یادداشتی از هادی مرزبان در پی درگذشت جعفر والی
هنرمندان پیشکسوت را در پنبه نگهداریم
افرادی مثل جعفر والی در تئاتر عظمت داشتند و همه آرزوی ما این بود که یکلحظه روی سن سنگلج راه برویم درحالیکه همان زمان والی یک کارگردان شناختهشده و صاحب سبک بود.
باعث تأسف است که ما پشت سرهم بزرگان و ستونهای تئاتر کشور را از دست میدهیم. جعفر والی یکی از افرادی بود که تمام عمر وزندگیاش را در تئاتر گذراند. درست است که او در سینما و تلویزیون هم فعالیتهایی داشت، اما همیشه تئاتر برایش اولویت اول بود. نزدیک به 4 سال پیش قرار بود والی دریکی از کارهایم نقش اول را بازی کند که این شرایط فراهم نشد. او واقعاً از بزرگان هنرهای نمایشی ایران و پرچم دارد تئاتر دهه 40 و 50 کشور بود. در آن دوران افرادی مثل علی نصیریان، جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز و... همراه با جعفر والی در سنگلج بهصورت مستمر فعالیت میکردند. امیدوارم تئاتر ما دوباره به آن روزگاران طلایی بازگردد. آن زمان تئاتر هنر اول بهحساب میآمد و مخاطبان عاشقانه به تماشای نمایشها مینشستند. ما آن سالها دانشجوهای تئاتر بودیم و به عشق دیدن درخشش این افراد به سنگلج میرفتیم و واقعاً افرادی مثل جعفر والی در تئاتر عظمت داشتند و همه آرزوی ما این بود که یکلحظه روی سن سنگلج راه برویم درحالیکه همان زمان والی یک کارگردان شناختهشده و صاحب سبک بود. من جستهگریخته در مورد بیماری جعفر والی میشنیدم و متوجه شدم این اواخر بهخوبی به او رسیدگی شده است و امیدوارم همینطور هم باشد. خیلی دردناک است که وقتی انسانهای بزرگ از دست میروند، به یادشان میافتیم. فکر میکنم بهتر است مهمترین کارها زمانی که این افراد در قید حیات هستند انجام شود تا آنها احساس کنند که فراموش نشدهاند و هنوز موردتوجه هستند. هنرمندان پیشکسوت آنقدر ارزشمند هستند که باید آنها در پنبه نگهداریم. وقتی چنین شخصیتهایی از دست میروند، دیگر افسوس و ناراحتی فایدهای ندارد و فقدانشان برطرف نمیشود. امروز همدورههای جعفر والی که تاریخ زنده تئاتر کشور محسوب میشوند، بهاندازه انگشتان دست هم نیستند و تابهحال خیلی از این عزیزان از بین ما رفتهاند و والی هم یکی از این بزرگان دستنیافتنی بود. ما باید حالا قدر همین افرادی که در قید حیات هستند را بدانیم و یادمان نرود که جایگزینی برایشان وجود ندارد و بعد از مرگشان افسوس خوردن بیفایده است. مطمئنم مسئولان به فکر هنرمندان کشور هستند و زمانی که لازم باشد به آنها کمک میکنند تا مشکلاتشان حل شود، اما بههرحال باید بیش از این حواسمان به گنجینههای هنری ارزشمند کشور باشد.