روایت هنرمندان عرصه نمایش از 14 سال همراهی با ایران تئاتر

ایران تئاتر واژه ترکیبی با اهمیتی است که از دو واژه دل‌نشین و خاطره‌انگیز «ایران» و «تئاتر» تشکیل‌شده است. پایگاه تخصصی  و اطلاع‌رسانی تئاترایران ، در مسیر 14 ساله‌اش رؤیاها و دغدغه‌های بسیاری برای ادامه حیاتش دارد. ایران تئاتر حکم خانه‌ای دارد که تمام اعضای خانواده هنرمندان تئاتر کشور به‌نوعی بازتاب تلاش‌های خود را در آن می‌بینند. این سایت  در مدت‌زمان فعالیتش تلاش کرده پل ارتباطی هنرهای نمایشی در گستره ای تمام نقاط کشور باشد که هم دارای فعالیت تئاتری هستند و هم آگاهی از تلاش‌های تئاتری شهرهای دیگر کشور، حق مسلم آن‌هاست. حالا به گواه مخاطبان خاص و عام، ایران تئاتر آینه تمام نمای تئاتر اغلب شهرهای ایران است که علاوه بر اینکه هراستانی برای خودش درگاهی مجزا دارد و در فضای اصلی سایت اخبار تئاتر شهرهای غیر از تهران هم موج می‌زند.

اما هنرمندان و فعالان تئاتری به عنوان مخاطبان اصلی ایران تئاتر، این رسانۀ تخصصی هنرهای نمایشی را چگونه می بینند و چه خاطراتی از همراهی با این رسانه را به یاد می آورند.

 

حسین محب اهری: در آغاز هر روز اخبار ایران تئاتر را مرور می‌کنم

حسین محب اهری که خود سال های دهه 60 خبر نگار خبرگزاری ایرنا بوده می گوید :فعالیتی که تداوم و استمرار داشته باشد، و هر گروهی که کارش را جدی بگیرد مطمئناً به نتایج مثبتی دست پیدا خواهد کرد. در این ارتباط ایران تئاتر بعد از همه این سال ها در جایگاهی قرار گرفته که برای نمونه شخصاً در آغاز هر روز اولین چیزی را که در تلفن همراهم چک می کنم اخبار ایران تئاتر است؛ و اینکه چه مطالبی در سایت منتشر شده است. از طریق ایران تئاتر اطلاع پیدا می کنم که مثلاً رویدادی در یکی از شهرهای ایران به وقوع پیوسته یا اینکه در حال حاضر برای نمونه کدام جشنواره در چه مرحله ای است. بنابراین باید بگویم که ایران تئاتر توانسته این ارتباط را با من نوعی که در عرصه تئاتر فعالیت دارم ایجاد کند و دایره مخاطبانش را آرام آرام گسترش داده است.

 

رضا صابری: ایران تئاتر قوت قلب تئاتر شهرستان است

ایران تئاتر را همواره در این سال ها دنبال می کنم. من بخش نقد و مصاحبه ایران تئاتر را معمولا می خواندم و هنوز هم به آنها توجه دارم. فکر می کنم مصاحبه و نقد در مورد نمایش ها خیلی به توسعه تئاتر به ویژه در نسل جدید کمک می کند. به نظرم رسانه ای مثل ایران تئاتر می تواند با هنرمندان شهرستانی در مورد آثارشان مصاحبه کند و نقد بنویسد. این امر باعث می شود به تئاتر شهرستان ها کمک شود.

 ایران تئاتر قوت قلب تئاتر شهرستان است. نسل امروز نیاز دارد تا به او میدان داده شود و در مورد آثارش حرف بزنند تا هم نقد پذیر شود و هم کاستی های اثرش را درک کند و از همه مهمتر تشویق شود. ایران تئاتر می تواند در این زمینه بسیار تاثیر گذار باشد. پوشش خبری و اطلاع رسانی تئاتر در حوزه شهرستان ها مسئله ای خاص است زیرا تئاتر در استان ها توسعه تئاتر در تهران را ندارد و در این میان ایران تئاتر با گستره ای که در سطح کشور دارد می تواند تئاتر شهرستان ها را تشویق کند تا کار کنند. به خاطر دارم سال هایی که در مشهد کار می کردم وقتی در ایران تئاتر چیزی در مورد اثرم نوشته می شد برایم لذت بخش بود. ممکن است خیلی ها این لذت را پنهان کنند اما من وقتی خبری از کارم منعکس می شد یا نقدی نوشته می شد قلباً خوشحال می شدم.

