در حال بارگذاری ...
داوود فتحعلی بیگی مطرح کرد:

میکروفون به هنر تعزیه آسیب می‌زند

ساوجبلاغی ها خاصه اهالی روستای برَغان به حسینیه اعظم این روستا تکیه «محله بالا» می گویند قدمت تعزیه در روستای بَرغان به بیش از ۵۰۰ سال پیش باز می گردد.

به گزارش ایران تئاتر  به نقل از مهر بسیاری از صاحبان فن و نظر این تکیه را از جمله تکیه های مشهور کشور پس از تکیه دولتِ تهران می دانند که سال هاست پذیرای گروه های تعزیه در ایام محرم است. قدمت تعزیه خوانی در این روستا تا بدانجاست که همه ساله قشرهای مختلفی از سراسر کشور برای تماشای آن خود را به حسینیه قدیمی می رسانند.

روزهای تاسوعا و عاشورا شور عجیبی در حسینیه به راه می افتد حجره های گرداگرد حسینیه هر کدام اختصاص به کاری دارد در تعدادی از آنها ابزار و ادواتی است که تعزیه خوانان با آنها در شمایل اولیا و اشقیا ظاهر می شوند.

 

بررسی آسیب‌های که هنر تعزیه را تهدید می کند

 

مردم در این حسینیه لحظات نابی همراه با اشک و آه را تجربه می کنند وقتی شمشیرها بالا می روند یا طفلان مسلم قربانی می شوند شیون زنان به اوج می رسد اما ناب ترین لحظه و اما اشکبارتر از همه زمانی است که تعزیه حضرت عباس (ع) اجرا می شود، آنجا که تیر بر چشمان مبارک ابوالفضل می نشیند یا آنجا که دستان قطع شده او در حفظ مشک تلاش می کند و آنرا به دندان می کشد همه بی تاب می شوند و صدا به صدا نمی رسد، گویی سقف حسینیه هر آن پایین خواهد آمد.

داوود فتحعلی بیگی این هنرمند و پیشکسوت تئاتر و هنرهای آیینی که از قضا ساکن کرج است، یکی از پای ثابت های حسینه اعظم بَرغان در روزهای تاسوعا و عاشورا است امسال هم به سان سال های گذشته این روزها خود را به حسینیه رسانده و پای تعزیه می نشیند، هفته پیش بود که برای لحظاتی از حسینیه بیرون آمد و در گپ و گفت با خبرنگار مهر از آسیب هایی که هنر آیینی تعزیه کشور را تهدید می کند سخن گفت.

 

تماشاگر تعزیه نباید خسته شود

 

فتحعلی بیگی به بافت معماری تکیه بَرغان اشاره کرد که دست نخورده باقی مانده و گفت: بانیان برگزاری تعزیه سعی می کنند که از بهترین تعزیه خوانان کشور دعوت کنند ولی گاهی همین تعزیه خوانان حرفه ای و با سابقه به اسم نوآوری دست به اقداماتی می زنند که به اصل تعزیه آسیب وارد می کند.

 

این مدرس دانشگاه یکی از بزرگترین مشکلاتی که در حال حاضر هنر تعزیه با آن رو به روست را استفاده از میکروفون دانست و گفت: صدای بلند تماشاگر را خسته می کند به طوری که برایش رمقی نمی ماند که تا انتها بنشیند و لذت ببرد گاهی صدای بلند ارتباط برقرار کردن با تعزیه را مشکل ساز می کند.

 

فتحعلی بیگی با تاکید بر اینکه بافت معماری حسینه ای بَرغان به گونه ای است که احتیاجی به استفاده از میکروفن ندارد، گفت: میکروفن در چنین حسینیه هایی نیاز نیست صدای بلند مخاطب را فراری می دهد زمانی که میکروفون از تعزیه خوان دور می شود می بینیم که صدا دلنشین تر به گوش می رسد.

