نعیمی : بازیگر برون ریزی هستم
پاکراه : جنس مدیریتم آرام و توام با نرم خویی است

با توجه به کارگردان بودن شما بازی های متفاوتی از شما تا به حال دیده ایم. نقش اتان را بر مبنای چه الگوهایی بازی کردید؟

 نعیمی : بازیگر برون ریزی هستم.ژست دربازی های من وجود دارد وبیرونی، اغراق آمیز واگزجره بازی کردن  را عیب نمی دانم.زیرا به خاطرویژگی متن ونقشم بازیم را به این سمت برده ام و یادم می آید به خاطرارائه چنین شیوه بازیگری در نمایش ددالوس وایکاروس کاندیدای بهترین بازیگر سال شدم .درنمایش تریو بدون هارمونی قرار بود چالش جدیدی ارائه شود.چالشی که اول کارازسیاوش پاکراه ازمن می خواست که هیچکئام ازعلائقم در بازیگری را در بازیم به کار نبرم .تا می توانم درنوع حرف زدن ،درنوع حرکاتم یک نوع راحتی و ریلکسی و دوری از اغراق دیده شود. دربرخی ازلحظات نمایش اتان نسبت به دو شخصیت دیگر برون ریزی دارد تا نشان بدهد برای خودش وحدانیتی قائل است. برخی مواقع سیاوش می گفت باید مشخص شود که اتان در گروهش بازیگر خوبی است . ازامیرامیری تشکر می کنم که با من و نگار عابدی در حوزه حرکت در بازیگری تمریناتی انجام داد و باعث شد  فهم من نسبت به مقوله حرکت کامل تر بشود.همیشه حرکت و بدن در بازی برایم جدی بوده است. هدایت درست سیاوش که تمام مدت با دقت بازی ها را زیر نظر داشت باعث شد بازی های نمایش شکل مطلوبی داشته باشد وازاو خواستم در این بحث تعارفی نداشته باشد وهرجا نکته ای به نظرش رسید بیانش کند .

به چه دلیل ازدو بازیگری استفاده کردید که سابقه نویسندگی ،کارگردانی وبازیگری داشتند؟

پاکراه : روند انتخاب بازیگران که برای من جایگاه پیش کسوتی دارند روند ساده و آسانی نبود.درمتن قید شده بود که این سه شخصیت عضو یک گروه تئاتری هستند که قدمت گروهشان بیش از بیست سال است .بنابراین در درجه اول بازیگرانی احتیاج داشتم که باسابقه باشند واین دایره انتخاب بازیگران نمایش را محدود می کرد. ازآن طرف هم نمی توانستم از بازیگران سن بالایی استفاده می کردم و رنج سنی درحدود 38 تا 45 پنج سال مد نظرم بود.خصوصیات دیگری هم مد نظرم بود ودلم می خواست دوبازیگر مرد نمایشم تجربه گروه داری در تئاتر را تجربه کرده باشند. اگرجستجویی کنید با این ویژگی ها با گزینه های انگشت شماری مواجه هستید.معمولا سرپرست گروههای تئاتری فقط کارگردانی انجام می دهند.حمید رضا نعیمی سالها سرپرست گروه تئاتر شایا درهرسه عرصه فعال بود. ایوب آقاخانی هم تابع چنین تعاریفی بود .حضورتوامان این دو نفرامکان خوب دیگری هم دراختیارم قرار می داد وهم بازی بودنشان درچند نمایش مثل فاوست این امکان بود .نگاه این دونفربه بازیگری با یکدیگرتفاوت بسیاری داشت ومن این تفاوت را می خواستم. حمید رضا نعیمی درکارهای خودش به عنوان کارگردان وهم در بازیگری به فرمالیسم و ژست علاقه دارد ونگاه مدرنی به تئاتر کلاسیک دارد. ایوب آقاخانی شیوه متفاوتی را دنبال می کند ونگاه کاملا رئالیستی در بازی و کارگردانی دارد.این تفاوت مثل دو رنگ متفاوت درصحنه است و تاش های رنگی قشنگ تری را در نمایش ارائه می کرد .هرشخصیت درجای خودش ازهویت مستقلی درتئاتربرخوردارمی باشد .

آیا اتان یک آدم شکست خورده است؟

  نعیمی :بزرگی می گوید" کدام بشری است که زاده یک اتفاق شکست خورده ای نباشد" .دان هم که تصورمی کنیم آدم پیروز وموفقی است به طور حتم از یک شکست به این پیروزی رسیده است . واژه پیروزی با شکست معنا پدا می کند. نفر پیروز مطلق و یا شکست خورده مطلق وجود ندارد . شخصیتی مثل اتان آدم چند وجهی است. برای من چالش این شخصیت به این منحصر نمی شد که نقش اتان  را بازی می کنم ودر آن واحد باید از جلد این شخصیت با تعویض دکمه های کتم و زدن عینک در بیایم و بشوم لایرتیس.بلکه باید تلاش می کردم نوع بازیم به سلیقه کارگردان نزدیک باشد .

