رسول حق شناس در گفت‌وگو با ایران تئاتر
جنبه‌های فرهنگی و آموزشی تئاتر خیابانی غیرقابل انکار است
رسول حق شناس هنرمند فعال عرصه تئاتر درمانی معتقد است؛ قدرت و تاثیرگذاری هنر نمایش در جنبه های فرهنگی و آموزشی غیر قابل انکار است.
رسول حق شناس کارگردان نمایش «افسانه ننه ماهی و دختر دریا» که در اجراهای فصلی نمایش های خیابانی در مجموعه تئاتر شهر ارائه شد، در گفت و گو با ایران تئاتر در خصوص مضمون و محتوای این نمایش بیان کرد: نمایش «افسانه ننه ماهی و دختر دریا» برگرفته از یک داستان فولکلور از جنوب کشور و با قدمت هفتصدساله است. این اثر با حمایت کانون خیریه سندروم‌داون ایران انجام می‌شود و در این کانون کلاسی با عنوان تئاتر برگزار می شود که به تئاتر درمانی اختصاص دارد. این نمایش نیز حاصل تلاش چند ماهه افراد دارای سندروم داون است که پیشاز این نیز اجراهایی را پشت سر گذاشته است. در حقیقت این اولین گروه نمایش متشکل از افراد دارای سندروم داون است که در جهان به فعالیت می پردازد.
او در ادامه سخنانش افزود: این گروه دوره های متعددی در جشنواره تئاتر فجر حضور داشته و جایزه هم گرفته است. همچنین نمایش این کودکان سال 2012 در هندوستان جزء 10 اثر برتر جهان در حوزه سلامت شناخته شد. این کار با حمایت کانون خیریه سندروم‌داون ایران انجام می‌شود و در این کانون کلاسی با عنوان تئاتر برگزار می شود که به تئاتر درمانی می پردازند تا کودکانی که در این زمینه توانایی داشته باشند بتوانند با مشارکت در این فعالیت ها بر توانایی ها و مهارت های جسمی و ذهنی خود بیفزایند. در بحث تئاتر یک تئاتر درمانی و یک تئاتر ویژه معلولان داریم که در تئاتر معلول به جای بازیگر معمول بازیگر معلول بازی می کند اما در تئاتر درمانی برای ارتقا کیفی زندگی این نوع کودکان با استفاده از تکنیک‌های درمانی آنها را تشویق به ارائه بازی در نمایش می کنیم. در حقیقت هدف اصلی از شرکت این نوع کودکان در نمایش ایجاد اعتماد به نفس در کودکان سندروم داون استفاده از تئاتر برای درمان آنها است. این کودکان با شرکت در این نمایش ها اعتماد به نفس، نظم پیدا می‌کنند و سطح گفتار و تمرکز آنها افزایش پیدا می کند. نمونههایی از این نمایش را می‌توان به صورت صحنه‌ای در کشورهای ژاپن، امریکا و فرانسه نام برد چرا که تئاتر درمانی از سال 1921 در وین شروع شد و در ایران عمر آن به 40 سال می‌رسد. در ایران گروه‌های دیگری نیز هستند که تئاتر کار می‌کنند اما این نمایش‌ها تئاتر درمانی نیست بلکه تنها بازیگران آنها معلول هستند و عموما این نوع نمایش ها مورد استقبال جامعه و خانواده‌ها است و زمانی که کار را می‌بینند بسیار از آن رضایت دارند.
این هنرمند در ارتباط با نوع مواجهه مخاطب عام با اجرای این گروه نمایشی بیان کرد: زمانی که بچه های گروه ما اجرای خود را آغاز می کنند، بر خلاف بعضی از نمایش های که مبنای ارتباطشان با تماشاگر کمیک و کنش و واکنش های خنده آور است، مخاطب در سکوت به تماشا می نشیند و ترحم او نسبت به اعضای گروه تبدیل به احترام می شود. تماشاگر نمایش های ما متوجه می شود که باید ادبیاتش را در مواجهه با این گروه تغییر دهد.
این مدرس حوزه تئاتر کاربردی و تئاتر درمانی در پایان سخنانش با اشاره به تاثیرات قابل توجه تئاتر کاربردی و تئاتر درمانی در گروه های خاص اجتماعی تصریح کرد: با توجه به تجربیات نزدیک به 15 سال گذشته ام در زمینه تئاتر کاربردی و تئاتر درمانی از این طریق آمادگی خود را اعلام می کنم که حاضر هستم به صورت رایگان کارگاه های آموزشی در این زمینه ها را را برای توان یابان سراسر کشور بر عهده بگیرم چرا که به قدرت و تاثیرگذاری هنر نمایش در جنبه های فرهنگی و آموزشی اعتقاد دارم.