 

جایگاه موسیقی در هنر تعزیه

 

این هنرمند و پیشکسوت تئاتر کشور با اشاره به اینکه برخی از تعزیه خوانان با داد زدن سعی در شنیدن صدای خود دارند، گفت: متاسفانه در سال های اخیر باب شده است که نوازنده ها زیرصدای تعزیه خوانان می نوازند این حجم صدا را زیاد کرده و در بسیاری مواقع متوجه نمی شویم که تعزیه خوان چه می خواند.

 

وی با اشاره به اینکه در بسیاری مواقع مشاهده می شود که ساعاتی پیش از آغاز تعزیه نوحه سرایی می کنند، گفت: نوحه در جای خود بسیار خوب است و تاثیرگذار ولی پیش از آغاز تعزیه باعث خسته شدن مردم می شود چرا که زمانِ تعزیه به خودی خود زیاد است باید همه تدابیر اندیشیده شود که مردم تا پایان تعزیه در جای خود بنشینند.

 

این مدرس دانشگاه با تاکید بر اینکه پخش یک ساعت نوحه قبل از تعزیه دیگر فرصتی برای تعزیه خوانان باقی نمی گذارد، گفت: تعزیه تکیه بالامحله بَرغان را دوست دارم و هر سال به دیدن ان می آیم ولی متاسفانه باید بگویم کار کم عیب و نقصی را مشاهده نکردم.

 

هنرمند و پیشکسوت تئاتر کشور یکی دیگر از آسیب های هنر تعزیه را عدم ارائه تحلیل اشعار بیان شده از سوی تعزیه خوانان عنوان کرد و گفت: مثلا در تعزیه حضرت  عباس (ع) می بینیم شمر می آید و برای حضرت عباس امان نامه می آورد که ایشان را مجاب کند از امام حسین (ع) جدا شود در این حال اشقیا خوان نباید داد بزند باید اشعار با التماس بیان شود با ملایمت گفته شود این مهم یعنی نداشتن تحلیل تعزیه خوان از اشعار و حس و حال بیان آن واقعه را می رساند.

 

هنر تعزیه درشیوه بازیگری ولباس پوشیدن دستخوش تغییرات شده استوی با تاکید بر اینکه باید میان ورودی خوانی و مخالف خوانی اشقیا خوانان فاصله وجود داشته باشد، گفت: باید میان ورودی خوانی و مخالف خوانی تفکیک قائل شد.

 

فتحعلی بیگی با ابراز تاسف گفت: هنر تعزیه در شیوه بازیگری و لباس پوشیدن دستخوش تغییرات شده است به طوری که مردم با برخی پرده های تعزیه به مفهوم واقعی اش ارتباط برقرار نمی کنند.

 

این مدرس دانشگاه به ضرورت ایجاد رشته نمایش های آیینی و سنتی در دانشگاه های کشور تاکید کرد و گفت: برای تعزیه خوانان ضروری به نظر می رسد که در کارگاه های آموزشی شرکت کنند باید کسانی که مجوز اجرای تعزیه می گیرند مجاب به گذراندن کارگاه های آموزشی شوند.

 

لزوم تحلیل اشعار ارائه شده در تعزیه از سوی تعزیه خوانان

 

هنرمند و پیشکوست تئاتر کشور بر تحلیل اشعار ارائه شده در تعزیه از سوی تعزیه خوانان تاکید کرد و گفت: در بسیاری مواقع می بینیم که اشقیاخوان یا حتی اولیا خوان نمی تواند از مایه آوازی خاص آن لحظه استفاده کند و این نقصی بزرگ است.

 

فتحعلی بیگی تعزیه را هنری آهنگین و آیینی توصیف کرد و گفت: در این هنر به ذکر مصائیب خاندان پیامبر (ص) پرداخته و وقایع عاشورا برای مردم بیان می شود به همین منظور ضروری است که از آسیب ها جلوگیری شود و متولیان امر برای توسعه این هنر گام بردارند.




مطالب مرتبط

نظرات کاربران