آیا در زمینه نوع بازی پیشنهاداتی هم ارائه می کردید؟

 نعیمی :من اگر پیشنهادم را ارائه کنم وکارگردان قبول کند خوشحال می شوم .اما اگردرجایی با پیشنهاد من مخالفت می کرد نباید ناراحت می شدم.زیرا پذیرفته ام که کارگردان نمایش است وباید خواسته اش را اجرا کنم.دراین سه سال اخیر کمتربازی کرده ام وازاغلبشان نیزرضایت دارم. درنمایش مرگ فروشنده نقش کوتاهی بازی کردم و برایم جالب بود که نقش یک پولدارامریکایی با مختصات خاص این نوع آدمها بازی کردم وکلی تحقیق وپژوهش انجام دادم. من قبلا اجراهای سیاوش پاکراه را ندیده بودم و درمدتی اندک متوجه خواسته هایش شدم و خوبی سیاوش این بود که عجله ای نداشت که سریع نقش توسط بازیگر ساخته شود وفشاری به بازیگر وارد نمی کرد که عصبی و استرس زده شود. سیاوش درعین حال بال متانت وآرامش ایده و خواسته هایش را منتقل می کرد و برخی جاها علی رغم اینکه ایده را دوست نداشتم تمرینش کردم و بعد دیدم خواسته سیاوش درست بود.

در تریو بدون هارمونی با بازیگران خوبی هم بازی شدید؟

 نعیمی : دوبازیگر نمایش برایشان مهم بود که بازی حساب شده و توام با تفکری ارائه کنند. متاسفانه این روزها بازیگری هنر ارزانی شده است و بازیگری مثل کار اداری شده که فلان ساعت می آیند و مثل یک کارمند کارت می زند و بعدش هم می روند . در شروع کار اصلا با کارگردان بحث مالی انجام ندادم. آلان به وضعیتی رسیده ام که ازخودم پرسش می کنم که خواسته ام از تئاتر چیست هنوز هم به آرامش نسبی مالی هم نرسیده ام.ولی ترجیح می دهم بیشتراز منفعت مالی با حضوردریک تئاتر چیزی به دانسته هایم اضافه شود واین اتفاق در تریو بدون هارمونی برایم رخ داد.

آیا دربحث انتخاب بازیگران به این چالش فکر نکردید بازیگری که کارگردانی می کند ، می تواند تحلیل های متفاوتی از نوع بازی داشته باشد که با نظریات شما متضاد است؟

پاکراه:  جنس مدیریتم آرام و توام با نرم خویی است.

آیا با همه بازیگران یک نوع برخورد می کنید؟

 پاکراه : معتقد به شیوه دمکراسی در کارکارگردانی هستم.هرکدامیک ازبازیگران نمایش خصوصیات متفاوتی داشتند .حمید نعیمی علی رغم سابقه طولانی کاریش خصوصیت عجیبی دارد وهنوز تئاتربرایش مهم وارزشمند است ودوست دارد چیزهای تازه ای بیاموزد واینکه بازیگر برای تجربه کار متفاوت گارد نگیرد خیال من کارگردان را راحت می کند .می بایست در طول کار ازتجربیاتی که حمید نعیمی وایوب آقاخانی داشتند بهره لازم را می بردم و در خیلی جاها از نعیمی نظرش را جویا می شدم .درانتها همیشه نظرمن طبق هارمونی که به دست می آوردیم اعمال می شد. نعیمی هنوز جسارت این را دارد که برود درباره نقشش کشف شهود کند واهل تکرار خودش نیست .با ایوب آقاخانی ونگارعابدی تجربه کاری مشترک داشتم.ایوب درنمایش 13 و نگار عابدینی هم درنمایش روشان برایم بازی کرده بودند و شناخت دو طرفه ای وجود داشت.

در اغلب مدت این نمایش ، به جز دوصحنه ،ازسه بازیگر، فقط دوبازیگر در صحنه حضوردارند .چگونه این ساختار را مورد استفاده قرار دادید؟

 پاکراه :در ساختار نمایش نامه همیشه یکی از سه ضلع مثلت در صحنه غایب بود. پنهان کاری در روابطشان مثلثی را شکل داده بود که همیشه یکی ازاضلاعش متزلزل بود و دونفردرمورد نفرسوم که حضور ندارد حرف می زنند و مشکل گروه از این شیوه ارتباط به وجود آمده است. تا روزی که داستان درشب آخر اجرای نمایش رخ می دهد این سه نفر به هم دروغ نگفته بودند.اما چیزهای نگفته زیادی داشتند.

صحبت پایانی اگر وجود دارد مطرح کنید؟

 نعیمی : اجرای موفق این نمایش به جزتلاش وهمت جمعی بچه های پشت و جلوی صحنه  نظیربازیگران ، طراح نور ، لباس و صحنه ودستیاران کارگردان حاصل نمی شد وازهمه آنها تشکر می کنم . 

 گفت و گو از احمد محمد اسماعیلی

عکس از پریسا خسرو شاهین