در حال بارگذاری ...
مسعود کرامتی در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر مطرح کرد

آدم‌های این روزگار از فقدان عشق در رنج هستند

ایران‌تئاتر:نمایش تراس اثری مدرن و امروزی است،این اثر درباره آدم‌هایی است که با وجود آنکه در کنار یکدیگرند تنها هستند، این شخصیت ها از امید ها، آرزوها و دغدغه هایشان می گویند و از عدم ارتباطی که افراد حتی به واسطه کلام نیز دیگر نمی توانند با یکدیگر بر قرار کنند.

مسعود کرامتی جدا از حضور اثرگذارش در سینما و به خصوص فیلم های کودکانه در تئاتر هم حضورهای موفقی را تجربه کرده است. او در سه سال قبل در نمایش هاروی در نقش دکتر چاملی که یک دکتر بی خیال و میخواره بود بازی رئالیستی وقابل قبولی ازخودش ارائه کرد. کرامتی این روزها بعد از مدت‌ها دوری از کارگردانی با اجرای موفق نمایش تراس بر اساس متنی از کلود کری یر توانسته نظرات مثبت زیادی را به خود و اثرش جلب کند. مسعود کرامتی نویسنده، کارگردان و بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر کشورمان فارغ‌التحصیل هنرهای نمایشی از دانشکده‌ی هنرهای زیبا‌ی دانشگاه تهران است.کرامتی فعالیت هنری‌اش را از سال 1355 درعرصه‌ تئاتر آغاز کرد و با عروسک‌گردانی در فیلم شهر موش‌ها(1364) به کارگردانی مرضیه برومند، کار در سینما را تجربه کرد. وی در سال 1371 مؤسسه‌ سینمایی کارنامک را تأسیس کرد. کرامتی همچنین کارگردانی فیلم‌هایی نظیر پاتال و آرزوهای کوچک(1368)، مرغابی وحشی(1370)، کودکانه(۱۳۸۱)، روز کارنامه(1381) و ترانه‌ کوچک من(1388) را برعهده داشته است. مسعود کرامتی بازیگر توانا و درجه یکی است و همگان بازی های زیبای او را در فیلم هایی مثل ضدگلوله، مجنون و سریال نوروزی سربه راه به یاد دارند. ازجمله آثار بازیگری کارنامه کاری کرامتی می توان به: نمایش نگاهمان می کنند(1395)، فیلم‌های میهمان ناخوانده(۱۳۶۷)، مجنون(۱۳۶۹)، سفر به چزابه(1374)، باغ‌های کندلوس(1383)، دوزخ برزخ بهشت(1387)، ضد گلوله(1390)، لامپ صد(۱۳۹۲)،گنجشکک اشی‌مشی(۱۳۹۲) و گذر موقت(۱۳۹۴) اشاره کرد. نمایش تراس بر اساس نمایشنامه ژان کلود کریر و ترجمه اصغر نوری اردیبهشت‌ و خرداد ماه در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود. مونا فرجاد،‌ احمد ساعتچیان، رویا میرعلمی، فریده سپاه منصور، جواد یحیوی، امیررضا دلاوری و مسعود کرامتی در نمایش  تراس به ایفای نقش می‌پردازند. با مسعود کرامتی درباره اجرای نمایش تراس گفت وگویی انجام داده ایم.

 

چگونه نمایش نامه تراس را برای اجرا انتخاب کردید؟

 از دو سال قبل مترصد فرصتی برای اجرای نمایشی بودم و بنا به توصیه دوستان تعداد زیادی نمایش نامه خواندم و دو سه تا اثر به عنوان گزینه در ذهنم شکل گرفتند؛ یکی از این متن ها جنگ از نویسنده ای سوئدی و همین تراس بود، که در نهایت تراس انتخاب شد.

 

آیا می دانستید بر اساس تراس، دکتر خاکی اجرایی را در تئاتر شهر روی صحنه برده بود؟

نه، بعدها متوجه شدم و چند شب پیش هم محمد ساربان به من گفت که بر اساس تراس یک گروه تئاتری شیرازی هم نمایشی را اجرا کرده بودند.

 

در تئاتر در سال های اخیر حضورهای موثر اما کم تعدادی داشته اید. آیا کیفیت نقش ها برایتان اولویت اصلی انتخاب است؟

بیش از چهار دهه است که در حوزه های مختلف تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت می کنم و دغدغه اصلیم کیفیت نقش های پیشنهادی است و بازیگری و یا کارگردانی شغل و حرفه من است. سعی می کنم در هر کاری بهترین کیفیت کاریم را ارائه کنم و درضمن طوری برنامه ریزی می کنم که هر پیشنهاد کاری را هم قبول نکنم. تئاتر را دوست دارم و رشته تحصلیم تئاتر بوده است. دردوران جوانیمان تئاتر شانیت و اعتبارخاصی داشت و موقعی که روی صحنه می روم نوستالژی آن دوران برایم زنده می شود و اینکه با تماشاگرمواجه مستقیمی دارم برایم خوشایند است.