 

رحمت امینی: تولد ایران تئاتر همیشه در ذهن من باقی می‌ماند

زمانی که در حوزه هنری سمت مدیریت داشتم تصمیم گرفتیم ما هم بر اساس الگویی که اداره کل هنرهای نمایشی پیش‌گرفته و ایران تئاتر را به وجود آورده است سایتی برای ثبت و رصد فعالیت‌های تئاتری حوزه به وجود آوریم که هنگامی‌که قرار است برنامه‌ای را در نظر داشته باشی،  بدانیم چه اتفاقاتی رخ‌داده و کجای کار هستیم. به یاد دارم در دوره آقای خسرو نشان بود که ایران تئاتر به راه افتاد . بانک اطلاعات هنرمندان یکی از بخش‌های کاربردی و جالب است. به نظرم این بانک اطلاعاتی  یکی از بهترین بخش‌هایی است که به سایت اضافه ‌شده. من وقتی کار نمایش می‌کنم ایران تئاتر یکی از رسانه‌هایی است که رصد می‌کنم تا ببینم نقد یا گفت‌وگویی از نمایش من در آن منتشرشده یا نه. این کار ایران تئاتر کمک می‌کند تا تئاترها بهتر معرفی شوند. سایتی مثل ایران تئاتر می تواند در جهت معرفی نمایشنامه نویسی ایرانی کار مهمی انجام دهد. سازو کار چنین برنامه ای را نمی دانم اما فکر می کنم اگر بخش مشخصی برای صحبت و معرفی نمایشنامه نویسان و آثارشان یا طرح هایی که دارند به وجود بیاید می توان موجی را در تئاتر ایران راه انداخت. این مسئله به بنییه نمایشنامه نویسی کمک کند.

به یاد دارم که در اولین روزهای تأسیس ایران تئاتر خسرو نشان به‌عنوان فردی علاقه‌مند و پیگیر زحمت‌های زیادی برای این سایت کشید و برای بهتر شدن آن‌وقت می‌گذاشت.  برای آرم ایران تئاتر که هنوز هم به‌عنوان نماد سایت استفاده می‌شود با هنرمندان صاحب نامی همچون ساعد مشکی و بهمن فرمان آرا مشورت کرد. آن روزها را به یاد می‌آورم و تولد ایران تئاتر همیشه در ذهن من باقی می‌ماند.

 

 

اتابک نادری:  ایران تئاتر دیدبان تئاتر کشور است

ایران تئاتر برای من حکم دیدبان تئاتر کشور را دارد. من از طریق درگاه ایران تئاتر با تئاتر ایران مرتبط می‌شوم و با دوستان تئاتری خود به‌ویژه در استان‌ها و شهرستان‌ها آشنا می‌شوم و کارهایشان را دنبال می‌کنم. به نظرم این سایت مرجع و منبع کاملی است؛ بانک اطاعات هنرمندان، اخبار اجراهای روی صحنه و نقدهایی که در مورد آثار نوشته می‌شود می‌تواند برای همه تئاتری‌ها و مخاطبان تئاتر جذاب باشد. یکی از کارهای مهم دیگر سالنامه تئاتر ایران و کتاب اول تئاتر ایران است که توسط همکارانم در اداره کل هنرهای نمایشی و این سایت تولیدشده است. به نظرم ایران تئاتر زبان جهانی تئاتر کشور ماست و منعکس‌کننده اتفاقات خوش و ناخوش تئاتر کشور ماست و من تولد این سایت را به فال نیک می‌گیرم و به جامعه تئاتری کشور آن را تبریک می‌گویم. به دوستانم در این رسانه خسته نباشید می‌گویم و آرزو می‌کنم یک روز فرزندان کوچک این سایت یعنی درگاه‌های تئاتر استانی به‌اندازه ایران تئاتر پررونق، معتبر و فعال باشند.

یکی از نوستالژی های من در ارتباط با ایران تئاتر این است که در این سال ها همواره عکسی از من برای اخبار در رسانه ها و ایران تئاتر منتشر می شد که قدیمی بود. در آن عکس جلوی پله های تماشاخانه سنگلج نشسته بودم. دوستانم اخیرا هر وقت آن را می دیدند می‌گفتند: اتابک چقدر پیر شدی. بالاخره سال گذشته بود که سردبیر محترم ایران تئاتر عکس های جدیدی از من در اخبار این سایت منتشر کرد و خود به خود در دیگر رسانه ها هم آن عکس عوض شد.

