افسانه زمانی کارگردان نمایش”وقتی نخودی غول می‌شود”:عروسک‌های نمایش با ارتفاع 50 سانت ساخته می‌شوند
از آن جا که در این شیوه از عروسک‌های کوچک استفاده می‌شود حداکثر ارتفاع عروسک‌ها ۵۰ سانت است ولی عروسک نخودی که عروسک اصلی کار است باید حول وحوش ۱۵ تا ۲۰ سانت تهیه شود. کار روی طرح‌ها و تکنیک آن تمام شده و به توافق رسیده‌ایم اما هنوز با عروسک‌های تمرینی کار می‌کنیم.
”وقتی نخودی غول می‌شود” عنوان نمایشی است که افسانه زمانی آن را برای حضور در یازدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی آماده می‌کند.
زمانی که هم اکنون در حال تمرین این نمایش است در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، با اشاره به این که این نمایش را با استفاده از عروسک‌های بونراکو و رومیزی کارگردانی می‌کند، افزود:«از آن جا که در این شیوه از عروسک‌های کوچک استفاده می‌شود حداکثر ارتفاع عروسک‌ها 50 سانت است ولی عروسک نخودی که عروسک اصلی کار است باید حول وحوش 15 تا 20 سانت تهیه شود. کار روی طرح‌ها و تکنیک آن تمام شده و به توافق رسیده‌ایم اما هنوز با عروسک‌های تمرینی کار می‌کنیم.»
وی با اعلام نام مریم اقبالی به عنوان عروسک ساز نمایش خاطر نشان کرد:«هفته گذشته کار با عروسک را تمرین کردیم و این هفته در حال اتود زدن روی صحنه‌ها و کار کردن روی تمرکز عروسک‌گردان‌ها هستیم. به هر حال چون فرصت کوتاهی برای تولید یک نمایش داریم و هنوز عروسک‌ها آماده نشده‌اند درباره کار هیچ حرفی نمی‌توان زد.»
وی با اشاره به این که در کار عروسکی یک واسطه به نام عروسک وجود دارد خاطر نشان کرد:«تا عروسک اصلی ساخته نشده و در تمرین شرکت نکند، شکل اصلی کار آماده نمی‌شود. زیرا به طور قطع عروسک‌های اصلی امکانات بیشتری نسبت به عروسک‌های تمرینی دارند. علاوه بر آن برای رسیدن به پختگی در یک اثر نمایشی باید دو تا سه ماه تمرین کرد. از سوی دیگر این شرایط فشردگی زمان همواره برای همه جشنواره‌ها بوده و ما نهایت تلاش‌مان را برای آماده کردن کار تا زمان بازبینی انجام می‌دهیم.»
وی درباره همکاران گروه گفت:«عروسک‌گردانان مونا کیانی‌فر، غزل اسکندری و پیمان شریعتی، موسیقی همایون صلاحی و دستیار کارگردان پیمان شریعتی است.»
زمانی درباره پرداختن تکراری به برخی از قصه‌های قدیمی در نمایش، به خصوص قصه نخودی گفت:«گرچه طی چند سال گذشته در شکل عروسکی کاری روی این قصه ندیده‌ام اما به طور کلی در پاسخ به سوال شما که چرا برخی قصه‌ها به صورت تکراری مورد استفاده قرار می‌گیرند باید بگویم این ظرفیت داستان و بافت دراماتیک آن است که این قابلیت را به آن می‌دهد که با انواع نگاه‌ها روی آن کار شود. برای مثال قصه خاله سوسکه، سیندرلا، نخودی و حسن کچل و هزاران قصه دیگر را که مدام شکل‌های متفاوتی از آن را می‌بینیم، مشاهده کنید. این خود داستان است که بافت دراماتیک جالبی دارد.»
وی ادامه داد:«در هر صورت قصه‌ها و افسانه‌ها نیز محدودند و به ناچار باید از بین همان قصه‌ها کار کرد. ما هم ناگزیر به انتخاب قصه‌هایی هستیم که شکل اجرایی مناسب‌تری برای نمایش عروسکی داشته باشند.»
این کارگردان تئاتر ضعف نمایشنامه‌نویسی را دلیل دیگر این رویکرد دانست و افزود:«اگر نمایشنامه‌نویس عروسکی به تعداد زیاد داشتیم که نمایشنامه‌هایی براساس قصه‌های ایرانی و خوب می‌نوشتند و امکان انتخاب ایجاد می‌شد، هنرمندان عروسکی کمتر به سراغ داستان‌های تکراری می‌رفتند.»