بنی اردلان: «دوباره اون آهنگ را بزن سم» کمدی نیست

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر، در ابتدای این نشست «داود بنی‌اردلان» گفت: این دومین متن وودی آلن است که پس از سنت  استند بای کمدی  نوشته  شده است و بیشتر متکی بر شوخی کلامی است.

او  درباره چرایی روی صحنه بردن نمایشی از وودی آلن گفت: پیش از این من متن دیگری از این نمایشنامه نویس را روی صحنه برده بودم و منتقدی عنوان کرد که چه لزومی دارد که ما در ایران نمایشنامه ای از این نمایشنامه نویس را در ایران روی صحنه ببریم و اصولا وودی آلن چه ربطی به ایران دارد. بسیاری از موضوعاتی که در آثار این نویسنده مطرح می‌شود مسائلی جهانی است و بر این اساس دیگر تفاوتی نمی‌کند که چه کسی یا از چه جغرافیایی باشد.

بنی‌اردلان عنوان کرد: این نمایش رگه‌هایی از کمدی دارد اما گروتسک است. من این اثر را کمدی ندیدم و در اجرا هم به متن وفادار هستیم. امیدوارم تماشاگر هم با ما همراه باشد چراکه همه ما می‌توانیم همانند «آلن» شخصیت اصلی نمایش باشیم. مهم ترین پیام این نمایشنامه  به مخاطب این است که خودت باش. در این نمایشنامه به نوعی درگیر یک مثلث عشق و حواشی آن می شویم.

او درباره تفاوت متن نمایشنامه و فیلمنامه «دوباره اون آهنگ را بزن سم» گفت: متن نمایشنامه و فیلمنامه متفاوت است و در فیلمنامه اتفاقاتی برای آلن می افتد که تمام این اتفاقات در جریان سفر است، اما در نمایشنامه این اتفاقات تبدیل به خاطره شده اند. البته فیلمنامه و فیلمی که وودی آلن ساخته با هم بسیار تفاوت دارند.

بهاره رهنما هم در ادامه گفت: با این که وودی آلن خودش براساس این فیلمنامه فیلمی را ساخته اما تفاوت فاحشی میان فیلمنامه و فیلم وجود دارد و خود وودی آلن به فیلمنامه پایبند نبوده است. من میان فیلمنامه، فیلم و نمایشنامه  دوباره اون آهنگ را بزن سم تفاوت های فاحشی می بینم و از میان آن ها نمایشنامه را بیشتر می پسندم.

او افزود: زمانی که کارگردانی قصد داشته باشد نمایش کمدی را روی صحنه ببرد به نظر من بهترین متنی که می تواند انتخاب کند، متن های وودی آلن است به نظر من او یکی از طنازترین نمایشنامه نویسان جهان است.

در ادامه بنی اردلان درباره تغییراتی که در متن نمایشنامه برای اجرا ایجاد کرده است، گفت:متن این نمایشنامه آنقدر مبتنی بر شوخی کلامی است که شخصیت‌ها در آن گم می‌شوند. بی در ترجمه هم با حذف هایی روبرو بوده است. با این همه زمانی که ما تصمیم گرفتیم این نمایشنامه را روی صحنه ببریم تغییراتی در متن بوجود آوردیم و مجبور شدیم بخش هایی از نمایشنامه را حذف کنیم. این تغییرات به واسطه تفاوت فرهنگی ما بوده است.

در ادامه پژمان جمشیدی درباره نقشش گفت: من در این نمایش نقش یک آدم درگیر را دارم که به چیزی جز شغلش اش فکر نمی کند و همین موضوع موجب شده که زندگی خانوادگی اش را فراموش کند و بی خیال اطافش باشد.

بهاره رهنما هم درباره نقشش در نمایش دوباره اون آهنگ را بزن سم گفت: من در این نمایش نقش زنی را دارم که سال هاست با مردی نامزد است و به همراه نامزدش قصد دارند به دوست مشترک شان آلن کمک کند اما در جریان نمایش دچار تغییر و تحولات شخصیتی می شوند.

او افزود: همیشه برای من در زندگی واقعی و عرصه نمایش زنانگی اهمیت داشت و همین موضوع موجب شده که در بسیاری از نقش هایم زنانگی بسیار پررنگ شود اما در این نمایش من برای نخستین بار تجربه جدیدی کردم و آن این بود که با چهره زنی روبرو شدم که فارغ از جنسیت بسیار رفیق است.

او در رابطه با شخصیت «همفری بوگارت» در این نمایش گفت: ما می‌خواستیم بوگارت کاملا شبیه خودش باشد؛ اما به دلیل اینکه ذهنی است کمترین حضور او را بر صحنه داریم و سایه‌ای درباره او می‌بینیم، سایه‌ای از کلاه و پالتو او بر صحنه در واقع در این نمایش به جای این که شاهد شخصیت بوگارت باشیم صدا او را می شنویم و در بخشی از نمایش حتی صحنه هایی از بازی او در فیلم را می بینیم..

