خلق فضای ذهنی در ارتباط مستقیم با تماشاگر

به گزارش ایران تئاتر چیستا یثربی شامگاه پنجشنبه 21 بهمن به تماشای نمایش «دستت را به من بده» به نویسندگی و کارگردانی آریان رضایی نشست. او پس از تماشای این نمایش در تماشاخانه‌ی استاد مشایخی در ادامه سخنان فوق افزود: آریان رضایی را چند سال است که می‌شناسم وی در اجرای مونولوگ بسیار خوب عمل می‌کند پیش‌ازاین مونولوگی طنز هم از ایشان دیده بودم. در این نمایش و در فضایی بسته توانسته بودند تمام فضاهای ذهنی را بر اساس ارتباط مستقیم بازی گر با تماشاگر عینیت ببخشند. چنین اتفاقی توانایی زیادی می‌خواهد یعنی نه‌تنها احتیاج به خوب نوشتن و خوب بیان کردن دارد بلکه نیاز به حس برانگیزی دارد و رضایی به‌خوبی از عهده‌ی این کار برآمده بود.
این کارگردان گفت: عنصر اصلی در این نمایش غم بود البته در پایان کورسوی امید پیروز شد اما درنهایت غم بر همه‌چیز غالب بود و این نمایشی غمگنانه است. هیچ شکی نیست که وقتی آدمی عاشق یک نور یا یک منبع ابدی و یا یک انسان می‌شود و این عشق را یک‌طرفه فریاد می‌زند غم‌انگیز است؛ اما من هر بار صدای آوازِ زن را می‌شنیدم کورسوی امیدی احساس می‌کردم و این حس من درست بود چون نمایش با تولد مجدد تمام شد. انگار از نو به دنیا می‌آید و این بار هم باید مرگ‌های مجدد و عشق‌های مجدد را تجربه کند.

نویسنده‌ی رمان معروف پستچی در ادامه افزود: این نمایش را به سه دسته از مخاطبین پیش نهاد می‌کنم در وهله‌ی اول به دانشجویانی که به مونولوگ علاقه‌مند هستند و در وهله‌ی دوم نویسندگان جوان و کسانی که می‌خواهند تئاتر را تجربی بیاموزند باید ببینند که چه طور می‌توان از هیچ متولد شد و تئاتر خلق کرد در این اثر آریان رضایی تنها از درون یک جعبه و در فضایی بسته تئاتر خلق می‌کند و نشان می‌دهد برای خلق اثر نیازی به امکانات آن‌چنانی نیست. دستت را به من بده نمایشی است بر مبنای ارتباط بازی گر و تماشاگر؛ اما دسته‌ی سوم کسانی هستند که شیفته‌ی متون انتزاعی هستند این نمایش سرشار از دیالوگ‌های درخشان است متنی درباره‌ی مرگ، انسانیت و عشق.
نمایش دستت را به من بده به نویسندگی، کارگردانی و بازی آریان رضایی هرروز ساعت 19 در تماشاخانه مشایخی چهارراه ولی‌عصر به روی صحنه می‌رود.