امیر اخوان در گفتوگو با ایران تئاتر
به تماشاگر فرصت میدهیم در صحنه تئاتر کنشگر باشد
امیر اخوان کارگردان نمایش «پوبلیکومس بشیمپفونگ» گفت: این نمایش فرصتی برای تماشاگر فراهم میکند که از موضع انفعالیاش در مواجهه با تئاتر فاصله بگیرد.
نمایش «پوبلیکومس بشیمپفونگ» از 27 دی ماه در تماشاخانه نوفل لوشاتو روی صحنه رفته است. این نمایش برنده تندیس بهترین بازیگری زن، برنده تقدیر کارگردانی و کاندید بخش دراماتورژی جشنواره تئاتر دانشگاهی بوده است.
امیر اخوان کارگردان نمایش «پوبلیکومس بشیمپفونگ» در گفتوگو با ایران تئاتر در خصوص ویژگیهای اجرایی این نمایش اظهار کرد: این اجرا از جهاتی شکل تمرین تئاتر را پیدا میکند چرا که به عنوان کارگردان واقعاً نمیدانم که در هر شب از اجرا چه اتفاقاتی خواهد افتاد و با چه عکسالعملهایی از طرف مخاطب مواجه خواهیم شد. در بعضی اجراها تماشاگر با هیجان بالا با اجراگران همراه میشود و در اجرایی دیگر همه چیز به آرامی طی میشود. در ابتدای نمایش تماشاگر با فضا و صحنه ای نسبتاً متعارف، کارگردانی شده و تقریباً نزدیک به آنچه از یک تئاتر انتظار دارد روبه رو میشود؛ اما در ادامه فضا را از همه اینها خالی میکنیم و این سئوال را پیش میکشیم که اگر قرار باشد صحنه نمایش را از عناصر متعارفش خالی کنیم، در مرحلۀ چه چیزی را میتوان جایگزین آن کرد. در نمایش «پوبلیکومس بشیمپفونگ» مخاطب میتواند اجرا را به هر سمتی بکشاند و همه چیز میتواند دست او باشد. هر شب من به عنوان کارگردان پر از هیجان و استرس هستم که قرار است چه اتفاقی در اجرا رخ دهد. این مساله هم عجیب است و هم باعث میشود هر شب چیزهای جدیدی یاد بگیرم؛ تجربهای لذت بخش و سخت. در حقیقت در اجرای این اثر نمایشی ساخت ما براساس ساخت تماشاگر شکل میگیرد.
او همچنین در ارتباط با نقشی که برای تماشاگران این نمایش قائل شده بیان کرد: سؤال اساسی که در این نمایش مورد توجهم قرار دارد این است که آیا همیشه بخش اصلی یک نمایش روی صحنه اتفاق میافتد و اگر قرار باشد جایی غیر از صحنه، شاهد کنش اصلی درام باشیم؛ آنجا کجاست؟ وقتی متن « اهانت به تماشاگر» پیتر هانتکه را میخواندم متوجه شدم که او به چیزی فراتر از تئاتر اشاره دارد و دغدغهاش کنشی است که میتواند در تماشاگر نمایش اتفاق بیفتد. تماشاگری که عادت کرده روی صندلی سالن نمایش بنشیند و پا روی پا بیندازد. اما مسئله تنها منفعل بودن تماشاگر نمایش نیست و انگار آدمها این موضع انفعالی را در دیگر وجوه و لحظات زندگی روزمرهشان هم با خود دارند. به طور مشخص از بی تفاوتی آدمهای جامعه نسبت به اتفاقاتی که هر روز در کوچه و خیابان شاهد آن هستند حرف میزنم. نمایش ما این بهانه و فرصت را برای تماشاگر فراهم میکند که دست کم از موضع انفعالیاش در مواجهه با یک نمایش فاصله بگیرد و این بار احساس کند که خود اوست که حالا موضوع اصلی یک نمایش است. در حقیقت بر خلاف عادت ذهنی ما که تصور میکنیم کنشها همیشه روی صحنه نمایش است که باید اتفاق بیفتد، حالا به تماشاگر این فرصت را میدهیم که خود را در جایگاه کنشگر صحنه تئاتر احساس کند. جالب توجه است که وقتی تماشاگر ما خود را در این جایگاه احساس کرد، شاهد کنشهای بسیار هیجان انگیزی از سوی آنها بودیم، طوری که حتی بعضی از بازیگران نمایش دچار آسیب دیدگیهایی شدند.
این کارگردان تئاتر در پایان سخنانش تصریح کرد: تصور من این است که خیلی از نمایشهایی که این روزها میبینم با جامعه و محیط اطرافشان هیچ ارتباطی ندارند و انگار زیستشان در جای دیگری بوده است. فکر میکنم ضرورت دارد این گسیختگی برطرف شود؛ ما هم عضوی از همین جامعه هستیم و تغذیه فکری مان از همین محیط است.
گفتنی است؛ آرا آشور، مصطفی لطیفی خواه، کیوان محمدی، زهرا مهرابی بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا 10 اسفند ماه روی صحنه خواهد بود. همچنین از دیگر عوامل نمایش عبارتاند از: مجری طرح : امیر قالیچی ، مدیر تولید : امیر سپهر تقی لو، دستیار کارگردان : الهه انصاری، طراح گرافیک : مریم برادران ، طراح صدا : داتیس اسکندری، دستیار تولید : حسین افتتاحی، مشاور کارگردان : طاها طهماسبی فر، عکاس: کیارش مسیبی، حدیثه مقدم، مدیر صحنه : سعید اخوان، ساخت تیزر : محمد روحبخش و بهنام راهنمایی.