در حال بارگذاری ...

گفتگو با سمیرا سینائی کارگردان نمایش کاغذ بازی

سمیرا سینائی پیش از این طراحی صحنه و لباس چندین تئاتر ، فیلم سینمایی و تلویزیونی را انجام داده است . او امسال با نمایش « کاغذ بازی »‌ و در کسوت کارگردان در جشنواره حضور دارد . گفت و گوی ما را با او می خوانید .


موضوع کار چیست ؟ چطور شد به فکر کارگردانی افتادید و تا چه حد برای جشنواره آماده هستید ؟

موضوع نمایش تولد یک زن و مرد است . از لحظه ای که به دنیا می آیند اول به خودشان و بعد با یکدیگر آشنا
می شوند . عاشق شدن ،‌ ازدواج ، جنگ و صلح این دو به تصویر در می آید . در واقع نمایش بدون کلام، بصورت تصویر و سه نفره اجرا می شود .
کار اصلی من طراحی صحنه و لباس است و از زمانی که روی پایان نامه ام با موضوع طراحی صحنه بر روی یک شعر کار می کردم به فکر کارگردانی افتادم . پایان نامه ام یک نمایش شش دقیقه ای با نور و موسیقی و صدا و دکور بود که در آن اشیاء جابجا می شدند .
حدود ١٠-١٢ سال پیش که من در مجارستان بودم نمایشی شبیه به این نمایش به نام « نمایش کاغذی » یا بازی با کاغذ که حدود ده دقیقه زمان داشت را با یک سری از هنرجویان کار کردم . بعد از ١٠-١٢ سال به این فکر افتادم که این نمایش را دراینجا اجرا کنم .
این کار بدون دیالوگ است وفقط با فرم ، حرکت ، ‌نور ، اشیاء صحنه و بازیگر اجرا می شود و این بخش ها برای من مهم هستند . همه درکنار هم معنا پیدا می کنند و نمی توان از یک بخش مثلاً نور یا دکور صرفنظر کرد .

زمانی که شخصیت ها را انتخاب می کردید به این مسئله فکر نکردید که بازیگرانتان از چهره های شناخته شده ی تئاتری باشند ؟
در وهله اول تأکید من روی این مسئله نبوده و اصلاً به این قضیه فکر نمی کردم . البته اطرافیان به من می گفتند با کسانی کار کنم که آشناتر باشند .
تأکید من روی دو فردی بود که از لحاظ فیزیکی و جثه با هم متناسب باشند .
مثلاً‌من با کرمانی نسب که حالا هم با هم کار می کنیم ، حدود پنج سال پیش به مدت شش ماه این نمایش را تمرین کردیم ولی بعد بدلیل دو اجرایی بودن سالن ها ،‌نمایش به مرحله اجرا نرسید . چون با مشکل نور مواجه شدیم . بازیگر خانم این کار همان زمان لادن رضا جویی بود که بدلیل مشکلاتش نتوانست در نمایش فعلی با ما همکاری کند و بعد از ایشان خانم نوازانی به ما پیوست که از لحاظ بدنی یک سری خصایص دارد که برایم مهم بود. از طرفی دوست نداشتم یک بازیگر رقصنده داشته باشم . البته برای من مهم بود که تا حدودی امکانات بدنی داشته باشند و بتوانند با توانایی های فردی خود نقش را در بیاورند .
بعد از اینکه با دو نفر کارشد ، احساس کردیم به نفر سومی هم نیاز است و از آنجا آقای خسرو محمودی به جمع ما پیوست . اسم او را مرد کاغذی گذاشته ایم ولی از این اسم راضی نیستیم . ایشان فردی است که اشیاء‌ و اجسام و آکسسوآر را در اختیار بازیگران قرار می دهد تا کارشان را ادامه دهند .
آیا شما تا امروز به نتیجه دلخواه خود رسید ؟
آنچه که من پنج یا ده سال پیش به آن فکر کردم با حضور بازیگرانم تغییر کرد . یعنی ممکن است این نمایش با دو بازیگر دیگر نمایش دیگری شود .
می توانم بگویم . تا کنون با این بازیگر به نتیجه دلخواه خود رسیده ام .

شما در حین اجرا نگران بازبینی و حضور در جشنواره نبوده اید این بدین معنی است که از ابتدا مطمئن بودید که در جشنواره خواهید داشت ؟
-من فکر می کردم که هنگام بازبینی ، تصور این نمایش برای هیأت بازبینی مشکل باشد . حتی سالن بازبینی که ما در آن کارمان را نمایش دادیم ،سالن بسیار بدی بود وتنها احساسی که من در آن لحظه نداشتم این بود که تئاتر اجرا شود .
خوشبختانه بعد از بازبینی با صحبتی که با هیأت بازبینی داشتم ، گفتم : من از این اجرا به این گونه بسیار متأسف هستم و آنها در پاسخ گفتند : کمی هم به قوه تخیل ما اعتماد کنیم .
نظر شما در مورد غیر رقابتی بودن جشنواره امسال چیست ؟

من به این موضوع بسیار فکر کردم و اصلاً نمی توانم نظر خاصی بدهم .
برای اینکه نه می توانم بگویم از این بابت خیلی خوشحال هستم و نه با این مسئله مشکلی دارم .
فکر می کنم که تئاتر باید اجرا شود و اینکه برای یک نمایش به من جایزه ای بدهند و بعد امکان کار برای من فراهم نشود ، مثل این می ماند که به کودکی شکلاتی بدهند که آن شکلات برای کودک ضرر دارد .
فکر می کنم مهمترین جایزه ای که می توان به فردی داد این است که اجازه کار به او داده شود .
من با اجراهای ١٨ شبه یا ٢٠ شبه موافق نیستم . چون فکر می کنم یک گروه حدود دو الی سه ماه تلاش می کند و بعد از ٢٠ شب کارش از اجرا برداشته می شود . در صورتیکه این ٢٠ شب حتی تبلیغی برای کار نشده که تماشاچی جلب کند و به نظر من این مسائل به کار لطمه بیشتری می زند تا اینکه جشنواره رقابتی یا غیر رقابتی باشد . می تواند به این قضیه به این گونه نگاه شود که جشنواره ای برگزارشود و قرار نیست در آن مسئله رقابت در میان باشد . من به رپر تواری اجرا شدن کارها بسیار معتقد هستم ولی آن نوع رقابتی که برای جایزه گرفتن باشد را درست نمی دانم .