بهروز غریب‌پور:
جشنواره‌ها در قالب رویداد «تئاتر ملی» تجمیع شوند
بهروز غریب‌پور، نویسنده و کارگردان تئاتر، معتقد است: تجمیع جشنواره‌های متعدد نمایشی کاری ضروری است و موجب می‌شود نتایج به دست آمده به عنوان نیروی محرکه‌ی پایدار در جریان تولید تئاتر تاثیرگذار باشد.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر، غریب‌پور توضیح داد: طبیعی است که جشنواره‌ها باید آسیب‌شناسی شوند تا بدانیم دستاورد آن چه بوده است. اگر برپایی جشنواره‌ها در جریان هنر حرفه‌ای تئاتر نتایج فوق‌العاده مثبتی داشت ادامه پیدا کند. در غیراین صورت درباره آن مکث و چاره اندیشی شود تا راه حل‌های دیگری را جایگزین کنیم چون آنچه که تا به امروز پشت سر گذاشته‌ایم فاقد تاثیر همه جانبه و ماندگار بوده است.
کارگردان اپرای عروسکی «حافظ» تجمیع جشنواره‌های متعدد نمایشی را کاری اساسی و ضروری دانست و افزود: هر جشن و جشنواره‌ای حتی کوچک بودجه‌ای لازم دارد. وقتی مسوولین از کمبود بودجه گله دارند چرا جشنواره‌های مختلفی برپا می‌شود؟ این بودجه های حداقلی و به نظر اندک می‌تواند در یک جا و در قالب جشنواره‌ی فراگیر (تئاتر ملی) هزینه شود. به این ترتیب بودجه‌های متفرقه تجمیع خواهد شد و از دور ریختن آن جلوگیری می‌شود. چنین رویدادی موجب خواهد شد که نتایج به دست آمده به عنوان نیروی محرکه‌ی پایدار در جریان تولید تئاتر تاثیرگذار باشد.
کارگردان «کلبه عمو تم» برگزاری جشنواره (تئاتر ملی) را مروری بر اجرای بهترین نمایش‌های سال دانست و اظهار داشت: دبیرخانه جشنواره می‌تواند این فرصت را فراهم کند تا آثار نمایشی یک سال در یک بازه‌ی زمانی یک ماهه به صحنه برود و مخاطبانی که نمایش‌ها را تماشا کرده‌اند مهر تاییدی بر آن داشته باشند. آثار نیز توسط داوران ارزیابی شود و از آن‌ها تقدیر گردد.
وی با این توضیح که جشنواره‌ی ملی تئاتر می‌تواند دارای عناوین مختلفی باشد، ادامه داد: عناوینی که همه‌ی آن‌ها زیر مجموعه‌ی «تئاتر» هستند. تصور کنید در یک بازه‌ی زمانی طولانی شما بدانید که تئاتر کودک و نوجوان یا تئاتر عروسکی در تقویم جشنواره‌ی ملی قرار گرفته‌اند و مخاطب برنامه‌ریزی می‌کند فی‌المثل به جای تئاترهای تجربی به دیدن آثاری برود که مطلوب اوست. البته ما تخصص پیدا کرده‌ایم که ایده‌های خوب را بد اجرا کنیم و اگر این رویه بر جشنواره‌ی تئاتر ملی حاکم شود و به قول عوام (دوغ و دوشاب قاطی بشوند) این تدبیر هم به سرنوشت هزار جشنواره‌ی بی‌تاثیر مبدل خواهد شد.
غریب‌پور با بیان این که تاکنون یک بررسی همه جانبه در مورد آسیب‌شناسی تعدد جشنواره‌ها صورت نگرفته است، تصریح کرد: اگر چنین شده بود ما شاهد پدید آمدن انواع جشنواره‌های تئاتری نبودیم. قابل تامل است که جشنواره به عنوان اقدامی حاشیه‌ای در قیاس با روند اجرای تئاتر در طول سال و در همه‌ی شهرها، به موضوع اصلی و در حقیقت اصل ماجرا بدل شده است.
کارگردان اپرای عروسکی «عاشورا» برگزاری جشنواره‌های کوچک را معادل دوریختن هزینه دانست و افزود: وقتی هنرمندی امیدوار باشد سه سال دیگر کارش دیده می‌شود آرشیو دکور و لباس نمایش را حفظ می‌کند. چون هزینه زیادی صرف لباس و دکور می‌شود ولی به دلیل نبود آرشیو از بین می‌رود. در یک کلام سیاست روزمره‌گی بر تدابیر دوراندیشانه و ماندگار چیره شده است و تاثیرات مخرب این نوع نگاه هر اتفاق را به اتفاقی گذرا مبدل می‌کند.
وی با بیان این که مولفه‌های اصیل و ماندگار در ارتباط با برگزاری جشنواره‌ها هرگز نمی‌توانند دچار تغییر شوند، اظهار داشت: انتخاب بهترین آثار یک اصل است و نباید و نمی‌تواند دست خوش تغییر شوند اما همواره تغییراتی در رویکردها، بنابر دیدگاه یک دبیر کارکشته و آگاه باید وجود داشته باشد تا مخاطبان با علاقه و آگاهی هر بار به دیدن آثار جشنواره‌ی ملی تمایل داشته باشند. بنابراین تغییر دائم دبیران در تقابل با این موضوع است و فراخوان‌ها اگر در راستای یک برنامه دراز مدت قرار نگیرند آسیب‌های جدی بر جریان تئاتر خواهند گذاشت.
