با حمایت مدیران هنرهای نمایشی" ترن "را کامل و بدون دغدغه روی صحنه بردیم

درسال های اخیر حمید رضا آذرنگ بازیگر ارزنده تئاتری تبدیل به یکی از اثرگذارترین بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون شده است. دوسال قبل شد نعمت روستایی ساده دل سریال جاده قدیم با لهجه معرکه اش. امسال هم جزو پرکارهای سینما و تئاتر است. گیتا ، کسوف ، آبجی را دراکران و اجرا دارد.چند سال قبل تر شد سورتچی پیر و فرتوت نمایش خداحافظی نکردی .... ، چهار سال قبل هم شد جانباز نمایش خون رقصه ،دو سال قبل بیلی لومان معروف نمایش مرگ دستفروش آرتور میلر با تمام پستی و بلندی این شخصیت دراماتیک و چند لایه . آذررنگ جوایز متعددی در جشنواره‌های داخلی و خارجی تئاتری وسینمایی به دست آورده است. آذرنگ عضو هیئت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر است و دو جایزه تئاتر فجر برای بازیگری ( در نمایش‌های خون رقصه ۱۳۹۰ و چهار حکایت از چندین حکایت رحمان۱۳۸۳)، سه جایزه از تئاتر فجر برای بهترین نویسندگی (برای نگارش نمایشنامه‌های «خنکای ختم خاطره» ۱۳۸۸، «دو لیتر در دو لیتر صلح» ۱۳۹۰ و «خیال روی خطوط موازی» ۱۳۸۵) و لوح تقدیر را برای نگارش نمایشنامه «ترن» در سال ۱۳۹۱ از همین جشنواره، دریافت کرده است. آذررنگ با اغلب بزرگان تئاتر همکاری داشته است.

در خلاصه داستان نمایش ترن آمده است : "آیا این زمین است که آدم را فراموشکار می‌کند یا این آدم ها هستند که با گذر زمان همه چیز روی زمین را به فراموشی می‌سپارند؟.بازیگران این نمایش امیر جعفری، مهراوه شریفی نیا، نسیم ادبی، بهرنگ علوی، سید علی صالحی، حسین سلیمانی، مجید رحمتی، وحید آقاپور، علی عامل هاشمی، سیاوش جامع، آذین نظری، باران شادی پور،ستایش محمودی، بهروز سرو علیشاهی، عباس امیری، سجاد محمودی، فرزین طاهری، فرزاد صبوری، محمد فرجی ، پیام میر مصطفی، عماد قلی پور، فریده سپاه منصور، خسرو احمدی، فرید سجادی حسینی و نادر برهانی مرند هستند وفرشاد فزونی آهنگسازی نمایش را به عهده دارد و هر شب به صورت زنده با گروه همکاری می‌کند وساناز بیان (مشاور کارگردان)،رضا مهدی زاده (طراح صحنه)،افسانه صرفه جو (طراح لباس)،آیدین الفت (مشاور و مهندسی صدا)،وحید لک (مجری طرح و مدیر تولید)،مونا جعفری (طراح گریم)،یحیی پاکدل (طراح پوستر و بروشور) و سیامک زمردی مطلق (عکاس)، آوا فیاض (مشاور تبلیغات و روابط عمومی)،ایلیا شمس (تبلیغات مجازی) دیگر عوامل این نمایش هستند. با آذرنگ در باره کارگردانی نمایش ترن  گفت وگویی انجام داده ایم.

در شروع و انتهای نمایش شخصیت نویسنده در نمایش تاکید دارد نویسندگی کار دشواری است. دلیل تاکید شما بر گفتن چنین جمله ای در نمایش چیست؟

اگر می توانسم بیشتر روی این قضیه تاکید می کردم .زیرا کمترین میزان اهمیت در پروسه یک کار هنری درحال حاضر را برای نویسنده قائل می شوند.درصورتیکه بنیان یک اثر به خصوص در تئاترنمایش نامه  آن است. درتئاتر ما درام و قصه گویی کم کم به فراموشی سپرده می شود. در حال حاضر بیشتردرساختار نمایش ها دیالوگ ها حذف و تصاویر جایگزین می شود. اشکالی ندارد این اتفاق هم می تواند رخ بدهد. به شرط اینکه به بحث های زیر ساختاری متن آنقدر شناخت داشته باشیم که با تصویر سازی های  صرفا زیباکلیت یک اثر را زیر سوال نبریم.