 

محمد عاقبتی: ایران تئاتر محملی برای مستند سازی رویدادهای تئاتری است

آغاز فعالیت  ایران تئاتر در حدود چهارده سال قبل، تقریباً همزمان با اوج فعالیت حرفه ای من هم بود. در این مدت همچون اداره کل هنرهای نمایشی که مدیران متعددی به خود دید، در ایران تئاتر هم ترکیب های مختلفی از همکاران حور داشتند که بعضاً دوستی های نزدیکی هم با آن ها  داشتیم. پس از آن به دلیل اینکه چند سالی در ایران نبودم ارتباط ها تا اندازه ای کمتر شد و در مقطعی هم فعالیت سایت ایران تئاتر نسبت به سال های گذشته کمرنگ تر به نظر می رسید. البته این به معنی کم کاری ایران تئاتر نبود بلکه واقعیت این است که فعالیت های تئاتری در کشور آن قدر وسعت پیدا کرده که حتی سایتی که یک فعالیت تخصصی را دنبال می کند، میان زرد بودن و ژورنالیسم به معنای ناخوشایند عمل کردن ممکن است نادیده گرفته شود.

خاطره ای که می توانم از ایران تئاتر بیان کنم مربوط می شود به روزهایی که بریده هایی از گفتگوهایمان با ایران تئاتر یا نقدهایی را که بر روی نمایش هایمان در این سایت منتشر شده بود، تهیه و ترجمه می کردیم و به پیوست رزومه هایمان می فرستادیم به اینطرف و آنطرف دنیا. نمی خواهم بگویم ایران تئاتر نیویورک تایمز ما بود، ولی یک سایت بسیار معتبر بود و رسانه ای بود که نگاه تخصصی به تئاتر داشت. بنابراین برای من و هم سن و سال های من همانطور که نوستالژی تئاتر شهر وجود دارد، و همانطور که نوستالژی تئاتر دانشجویی وجود دارد، نوستالژی ایران تئاتر هم شدیداً وجود دارد و به شدت این را باور دارم که ایران تئاتر می تواند این نقش را همچنان برای نسل های تازه هم ایفا کند. ایران تئاتر با شکل و شمایلی که من می شناسمش تن‌ها یک خبرگزاری نیست، بلکه آرشیو و مستند سازی رویدادهای تئاتری است، در شرایطی که متاسفانه در کشور ما فرهنگ مستندنگاری بسیار ضعیف است که اگر اینطور نبود، حالا ما وضعیت بهتری در این زمینه داشتیم.  

 

رضا کوچک زاده: رسانه  باید در مسیر کشف استعدادها قدم بردارد

از روز اول هم ایران تئاتر با دوستان خودمان شکل گرفت و رفت و آمدها و همکاری هایی هم بین مان برقرار بود. در هر حال ایران تئاتر هم مثل هر جای دیگر افت و خیزهایی داشته که در این دوره ها خیزش بیشتر از افتش  است و امیدوارم هر روز رشد بیشتری داشته باشد. واقعیت این است که در این گستره ای که هر شب شاهد ارائه بیش از یکصد اثر نمایشی در تهران هستیم، رسانه است که باید جهت بدهد مخاطبش به چه سمتی برود.  

 جریان های خاصی هم هست که ما باید به آن ها توجه داشته باشیم. رسانه ها هستند که باید بروند و یک استعداد دانشجویی راکشف کنند . خبرنگار ما امروز چگونه می تواند سطح کار خودش را بالا ببرد و چطور می تواند به استانداردهای خودش برسد؟ اساساً امروز خارج از ایران تئاتر چند خبرنگار  و رسانه داریم که از تئاتر آگاهی کافی دارد؟ و مهمتر اینکه رسانه ها تا چه اندازه از توانایی هایی معدود خبرنگارانی که چنین آگاهی هایی دارند استفاده می کنند؟ این روزها چند گفتگوی خوب در رسانه ها می توانید پیدا کنید. همه ما باید برای ارتقای تئاتر کشور دست به دست هم بدهیم و هیچکدام نمی توانیم شانه از مسئولیت خود خالی کنیم.