برای مردی از جنس هنر

مریم رضازاده : خیابان های پاریس و ژنو را که قدم می زد، وطن منتظرش بود، تهران انتظارش را می کشید و صحنه نمایش آماده برای آمدن مردی که پنجره جدیدی را به روی تئاتر ایران گشود.

داوود رشیدی  در بیست و پنجمین روز تابستان ۱۳۱۲ دیده به جهان گشود. از سنین جوانی قدم به راه هنر گذاشت و هنرمند شد و هنرمند باقی ماند. او پس از پایان تحصیلات در خارج از کشور ، فعالیت هنری را در کشور پی گرفت و تئاترها و تله تئاترهایی را کارگردانی کرد.

سینما و تلویزیون نیز از هنر داوود رشیدی بی بهره نماندند و در فیلم ها و سریال ها  به نقش هایی جان داد که هنوز در ذهن مخاطب به یادگار مانده اند.

این روزها که چرخ گردون روزگار، موهایش را سپید کرده و خطوط چهره اش حکایت از زندگی پرافتخار دارد، کسالت دارد. این روزها داوود رشیدی هنرمند، اگرچه خاطرات سالیان دور را به یاد نمی آورد اما همین که باشد، کافی است. کافی است برای هنر این سرزمین و مردم قدرشناس و هنردوست این سرزمین، کافی است برای احترام برومند، همسرش،  نازنین بانویی که کنارش روزگار گذارند و زندگی کرد و این روزها وظیفه مراقبت از استاد را نیز بر عهده دارد . بودنش کافی است برای فرزندانش و بودنش کافی است برای صحنه نمایش ...

حالا که استاد داوود رشیدی در بیست و پنجمین روز تیر ماه ۱۳۹۵ ، هشتادو سه ساله می شود، چند پیام تبریک را از جانب دوستان و همکارانش را با هم می خوانیم...

او یک کارگردان با فرهنگ و با سواد است

علی نصیریان: من به آقای رشیدی ارادت زیادی دارم. تولدشان را تبریک می گویم و امیدوارم حالش خوب شود. برایش احترام زیادی قائل هستم. رشیدی یکی از کارگردان های بافرهنگ و با سواد تئاتر ما است که همیشه از همکاری با او لذت بردم. امیدوارم هرچه زودتر سلامتی اش را به دست بیاورد و باز هم از کارهایش بهره مند شویم.

تو جوانی ات را برای تئاتر گذاشتی

محمدعلی کشاورز:

داوود عزیز و نازنین؛

تولدت را از صمیم قلب تبریک می گویم و بسیار خوشحالم از  دوستی و آشنایی با تو .گفتنی ها رو قبلا همه گفته اند و گفته ایم و تکرار مکررات است. زحمات و تلاش تو برای تئاتر و سینمای این مملکت قابل ستایش و تقدیر است و من یادم نرفته که بهترین دوران زندگیت که همان جوانی هست را در راه رشد و پیشرفت تئاتر این مملکت گذاشتی.

امیدوارم جوانانی که تئاتر کار میکنن از تو عشق به کار؛صداقت و تلاش را یاد بگیرند و سرلوحه خودشان قرار بدهند.

وجود نازنینت پایدار و تبریک مجدد به خودت ؛همسر و فرزندان عزیزت.

رفیق روزهای شبابت.

به همکاری با او افتخار می کنم

جمشید مشایخی: سالهاست که با داوود رشیدی رفاقت و همکاری دارم. از خارج از کشور که به وطن بازگشت با او آشنا شدم و در بسیاری از نمایشنامه هایی که کار کرد، بازی کردم. در سینما و تلویزیون نیز همکاری هایی داشتیم.

رشیدی یکی از هنرمندان بزرگ این کشور است و به همکاری با او افتخار می کنم. امیدوارم همیشه سالم و پیروز باشد.

خوشحالم که از نزیک او را می شناسم

مسعود کرامتی: از سال ۷۰ تا ۷۶ با آقای رشیدی دفتر مشترکی داشتیم و همکار بودیم. در سریال پزشکان همکاری کردیم و در سریال خانه ما هم لطف داشت و در چند قسمت بازی کرد.

ارتباط نزدیکی با هم داشتیم. او انسان شریف و مهربان و متواضعی است. برای خودم خوشحال هستم که او را از نزدیک می شناسم و چند سالی را با هم گذراندیم. امیدوارم سالم و سلامت باشد هر چند که کسالتی دارد اما امیدوارم سایه اش بر سر هنر این کشور مستدام باشد.

بهترین آروزها را برایشان دارم

افسانه بایگان: من در سریال تنهاترین سردار با آقای رشیدی همکار یودم  و تجربه بسیار خوبی بود.

در مستندی به کارگردانی آقای لایق زاده کار می کردم که گوشه ای از زیبایی های این سرزمین را به تصویر می کشید، کار در اطراف یاسوج فیلمبرداری می شد ، با ایشان تماس گرفتم ، چند کتاب از تاریخ و قومیت آن منطقه را برایشان فرستادم و آقای رشیدی و همسر نازنینشان بدون  هیچ چشمداشت مالی روانه یاسوج شدند تا در این کارحضور داشته باشند.

طول عمر و سلامتی را برای آقای رشیدی آرزومندم.