 

در سال های اخیر خیلی از نمایش هایی که بر اساس نوشته های نمایشنامه نویسان معاصر فرانسوی روی صحنه رفته است؛ با استقبال تماشاگران روبه رو شده اند  دلیل اصلی این استقبال چیست؟

خوشبختانه نمایش تراس با استقبال و عکس العمل های خوب مردم و منتقدان روبه رو شده است و تا به حال نظر منفی درباره اجرا ندیده ام و از این بابت خوشحال هستم. نکته ای که اشاره کردید و باید درباره آن و به خصوص اثرم حرف بزنم این است که حال و هوای نمایش تراس خیلی نزدیک است به حال و هوای جامعه ایران.

 

شاید تنها شدن آدم های جامعه ما در سال های اخیر باعث شده که این قرابت به وجود بیاید؟

معمولا در حدود سه چهار دهه هر پدیده مدرنی دیرتر به ایران می آید. البته متن تراس را کری یر را در سال 1997 نوشته است. شکل گیری چنین فضاهایی در آثار اروپایی به دهه شصت میلادی بر می گردد؛ دورانی که ما را به یاد آثار بکت و کارهای ابزورد می اندازد. شاید دلیل تازگی این نوع نگاه این است که بروز جنگ جهانی دوم باعث شد که مناسبات اجتماعی تغییر پیدا کند و آدم‌ها بیشتر به سمت فردیت و مدرنیستم و تکونولوژی رفتند و در سال های بعد علی رغم تغییر شکل ماهیت خودشان را حفظ کرده اند و مخاطب ایرانی هم به دیدن چنین تم هایی در آثار نمایشی علاقه دارد.

 

یکی دیگر از دلایل استقبال مخاطبان از نمایش هایی از جنس تراس این است که به احوالات طبقه متوسط جامعه می پردازند؛ کما اینکه تنها شخصیت پولدار نمایش مردی است که قرار است به دنبال مادلن بیاید؟

این مردی که به دنبال مادلن بیاید قرار نیست پولدار باشد.

 

اما او ماشین مدل بالای آلفا رومئو دارد؟

درست است؛ اما آلفا رومئو در آنجا قیمت زیادی ندارد. برای ما داشتنش نشان پولداری است! در طول نمایش گفت وگوهایی موریس با مادلن دارد و اشاره می کند که بچه تک خانواده است و والدینش ثروت مختصری برایش به ارث گذاشته اند. این حرف بازهم نشان می دهد او هم آدم پولداری نیست؛ یک جور متعلق به طبقه متوسط مرفه است و از مادلن می پرسد آیا مرد از او پولدار تر است و مادلن می گوید از این بابت اطلاعی ندارد . بنابراین ماهیت رفاه مادی مرد اصلا معلوم نیست.

 

آیا کری یر دهه نود با کری یر دهه هفتاد که با بونوئل همکاری می کرده تفاوت های زیادی دارد وعام تر می نویسد؟

نمی شود گفت کری یر در دهه نود عام تر می نویسد؛ به هرحال موقعی که او با سینماگر صاحب تفکری مثل بونوئل همکاری می کند، نگاه این آدم صاحب سبک در نوشته هایش اثر گذار به نظر می رسد. در کارهای بونوئل به عنوان یک مولفه، انگاره های فکری دست چپی هم دیده می شود.

 

در این اثر کری یر هم نگاه ضد سرمایه داری هم دیده می شود؟

به هر حال نگاه این شکلی به تنهایی بشر از سوی نویسندگانی از جنس کری یر دیده می شود و به نقد سرمایه داری می پردازند؛  بشری که سرمایه داری او را تبدیل به موجودی آواره و تنها می کند.

 

یکی از مهم ترین جذابیت های تراس این است که شخصیت های اثر هیچکدام شبیه هم نیستند. این ویژگی چقدر برایتان مهم بود؟

برای من هم مهم بود. موقعی که در یک اثر با 7 شخصیت روبه رو هستید و اغلب صحنه ها شلوغ است؛ طبیعی است یکی از ویژگی هایی که می تواند به ارائه کار خوب کمک کند همین وجود تنوع شخصیتی است و همه این شخصیت‌ها با عقاید و نگرش های مختلفی کنار هم جمع شده اند و به نوعی جمع اضدادند و به هم کاری ندارند و ارتباطی بین آنها برقرار نمی شود.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

 

   

 

 

 

.

 

 




مطالب مرتبط

نشستی با بازیگران، کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «سه شب با مادوکس»

متن خوب راهنمای بازیگر است
نشستی با بازیگران، کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «سه شب با مادوکس»

متن خوب راهنمای بازیگر است

بازیگران، کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «سه شب با مادوکس» با بیان این‌که متن خوب راهنمای بازیگر است، از برتری تئاتر به نسبت سینما، به‌واسطه فرصتی که برای تمرین و کشف ریزه‌کاری‌های نقش به بازیگر می‌دهد، گفتند.

|

نظرات کاربران