آغاز یک راه متفاوت در تئاتر ایلام

به گزارش ایران تئاتر از ایلام، بعد از مدت ها استان ایلام با اثری از محمد اسماعیل بیگی در بخش صحنه ای جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور دارد.  با او درباره دشواری های تئاتر ایلام و مسیری که خود و گروهش در پیش گرفتند تا به جشنواره بین المللی تئاتر فجر برسند، گفت و گو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید

 

استان ایلام بعد از مدت ها، در بخش صحنه ای جشنواره فجر حضور دارد. برایمان از تلاش گروهتان و مسیری که تا به اینجا طی کرده اید بگویید؟

گروه نمایش پرسونا از ابتدای تشکیل و آغاز به کارش مسیری متفاوت از دیگر گروه های نمایشی استان در پیش گرفت؛ مسیری که هدف اصلی اش اجراهای عمومی و تحقق شعار تئاتر برای مردم در استان بود و با تداوم و استمرار فعالیتش به این شعار جامه عمل پوشاند تا جایی که در یک دهه فعالیت، بیش از چهل اثر نمایشی را تولید و اجرا نمود. از همان ابتدا شخصاً با شرکت در جشنواره های مختلف تئاتری مخالف بودم و به همین دلیل کمتر فعالیت جشنواره ای داشتم اما با توجه به اینکه متاسفانه تنها راه معرفی و دیده شدنِ تئاتر استانها در کشور همین جشنواره های کوچک و بزرگ هستند؛ همچنین از آنجا که  معتقدم بازیگران تئاتر در هر جای دنیا حق دارند که بخواهند دیده شوند، به پیشنهاد بازیگران اصلی گروه فعالیت جشنواره ای مان را نیز آغاز کردیم و خوشبختانه باز هم موفق بودیم چرا که اعضای گروه با کوله باری از تجربه ی اجراهای عمومی متعددی که داشتند گام در این مسیر نهاده بودند و در همین یکی دو سال گذشته بیش از 15 جایزه ملی و منطقه ای کسب کردند و حالا دیگر نوبت دست و پنجه نرم کردن در میدان های بزرگ تر بود که خوشبختانه بخش مسابقه ایران 2 سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر که به گفته سایت اطلاع رسانی جشنواره عرصه ی رقابت " هنرمندان با تجربه و شناخته شده " است، این امکان را برایمان فراهم آورد.

 

به نظر شما برای تقویت آثار صحنه ای در ایلام چه قدم هایی باید برداشت؟

توجه به اجراهای عمومی چاره ی این کار است که از آن غافل مانده ایم. متاسفانه هنرمندان تئاتر ایلام تئاتر را برای جشنواره می خواهند نه مردم؛ هرچند که در یکی دو سال اخیر این شرایط رو به بهبود است اما بنده به جز گروه پرسونا و در پله ی بعدی گروه پرچین آبدانان و تا حدودی گروه سایه ایوان، گروه دیگری سراغ ندارم که در طول سال فعالیتی به قصد اجرای عمومی داشته باشد و تمام توجه اش به جشنواره ها معطوف نباشد؛ از همین رو مسئولین و به تبع آنها مردم نیز دغدغه ی این هنر را پیدا نکرده و ضرورتش در جامعه را درک نکرده اند و به همین دلیل پیشرفتی در آثار صحنه ای ایلام مشهود نیست. در نظر بگیرید بازیکنان یک تیم فوتبال در طول سال هیچ تمرین و مسابقه ای نداشته باشند و تنها چند هفته ای مانده به یک جام شروع به تمرین کنند؛ قطعاً دستیابی این تیم به آن جام محال است.

 

در پرونده ی کاری شما توجه خاصی به زیست بوم دیده می شود. زبان، لباس و آداب و رسوم و ... دلیل گرایش شما به آثار بومی چیست؟

این سوال شما دو بخشی است که با بخش اولش موافقم اما بخش دوم را نمی پذیرم پس اجازه دهید که پاسخش را کلی تر بیان کنم. در بخش اول فرمودید که در آثارم توجه خاصی به زیست بوم دارم و من از شما می پرسم مگر می شود هنرمند بدون توجه به این مقوله کار کند؟ آن چه از دل برآید بر دل نشیند و اگر هنرمند انتظار داشته باشد که مخاطب، اثرش را با جان و دل پذیرا باشد باید با جان و دلش کار کند که بی شک کلید این ارتباط دو سویه در استفاده هنرمند از اندوخته های سرزمین مادریش نهفته است. اما این بخش که گرایش من به آثار بومی چیست را نمی پذیرم چون اینگونه گرایشی ندارم؛ در فعالیت یک دهه ی اخیر پرسونا که بیش از چهل اثر است فقط 4 کار بومی دیده می شود.

 

حضور در جشنواره فجر علاوه بر مزایایی که برای شما و گروهتان دارد تا چه اندازه می‌تواند در معرفی تئاتر ایلام اثرگذار باشد؟

قطعاً بی تاثیر نیست، مخصوصاً اگر حضوری موفق داشته باشیم. اگر امروز تئاتر خیابانی ایلام با افتخار بر قله ی این گونه ی اجرایی تئاتر ایستاده مدیون حضور مستمر و موفق گروه های نمایشی استان در جشنواره های مختلف ملی و بین المللی به ویژه جشنواره فجر است؛ هرچند که معتقدم آنچه که بیش از هر چیز دیگری می تواند معرف تئاتر ایلام در کشور باشد، حمایت و توجه مسئولین استانی به تئاتر به عنوان یک ضرورت است.

 

گروه شما از لحاظ تعداد بازیگران و عوامل اجرایی نسبت به دیگر آثار استانی بسیار پر جمعیت است؛ آیا کارگردانی در گروه های پرجمعیت دشوار نیست؟

بدون شک همچین تجربه ای سختی های خاص خود را دارد، اما آنچه که کار را برای من و گروهم سخت تر می کند دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی است که شاید در استانهای دیگر خنده دار باشد. گروه ما 43 نفر است که تقریبا 36 نفر از این نفرات در تمرینات حضور دارند آن هم در یک اتاق 80 متری !!! اجرای ما در تماشاخانه سنگلج است با ابعاد تقریبی 8 متر در 12 متر، همچین صحنه ای در تمام استان ایلام وجود ندارد.