومی و خوب و استاندارد ارائه کرد.

این کارگردان درباره این پرسش که کارکردهای داخلی و خارجی نمایش به عنوان ابزار انتقال فرهنگ مقاومت تأکید کرد: جشنواره‌های موضوعی متعددی در سراسر دنیا برگزار می‌شود. در مورد موضوع جنگ و صلح جهانی هم چند جشنواره مهم در دنیا نظیر جشنواره تئاتر صربستان، ایتالیا و ژاپن برگزار می‌شود. بنابراین از این جنس جشنواره در دنیا نمونه‌های زیادی وجود دارد. بستر مقاومت و جنگ، بسیار دراماتیک و جذاب برای خلق اثر نمایشی است و البته در این جشنواره‌ها نباید سفارش تولید وجود داشته باشد و چنین رویکردی هم نباید در سیاست گذاری‌های جشنواره دنبال شود. ما هم باید برای انتقال فرهنگ مقاومت به کار هنرمندان خودمان به دور از هیچ نگاه سفارشی، توجه داشته باشیم. زمانی که هنرمند بر اساس استنباط و تفکر و خودش کار کند به راحتی می‌تواند فرهنگ مقاومت را در کارش نشان بدهد و آن وقت مؤثرتر می‌شود این فرهنگ والا را به سایر نقاط دنیا منتقل کنیم.

نصیری در بخش دیگر سخنانش در باره شکل گیری روند تبادل فرهنگی و هم نشینی بین‌المللی در جشنواره تئاتر مقاومت افزود: جشنواره تئاتر مقاومت در مقطعی جشنواره تئاتر دفاع مقدس نام داشت و در ادامه با درک درست مسئولین و برگزار کندگانش استفاده از واژه مقاومت ابعاد جهان شمول و گسترده‌تری  پیدا کرد و این رویکرد باعث شد نمایش‌های موفقی مثل خاموشی دریا که نیما دهقان از یک متن فرانسوی در باره تاریخ جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمان نازی اقتباس کرده بود، فرصت اجرا در جشنواره را به دست آورد و بسیار هم موفق عمل کرد.  البته برای تبادل فرهنگی گسترده‌تر باید تفکراتمان را اصلاح کنیم و مدیریت صحیحی بر جشنواره وجود داشته باشد و نگاه کلان حاکم شود. با نگاه محدود نمی‌توانیم توقع برد بین المللی داشته باشیم.

این کارگردان در باره توانایی‌های متن نمایش "این قصه را آهسته بخوان" برای اجرا و حضور در کشورهای همسایه تاکید کرد: چون موضوع نمایش جهان شمول و انسانی است و به ذات جنگ پرداخته، این متن می‌تواند اجراهای موفق خارج از کشور داشته باشد. هر سرباز و  انسانی از هر جای دنیا  در موقعیت‌های نمایش می‌تواند واکنش‌های مشابهی با شخصیت‌های نمایش من داشته باشد.

این کارگردان در باره اجراهای موفقی که در جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت تا به حال دیده عنوان کرد: دوره‌های مختلف جشنواره کارهای خوب و ماندگاری روی صحنه رفتند. یکی از اجراهای اثر گذاری که علی رغم برخی از ضعف‌هایش به آن علاقه دارم، نمایش "خنکای ختم خاطره" نیما دهقان است. که تأثیرات عاطفی زیادی روی ذهن مخاطب قرار می‌دهد. نمایش "خاموشی دریا" نیما دهقان علی رغم اقتباسی بودنش نمایش خوب و اثر گذاری بود.