تئاتر خیابانی به راحتی با مخاطب ارتباط برقرار می‌‌کند

سعید خیراللهی نویسنده و کارگردان نمایش «ویروس» که در اجراهای فصلی نمایش های خیابانی ارائه شده در گفت وگو با ایران تئاتر در خصوص مضمون و محتوای این نمایش گفت: «ویروس» داستان فردی به نام سیروس را روایت می کند که به دنبال غرق شدن در یک دنیای مجازی در معرض ارتباطات اشتباه قرار می گیرد و سر آخر نیز به دلیل همین ارتباطات نابود می شود. سیروس حاصل ازدواج مرد و زنی است که به دنبال آشنایی در شبکه های مجازی با یکدیگر آشنا شده اند و در نهایت کارشان به جدایی کشیده است. سیروس در چنین شرایطی است که به دنیای مجازی خود پناه برده و به این ترتیب با چالش هایی روبه رو می شود که در نهایت در این چالش ها تنها می ماند و ارتباطات او به نحوی نیست که بتواند برای رهایی از دردسرهایش از دیگران کمک بگیرد.

این کارگردان تئاتر در خصوص موقعیت نمایش های خیابانی بیان کرد: تئاتر خیابانی نسبت به سال های گذشته بسیار پیشرفت کرده و کیفیت آثار نمایشی و میزان فعالیت گروه ها ارتقا یافته است اما متاسفانه هر گاه اثری حرفه ای توسط گروه های تئاتر خیابانی ارائه می شود، هیچ برخورد حرفه ای پس از آن با گروه ها نخواهد شد. من از سال 82 تاکنون مشغول فعالیت در حوزه تئاتر خیابانی هستم، اما تفاوت چندانی در نگاه های ساده و سطح پایین به تئاتر خیابانی، دیده نمی شود. همان طور که همه می دانیم کیفیت آثار تئاتر خیابانی بسیار مهم است، اما در رابطه با این حوزه کمیت نیز از ارزش بر خوردار است و باید به این مسئله نیز توجه کرد.

خیراللهی همچنین در ارتباط با لزوم حمایت از تئاتر خیابانی اظهار کرد: حمایت از گروه‌های تئاتر خیابانی و اجراهای متعدد در معرفی این تئاتر به مردم موثر است. تئاتر خیابانی برای انتقاد و حرف زدن با مردم است. موضوع باید در تئاتر خیابانی آزاد باشد. اگر قرار باشد در این تئاتر جشنواره ای کار کنیم و به گونه ای سر و ته قضیه را هم آوریم، فایده ای ندارد. باید بستری برای حمایت، قرارداد و تولید بیشتر تئاتر خیابانی فراهم شود. خبرگزاری ها و سایت های اطلاع رسانی نیز می توانند به نوبه خود روی تئاتر خیابانی و اجرای آنها مانور دهند. تئاتر خیابانی باعث پویایی جامعه می شود. در دنیا و در هر کشوری که تئاتر خیابانی اجرا می شود و جایگاه دارد آن جامعه، خیابان هایش خوب و امن است. ما باید از بستر تئاتر خیابانی استفاده درستی کنیم. تئاتر خیابانی تئاتری مدرن و جدید است که بسیار به راحتی می‌تواند با مردم ارتباط برقرار کند و موضوعاتی وجود دارد که نمی‌توان در صحنه بازگو کرد و باید در تئاتر خیابانی بیان شود.

این هنرمند در پایان سخنانش نیز در خصوص رویکردهای رایج در عرصه تئاتر بیان کرد: تئاتر امروز ایران نه فقط در تهران بلکه در شهرستان‌ها هم گرفتار فن و تکنیک شده است. اغلب آثار زرق و برق پیداکرده است و اغلب سعی می‌کنند که تئاتر از نظر فرم زیبا باشد و کمتر کسی به محتوا توجه می‌کند. اغلب مخاطبان تئاتر همان کسانی هستند که تئاتر کار می‌کنند. تئاتر را اگر ساندویچی مثال بزنیم هر قدر هم که ساندویچ زیبا باشد تا زمانی که محتوایی ندارد ارزش غذایی‌ای که باید را ندارد. تئاتر غذای روح است. ما درباره ضرورت‌های جامعه و مشکلات مردم چیزی نمی‌دانیم. چند درصد از تئاترها به ضرورت اجتماع می‌پردازند؟ تئاتر باید به درد مردم بخورد و یک کالای کاربردی باشد و نه یک کالای تزئینی.من در کارهایم جغرافیایم را فراموش نمی‌کنم. من همیشه تلاش می‌کنم درباره منطقه خودم و جغرافیای خودم و نزدیکانم بنویسم. به گذشته نمی‌پردازم و امروز را با نگاهی به آینده بررسی می‌کنم. هر نویسنده‌ای جغرافیای خاص خودش را دارد. ما تنسی ویلیامزی داریم که باغ وحش شیشه‌ای را از روی خودش و خواهرش نوشت و اکبر رادی‌که با وجود ترک شمال نوشته‌هایش هنوز همان عطر و بو را دارد.