بیگانه و تعلیق‌هایش

دکتر محمدرضا خاکی*

نمایش «بیگانه» را دیدم و در مجموع اجرای بسیار خوبی بود. «بیگانه» نمایش بود که تلاش کرده بود تا جایی که امکان دارد نسبت به متن رمان آلبر کامو وفادار بماند. با توجه به امکانات فنی‌ای که در سالن چهارسو وجود دارد، نمایش میزانسن‌های نسبتا خوبی داشت.

البته همواره می‌توان توقع بیشتری داشت اما من کم و بیش امکانات تئاتر خودمان را می‌شناسم. با توجه به محدودیت‌هایی که در تئاتر ایران وجود دارد و حداقل‌هایی که در اختیار کارگردان‌ها و گروه‌های تئاتر قرار می‌گیرد، اجرای «بیگانه» بسیار خوب بود.

در دوران کنونی این اتفاق که نمایشی در مدت زمانی حدود 105 دقیقه اجرا شود اما تماشاگر با تامل موضوع را دنبال کند، اتفاق بسیار شایان توجهی است. همچنین «بیگانه» تعلیق‌های بسیار خوبی به لحاظ ساختمانی داشت تا موضوع از سوی تماشاگران دنبال شود. به هرحال می‌توان به اشکال متفاوتی به یک نمایش نگاه کرد اما خود من با وجود اینکه دیسک گردن دارم و صندلی‌های چهارسو نیز راحت نیستند، نمایش را تا انتها دنبال کردم.

بسیاری از بچه‌های جوان در این نمایش بازی خوبی را ارائه کرده بودند که برای من بسیار خوش‌آیند بود. درعین حال که به نظر بازیگران بسیار خوبی انتخاب شده بودند  البته به‌غیر از دو یا سه مورد که می‌توان از آنها گذشت اما در کل به‌لحاظ انتخاب مجموعه و چگونگی انتخاب متن، کار دراماتورژی‌ای که روی این نمایش صورت گرفته بود، «بیگانه» بسیار خوب بود.

 تنها نکته‌ای که شاید می‌شد بهتر باشد و انتظاری بیش از این داشتم، در این بود که می‌شد نمایش را همراه با تعبیر و تفسیری کمی موثرتر اجرا کرد چون بیش از نیم قرن از نگارش این رمان می‌گذرد و می‌شد کمی آن را امروزی تر کرد. هر چند رمان «بیگانه» داستان مشهوری است و همه ان را می‌شناسند و به جرات می‌توانم بگویم که بسیار خوب اجرا شده بود.

به دکتر دلخواه و گروه اجرایی نمایش خسته نباشید می‌گویم.

* کارگردان تئاتر و استاد دانشگاه