گفت‌وگو با قاسم لطفی، کارگردان حاضر در همایش آثار برگزیده جشنواره تئاتر استان‌ها
تفاوت بین تئاتر تهران و سایر استان‌ها را نمی‌پسندم
کارگردان نمایش «آبگوشت زهرماری» می‌گوید: «پتانسیل‌های تئاتر تهران، اکثرا برآمده از استان‌های دیگر هستند. مسئولان باید بدانند اگر از تئاتر شهرستان حمایت نکنند، تئاتر تهران می‌خوابد.»
به گزارش ایران تئاتر، قاسم لطفی خواجه پاشا، کارگردان نمایش «آبگوشت زهرماری» از ارومیه که یکی از نوشته‌های آرش آبسالان را روی صحنه برده است، درباره رقابت نمایش‌ها از طریق فیلم و تفاوتش با اجرای زنده گفت: «اجرای زنده نمایش با فیلم خیلی تفاوت دارد و ممکن است خیلی از ظرایف اجرا احساس نشود.»
خواجه پاشا در ادامه افزود:«یکی از مشکلات جشنواره فجر این است که به اسم افراد توجه می‌کند و این اتفاق بر تصمیم‌گیری برگزارکنندگان هم تأثیرگذار است. وقتی ما از استان‌های مختلف به جشنواره فجر می‌آییم، در واقع در فجر گم می‌شویم. اصولا پرت‌ترین سالن‌ها را به ما اختصاص می‌دهند. درحالی‌که ما در رقابت منطقه‌ای، حداقل نکات زیادی یاد می‌گرفتیم و می‌توانستیم رقابت برابری داشته باشیم.»
او همچنین تصریح کرد: «سال 90 من با نمایش «مکبث» در جشنواره فجر حضور داشتم و به این دلیل که در سالن چهارسو نمایش یک کارگردان صاحب‌نام روی صحنه بود، اجرای ما کلاً 15 تماشاگر داشت. من فکر می‌کنم روال قبلی، یعنی رقابت در سطح منطقه، اگر درست مدیریت می‌شد، خیلی بهتر بود.»
خواجه پاشا در بخش دیگری از صحبت‌هایش عنوان کرد: «وقتی فهمیدم امسال خودمان هم در جلسه نمایش فیلم اجرا برای داوری حضور داریم، خیلی خوشحال شدم به این چون احساس کردم ما را می‌بینند و باور کرده‌اند که هستیم. روزی که فیلم اثر من نمایش داده شد، غیر از داورها، خودم و یکی از همکاران، شخص دیگری فیلم نمایشم را ندید؛ درحالی‌که در اجراهای منطقه‌ای، ما آثار مختلف را می‌دیدم و از سطح کیفی کارها باخبر می‌شدیم. به‌طورکلی تئاتر و فیلم پارادوکس دارد و در کل متوجه نمی‌شوم چطور نمایش زنده را از روی فیلم قضاوت می‌کنند؟!».
او در ادامه درباره کارگاه‌های بازاریابی تئاتر و مدیریت فرهنگی و بین‌المللی تولیدات تئاتر، توضیح داد:«همه این فعالیت‌ها خیلی خوب است و می‌تواند نتایج مثبتی برای هنرهای نمایشی کشور داشته باشد. هرسال که در جشنواره تئاتر فجر بازار تئاتر برگزار می‌شود، اما نوبت به ما نمی‌رسد که حرف بزنیم. در این همایش شرایط بهتری برقرار است و می‌توانیم از این کارگاه‌ها بهره بیشتری ببریم. با حضور در این جلسات کمی امیدوار می‌شویم و می‌فهمیم آن‌قدر هم ضعیف و عقب نیستیم و اگر شرایط مهیا شود، می‌توانیم رشد کنیم. من با کارگردانی نمایش «آبگوشت زهرماری» بیشتر به این قضیه پی بردم.»
خواجه پاشا درباره طرح‌های حمایتی مثل «همواره تئاتر» و اختصاص بودجه‌های 4 تا 6 میلیونی به گروه‌های تئاتری گفت: «زمانی که در جشنواره تئاتر منطقه برگزیده شدیم قرار بود دو میلیون به ما داده شود اما این اتفاق نیفتاد وگفتند قرار است به وزارت ارشاد منطقه واریز کنند. فعلاً باید گفت کاچی بهتر از هیچی. ما امیدوار هستیم به این وعده‌ها عمل کنند هرچند این بودجه‌ها کافی نیست.» او در پایان صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: «زمانی که در تهران کار می‌کردم متوجه تبعیض بین تئاتر تهران و شهرستان نبودم، اما حالا که در شهرستان هستم واقعاً تفاوت بین تئاتر تهران و سایر استان‌ها را نمی‌پسندم. من همان آدم هستم، اما وقتی در تهران بودم شرایط به شکل دیگری بود. پتانسیل‌های تئاتر تهران، اکثرا برآمده از استان‌های دیگر هستند. مسئولان باید بدانند اگر از تئاتر شهرستان حمایت نکنند، تئاتر تهران می‌خوابد. ایده‌های بکر و تفکرات ناب در شهرستان‌های کشور بسیار است و باید از آن‌ها حمایت کرد.»
