حسن معجونی: نسل امروز حوصله هیچ کاری را ندارد

جلسه پرسش و پاسخ نمایش”شهرهای نامرئی” به همت انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر ایران در کارگاه نمایش مجموعه تئاترشهر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر از انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاترشهر در ابتدای این جلسه حسین معجونی کارگردان نمایش ضمن توضیح کوتاهی پیرامون نمایش، در خصوص ریتم”شهرهای نامرئی” گفت:«من به حوصله تماشاگر کاری ندارم. نسل امروز حوصله هیچ کاری را ندارد. حتی حوصله ندارد که یک رمان بخواند. این نسل می‌خواهد همه چیز با شتاب اتفاق بیفتد. این گذر با شتاب زمان است که شما دوست دارید. اما ما دلمان می‌خواهد کمی زمان را نگاه داریم. همه چیز به آرامی اتفاق بیفتد تا چشم حساس شود. هاله‌ای که بر اثر کند شدن زمان شکل می‌گیرد برای ما مهم است. »
وی همچنین ریتم تعویض صحنه‌ها را مرتبط با ریتم کلی اجرا دانست و گفت:«تعویض صحنه‌ها نیز جزو بازی است. من به بچه‌هایی که قرار بود وسایل صحنه را عوض کنند گفتم که اصلاً با شتاب کار نکنند. در صحنه‌ای وقتی آن صحنه تمام می‌شد ما صبر می‌کردیم تا باد، بادکنک کاملاً خالی شود و بعد صحنه بعدی را شروع می‌کردیم.»
وی تاکید کرد:« اگر ریتم تعویض صحنه‌ها تند می‌شد به کل کار لطمه وارد می‌کرد چون در تماشاگر هیجانی ایجاد می‌کرد که ما اصلاً آن را نمی‌خواستیم و همچنین یک دستی کار را بهم می‌زد.»
معجونی در پاسخ یکی از تماشاگران که در مورد علت استفاده از رنگ سیاه برای مردان و رنگ سفید برای زنان پرسیده بود، گفت:«هیچ وقت علاقه‌ای به نمادگرایی نداشته و ندارم فکر می‌کنم در این نمایش همه چیز از یک خواب و تاریکی آغاز می‌شود. مردی در خواب شهری را می‌بیند و وقتی در مورد نشانه‌های این شهر می‌گوید به سفید بودن آن اشاره می‌کند. ما در این اجرا با سیاهی شروع کردیم که در آن یک لکه سفید بود. این سفیدی تا انتهای اجرا همه جا را می‌گیرد و شاید شهر سفیدی مانند آن چه مرد در خواب دیده بود ساخته می‌شود.»
در ادامه یکی از تماشاگران در مورد نحوه استفاده از نور در این نمایش و عدم کمک نورپردازی به ایده کارگردان پرسید که معجونی گفت:«من هم دوست داشتم لحظاتی را در سیاه روشن ببینم اما امکانات نوری سالن این اجازه را به ما نمی‌داد.»
کارگردان نمایش”شهرهای نامرئی” در مورد عدم شرکت دو بازیگر مرد در روایت داستان نمایش گفت:«دوست داشتم تعداد بازیگران مرد روی صحنه بیش از بازیگران زن باشد، چرا که صحبت غالب در جامعه ما صحبت مردانه است، بنابراین خواستم این فرهنگ غالب مردانه را روی صحنه نشان دهم.»
معجونی در جواب یکی از تماشاگران که پرسیده بود چرا از میکروفن در نمایش خود استفاده کردید و آیا این ضعف نیست، گفت:«در این اجرا به مقوله صدا بسیار توجه شده است. صدای زن‌ها همیشه از باندهای صحنه پخش می‌شود حتی در صحنه‌ای که لیلی رشیدی بازی می‌کند ما میکروفون به ایشان دادیم تا این قاعده رعایت شود. فکر می‌کنم این کار باعث نزدیکی بین صدای بازیگر زن و تماشاگر شود و فضای خاصی را ایجاد کند.»
در انتهای این جلسه”حسن معجونی” کارگردان نمایش و”علی‌اکبر علیزاد” نویسنده نمایشنامه پاسخگوی سوالات تماشاگران بودند.