بنی اردلان درباره حضورامیر مهدی ژوله  گفت: ژوله در این نمایش نقش «آلن» را  بازی می‌کند، انتخاب او به خاطر پیشنهاد پژمان جمشیدی بود و من فکر می‌کنم انتخاب بسیار مناسبی بود. صدا، فرم و فیزیک بسیار به این شخصیت نزدیک است. این متن مبتنی بر شوخی‌های کلامی است و ژوله به دلیل آشنایی و تبحر خاصی که در نگارش طنز و استندآپ کمدی داشت می‌توانست ما را در این کار چند گام به جلو ببرد.

بهاره رهنما یکی از بازیگران این نمایش نیز در رابطه با حضور ژوله و جمشیدی گفت:اینکه یک نفر بتواند وارد این عرصه شود و در آن ماندگار شود اهمیت دارد. افراد بسیاری به عرصه تئاتر آمدند و به راحتی رفتند. این نگاه درستی نیست که بدون دیدن یک نفر بر صحنه و ارزیابی توانایی‌ها، او را قضاوت کرد این اتفاق در سال های اخیر افتاده و همچنان حضور افرادی چون پژمان جمشیدی در عرصه تئاتر با انتقاد روبرو است.

داوود بنی‌اردلان  درباره حضور افرادی چون پژمان جمشیدی و امیر مهدی ژوله  درعرصه تئاتر  و انتقاداتی مبنی بر بوجود نیامدن فضای کار برای دانشجویان تئاتر گفت: هر شب  حداقل 20 نمایش جدی در  تهران روی صحنه می رود در این نمایش ها بازیگران متعددی ایفای نقش می کند چه تعداد از این بازیگران را افراد غیر تئاتری تشکیل می دهند این دانشجویان که فکر می کنند این بازیگران جای آن ها را تنگ کرده اند چرا در این نمایش ها نقشی نمی پذیرند . به نظر من حضور این افراد در عرصه تئاتر ربطی ارتباطی به پول یا پارتی ندارد.

او ادامه  داد: نمایش‌ها باید بفروشند تا بتوانند هزینه‌های سالن‌ها و عوامل اجرایی را پرداخت کنند. ما هر شب 600 هزار تومان تنها بابت اجاره بهای تالار حافظ پرداخت می‌کنیم؛ در واقع در طول 30 شب اجرا هزینه‌ای معادل 18 میلیون تومان که برای یک گروه اجرایی بسیار قابل توجه است. یک نمایش باید بفروشد تا بتواند این  مبلغ را تنها به سالنی که دولتی است پرداخت کند.  در چنین شرایطی بسیار عاقلانه است که یک کارگردان به عواملی که موجب فروش نمایش اش می شود نیز فکر کند.

بنی اردلان ادامه داد: اما نکته ای که نباید بی اعتنا از کنارش گذشت این است که دولت آن گونه که باتید برای حمایت از جامعه تئاتری برنامه ندارد. در طول 37 سال گذشته تنها سه سالن دولتی به سالن های تهران اضافه شده است اما هر سال تنها 600 نفر از دانشگاه های آزاد وارد بازار کار می شوند. باید ببینیم چرا دولت برای اشتغال زایی این گروه تئاتری فکری نکرده است.

بهاره رهنما نیز در تائید سخنان بنی‌اردلان گفت: اگر دولت از تئاتر و سالن‌ها حمایت کند من به شخصه تا سه سال تنها با دانشجویان کار می‌کنم و از آنها کمک می‌گیرم. من در جلسه افطاری که با حضور آقای حسن روحانی رئیس جمهور برگزار شد حضور داشتم، زمان سخنرانی ایشان ناخودآگاه در رابطه با تمام هنرها مانند سینما، هنرهای تجسمی و... حرف زدند و از آنها نام بردند به غیر از تئاتر. این مسئله آنقدر مرا تحت تاثیر قرار داد که ناخودآگاه اشک از چشانم سرازیر شد. این اتفاق بدون شک با نیت خاصی نبوده است اما متاسفانه تئاتر جایی میان دولت مردان ما ندارد.

او خاطرنشان کرد: این مساله را می‌توان در میزان دستمزدهای هنرمندان عرصه های مختلف هم شاهد بود یک هنرمند سطح الف تئاتر سقف دستمزدش  هشت میلیون تومان است این درحالیست که در سایر عرصه ها کاملا متفاوت است.

بنی ارلان هم گفت: کل هزینه های روی صحنه بردن یک نمایش 150 الی 200 میلیون تومان است و این رقم تنها دستمزد یک بازیگر سینما است و این بسیار فاجعه است. یک بازیگر تئاتر با وجود حامی مالی در نهایت در بهترین حالت ممکن برای چهارماه کار چیزی در حدود 15 میلیون دریافت می کند و این رقم در مقابل  رقم چند روز کار یک سینمایی شوخی بیش نیست.

الناز حبیبی دیگر بازیگر این نمایش گفت: این چهارمین تجربه من در عرصه بازیگری است و گروه نمایش دوباره این آهنگ را بزن سم گروه بسیار خوبی است و من از کارگردان و عوامل این نمایش بسیار آموخته ام.

نمایش «دوباره اون آهنگ رو بزن سم» به نویسندگی «وودی آلن» و کارگردانی «داود بنی‌اردلان» در تالار حافظ به صحنه می‌رود. «امیر مهدی ژوله»، «الناز حبیبی»، «پژمان جمشیدی»، «اندریا نوشاد» و «بهاره رهنما» بازیگران این نمایش اند.