در حال بارگذاری ...
پریسا محمدی در گفت و گو با ایران تئاتر مطرح کرد

در«محبوبه ها» زن ها یک نقطه اشتراک بسیار مهم دارند

ایران تئاتر: نمایش محبوبه ها اثر دقیق و موشکافانه ای از رفتارشناسی بخشی از زندگی زنان جامعه ما است که در بزنگاه های سخت زندگیشان بعضا تصمیمات نادرستی می گیرند که برایشان جز پشیمانی سودی ندارد. پریسا محمدی بازیگر و کارگردان با تجربه تئاتر در نقش مرضیه که قربانی شرایط زندگیش است بازی موثری از خودش ارائه می کند.

پریسا محمدی سال قبل نمایش سوی کابوی را کارگردانی کرده بود و در نمایش هایی نظیر گتجفه، پولانسکی و توکجا بودی وقتی اوفلیا خودش را کشت به بازی پرداخته است و مدیریت تماشاخانه مهرگان را نیز برعهده دارد و طراحی صحنه و لباس را نیز در نمایش هایی نظیر عددهای نشده انجام داده است. نمایش محبوبه ها روایتگر زندگی 7 زن است که در یک مهمانی دورهمی حقایق زیادی از زندگیشان بر ملا می شود. بهناز نازی، مارال فرجاد، نوشین تبریزی، ژاله صامتی٬ کتانه افشاری نژاد و معصومه رحمانی بازیگران نمایش هستند و سایرعوامل اجرایی این اثر عبارتند از: امیر توسلی(آهنگساز)، جهانگیر میرزاجانی(طراح صحنه)، مهرنوش سلیمی(طراح گریم)، مهرداد مهدی‌زاده(امور مالی)، فتاح مینوبخش(دستیار کارگردان و برنامه‌ریز)، نیاز سنجری(دستیار دوم کارگردان)، رضا نصیری‌نیا(مدیر تولید)، میثم مرادی(مدیر صحنه)، آزاده سعیدی(منشی صحنه)، محمدرضا غفاری(طراح پوستر و بروشور)، محسن کرمانی(عکاس)٬ سارا حدادی(مشاور رسانه ای) و ایلیا شمس(مدیر روابط عمومی) نمایش محبوبه ها هستند که آذر ماه در تماشاخانه مهرگان راس ساعت هفت و نیم روی صحنه اجرا می شود. با پریسا محمدی در باره حضورش در نمایش محبوبه ها و ویژگی های نقش مرضیه گفت وگویی انجام داده ایم.

 

آیا دغدغه اصلیتان بازیگری است و یا شغل هایی مثل مدیریت سالن، طراحی صحنه و لباس وکارگردانی؟

از سال 1376 فعالیتم را در حوزه بازیگری شروع کردم. رشته تحصیلیم هم سوای نقاشی٬ ادبیات نمایشی است و در این سه دهه بیشتر بازیگری کرده ام و سال قبل هم اولین تجربه کارگردانیم را انجام دادم. سالن داری و مدیریتش هم کار جذاب و در عین حال چالش برانگیزی است.

 

در وضعیت اقتصادی فعلی در تئاتر و جامعه٬ سالن داری کاری کاملا چالش برانگیز و دشواری است؟

بله، از طرف دولت هم هیچ نوع حمایتی در جهت سالن داری انجام نمی شود و باید با بودجه شخصی کار کرد؛ البته  از تجربیات دوستانی که در این زمینه فعالیت داشتند استفاده کردم و هدفم بسترسازی برای اجرای نمایش توسط گروه های نمایشی جوان است و خودم هم به زودی نمایشی را کارگردانی می کنم. در ادامه روند سالن داری هم با کسب اعتبار تلاش می کنیم از گروهای حرفه ای هم دعوت به کار کنیم و حضور ژاله صامتی و استقبال مخاطبان در این زمینه تجربه خوبی است. قبل تر هم نمایش تیولا به کارگردانی علی عابدی با بازی پرستو گلستانی را اجرا کرده بودیم و کار موفقی بود.

 

یکی از ویژگی های مهم نمایش محبوبه ها تصویر سازی درست از موقعیت و نوع رفتار بخشی از زنان امروز جامعه است؟

نوشین تبریزی نویسنده محبوبه ها از دوستان خوبم است و در نمایش گنجفه به عنوان بازیگر با ایشان تجربه خوبی داشتم. موقعی که متن را خواندم برایم جالب بود که تبریزی به درستی یک جامعه کوچک شده زنانه را در نمایشش نشان می دهد. این زن ها یک نقطه اشتراک بسیار مهم دارند.

