وامدار پانتومیم هستم

نصرآبادیان درگفت وگو با  درگاه تئاتر کرمان گفت: به دعوت انجمن بم فرانسه برای یک فستیوال نوروزی به فرانسه دعوت شدم تا برنامه هایی شامل سه بخش را درپاریس اجرا کنم. این برنامه ها شامل یک نمایشگاه عکاسی، اجرای نمایش بی کلام با نام نغمه های صلح با مضمون صلح و برگزاری کارگاه حرکات فولکلور و حرکات مایم خواهد بود .

وی افزود: این فستیوال از 25 اسفند تا 6فروردین  برگزار می شود که ماهیت کلی نمایشگاه عکس به ابنیه تاریخی و معماری ایران مربوط است، در بخش کارگاه نیز حرکات آیینی ایرانی که بیشتر برگرفته از حرکات محلی است را خواهم داشت که نتیجه آن تلفیقی بین شرق و غرب است. در بخش پرفورمنس هم یک نمایش بی کلام تک نفره با نام نغمه های صلح را اجرا خواهم کرد که براساس قطعه ای از لوریس چاکناواریان کرئو گرافی  شده.

استاد امایی دانشگاه تهران با توضیح جزئیات این برنامه افزود: نمایشگاه عکس از 20 مارچ شروع می شود. اجرای پرفورمنس در روزهای 23و24 مارچ است و کارگاه قبل از نمایشگاه عکس به صورت سه روزه در پاریس برگزار خواهد شد.

نصرآبادیان افزود: یکی از اتفاقات جالب اجرای من همزمانی این برنامه با سالروز تولد مارسل مارسو استاد به نام و جهانی فرانسوی مایم در 22 مارچ است. با توجه به این همزمانی به احتمال زیاد قطعه ای را با یاد ایشان در این برنامه به عنوان نماینده ایران اجرا خواهم کرد.

وی افزود: تلفیق شرق و غرب با استفاده از حرکات پانتومیم و حرکات آیینی ایرانی فرم کلی پرفورمنس و کارگاه من را تشکیل می دهد.

نصرآبادیان با اشاره به موضوعیت نمایشی که اجرا خواهد کرد گفت: مسئله ای که امروز دامن گیر همگان است خشونت گسترده بین آدمهاست، از همسایگان گرفته تا محله ها و شهرها و کشورها با یکدیگر رفتاری خشونت آمیز دارند. همانطور که میدانید فرانسه هم از این درگیری ها مستثنی نیست. به عنوان نماینده ای از ایران و عضو گروه سربازان صلح همواره دغدغه من ایجاد صلح و رفاقت بوده است چون وامدار پانتومیم هستم و این هنر وامدار مارسو است و مارسو هم وامدار مستر بیپ است. مستر بیپ شخصیت مهربان و صلح جویی است که روی کلاه خود گلی دارد و همواره مهربانی و لبخند را هدیه می دهد.

موسس گروه سربازان صلح با اشاره به پیشینه گروهش افزود: ابتدای راه اندازی گروه سربازان صلح با نمایش دل من خواب پروانه شدن می بیند بود که ما این نمایش را در تالار وحدت اجرا کردیم و تا کنون نیز موضوعیت اکثر آثار این گروه صلح بوده است.

وی با اشاره نحوه دعوت شدن به این فستیوال گفت: نوع ارتباط من با این رویداد فرهنگی بسیار جالب بود. من به علت اینکه پدرم نظامی بود، در شهر کرمان زندگی می‌کردیم، 8 یا 9 سال بیشتر نداشتم، در یک روز تابستانی سوار بر سه چرخه ام مشغول گشت و گذار بودم. سر کوچه سر کوچه ما مغازه عکاسی بود درمیان این گردش تابستانه جلو عکاسی ایستادم و از عکاس خواستم از من عکسی بگیرد، آن عکاس هم عکسم را گرفت.

سال بعد من آن عکس را در صفحه اینستاگرام خودم گذاشتم و آن عکاس به صورت اتفاقی با دیدن عکسش مرا شناخت. بیشتر که از احوالت هم جویا شدیم ایشان –آقای حسین لطفعلی زاده- به عنوان دبیر این فستیوال از من دعوت کردند تا در این رخداد حضور داشته باشم. این عکس باعث شد ما یکدیگر پیدا را پیداکنیم. ما یکبار در سال 80 با 81 یکدیگر را ملاقات کردیم و حالا در سال 98 بعد از 17 سال به بهانه رخدادی فرهنگی، این ملاقات صورت می‌گیرد.