 

به نظر می رسد آسیب پذیر بودنشان یکی از نقاط مشترکشان باشد؟

اگر بخواهیم این برداشت را داشته باشیم؛ شاید منتقدانی بگویند مگر فقط  زن ها آسیب پذیرند و دارید می روید به سمت تفکیک جنسیتی  واین کار،کار درستی نیست. معتقدم موقعی که در یک اثر نمایشی یک جامعه زنانه را نشان می دهیم که نویسنده، کارگردان و بازیگرانش همگی زن هستند طبیعی است که ویژگی های زنانه ای داشته باشد. در محبوبه ها تلاش شده احوالات تعدادی زن ایرانی بدون هچ نگاه جانبدارانه و فمینیسی مطرح شود. داستان و روایت زنانی که در جاهایی حس و حال خوبی  دارند و جاهایی هم حس و حال خوبی ندارند. نویسنده و کارگردان باهوشمندی از صدور بیاینه و مانفیستی در نمایش پرهیز می کنند و قضاوت  را برعهده تماشاگر قرار می دهند. پچ پچه های زنانه نکته ای است که ما به تماشاگر گوشزد می کنیم که ماهم مورد قضاوت مثل شما قرار می گیریم. همه ما روزانه پچ پچه هایی داریم و کسی را صاحب حق و دیگری را صاحب حق نمی دانیم.

 

شخصیت مرضیه چه موقعیت متفاوتی نسبت به سایر شخصیت های نمایش دارد؟

مرضیه در ظاهر و رفتارش یک نوع رفتار مردانه و قلدرانه دیده می شود و در بازیم تاکید بر این مسئله دارم؛ نکته مهم در باره مرضیه این است که در آخر نمایش تماشاگر را سوپرایز می کند.

 

چون رابطه شوهر شعله با دوستش را افشا می کند؟

بله و در ابتدا مرضیه خیلی زن آرام و ریلکسی به نظر می رسد و روی مبل لم می دهد و جاهایی همه چیز را به شوخی می گیرد و در آخر متوجه می شویم اوهم از اتهام مبری نیست و او هم می تواند وقیحانه و بی پروا حرفش را مطرح کند.

 

آیا این نوع رفتار بی پروای مرضیه به دلیل روحیات مردانه اش است؟

بله، من تلاش کردم در نوع لباس پوشیدن و استایل حرف زدن و راه رفتن این مردانگی را در شخصیت مرضیه نشان بدهم. یکی از تماشاگران بعد از دیدن نمایش به من گفت وقتی شما را با شلوار بگی و پوتین دیدم احساس کردم مرضیه یک شکارچی است و آمده به این مهمانی تا شکار کند و برایم تعبیر جالبی بود.

 

آیا دلیل رویکرد زنان در جهت ارتباط با اشکان فقط به جهت مادی است و یا دلائل دیگری هم دارد؟

روز اولی که نمایش نامه را خواندم همه بازیگران روی این نکته تاکید داشتند  مگر می شود اینقدر اتفاقات یکسان برای این زن ها رخ داده باشد و من فکر کردم که در زندگی عادی چنین شرایطی برایمان رخ می دهد و قابل باور است. اما دیدنش در قالب فیلم و یا تئاتر کمی باور و هضم قضیه را دشوار می کند. اینقدر این نوع اتفاقات در زندگی ما رخ داد که گاهی مواقع ترجیح می دهیم از دستش فرار کنیم و تلخی ماجرا هم این خواسته را دوچندان می کند. همیشه در این موارد می خواهیم خودمان را دلداری بدهیم که از این نوع اتفاقات رخ نمی دهد. البته همانطوری که در نمایش می بینیم این موقعیت را به تمام زنان بسط نداده ایم و در همان اول مهمانی شعله می گوید خیلی از دوستان به علت درگیری های زندگیشان از حضور در مهمانی غذر خواهی کرده اند. دوست داشتیم مخاطب موقعی که از سالن نمایش خارج می شود به نمایش فکر کند.

 

آیا اصلا می توانیم برای این زنان به واسطه کاری که انجام می دهند حقی متصور باشیم؟

اگر خیانت را دیدگاه اجتماعی نگاه کنیم، چون تعریف خاص دارد نمی توانیم به طرف مقابل حق بدهیم؛ اما از اگر دیدگاه فردی بخواهیم به قضیه نگاه کنیم شاید به آنها حق بدهیم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

 

 




مطالب مرتبط

یادداشتی بر نمایش «همکارها» به کارگردانی پریسا محمدی

متنی تأثیرگذار و اجرایی درخور تفکر
یادداشتی بر نمایش «همکارها» به کارگردانی پریسا محمدی

متنی تأثیرگذار و اجرایی درخور تفکر

عباس شاه‌محمدزاده: جان هاج، فیلمنامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس اسکاتلندی، اولین نمایشنامه خود را با عنوان «همکارها» از فیلمی اقتباس می‌کند که این فیلم هرگز ساخته نمی‌شود و اسمی از آن به ...

|

«همکارها» در ایرانشهر روی صحنه می‌رود

«همکارها» در ایرانشهر روی صحنه می‌رود

نمایش «همکارها»، به نویسندگی جان هاج و ترجمه معین محب علیان، با کارگردانی پریسا محمدی، از 22 آذر در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر، روی صحنه خواهد رفت.

|

نظرات کاربران