شخصیت نویسنده در ترن حضور تاثر گذاری به عنوان، دانای کل ، معمار و خالق درام در کلیت فضای نمایش دارد. آیا نمایش ترن تاکیدی بر جایگاه نویسنده است؟

بله، در دیالوگ ها هم چنین چیزی دیده دیده می شود و جایی در نمایش مطرح می شود نویسندگی ما را به ذات آسمانیمان نزدیک می کند. انگاری  نویسنده در روی زمین جای خداوند می نشینید و سرنوشتت تعین می کند. بنابراین نویسندگی کار ساده ای نیست. اما ما باری به هر جهت و ساده انگارانه به نویسندگی نگاه می کنیم.

درسال 91 که نمایش ترن را روی صحنه اجرا کردید. با چالش های بسیاری مواجه شدید. در اجرای جدید ترن شرایط چگونه بود؟

 در سال 92 دوقصه از نمایش نامه به طورکامل حذف شد و در اجرای فعلی وبازتولید جدید نمایش را به شرطی پذیرفتم که دو بخش حذف شده مورد استفاده قرار بگیرد. زیرا بعد از گذشت سی و هشت سال از پیروزی انقلاب من نویسنده این آگاهی و اشراف را به خط قرمزها دارم که هر مسئله ای را طرح نکنم .نمایش ترن در سال 91 دچار بحث سلیقه شخصی شد و برای برخی ها درآن دوران این ترس و واهمه  پیش آمد که اگر ترن کامل اجرا شود میز مدیریتی شان را از دست می دهند. خوشبختانه امسال با همراهی و حمایت موثر و خوب آقای شفیعی مدیریت مرکز هنرهای نمایشی و پیمان شریعتی مدیر مجموعه تئاتر نمایش ترن را کامل و بدون دغدغه در فضای آرام روی صحنه برده ایم.

آیا اجرای ترن در حال حاضر یک اجرای بدون نقش و کامل از نمایش نامه ترن محسوب می شود؟

 بله، همینطور است. در اجرای قبلی نمایش اتفاقاتی رخ داد و من را مجبورکرد که قصه ام را به سمت دیگری که قضه زلزله آذربایجان بود متمایل کنم. این بخش نمایش بدون آنکه در قصه وجود داشته باشد. به عنوان هنرمند خودم را موظف دیدم که به این رخداد اجتماعی بپردازم. چون از اتفاق زمان گذشته بود . دراجرای جدید این قصه حذف شد و دو بخش برخورد مادر غلامرضا با نویسنده و برخورد پسر با پدر مفقودش در اجرای جدیدمورد استفاده قرار گرفت .

یکی از جذابیت های آثاری که نویسنده و خالق اثر در آن به صورت فیریکال حضور دارد. تنش بین او و شخصیت های داستانش است. در نمایش ترن هم این تنش و تقابل دیده می شود. آیا این تم در نمایش شما جنبه مفهومی داشت؟

 من اصولا در نوشته هایم چیزی را چون سلیقه خودم است را حقنه نمی کنم. مسیر قصه حتما شرایط ادامه روند نوشتن را به نویسنده پیشنهاد می کند . هرجایی که من نویسنده بخواهم خودخواهانه درآن تاثیری داشته باشم ، به طور حتم گل درشت دیده می شود و در ساختار نمایش بیهوده به نظر می رسد.تاجائیکه نوشته ایجاب می کرد و لزوم وجودی حضور نویسنده در آن لحاظ شده بود از این حضور استفاده کردم و  فکر نمی کنم نویسنده در نمایش حضورهای اضافی و زائدی داشته باشد.

نگاه نقادانه شما به ماهیت مخرب جنگ در فضای نمایش دیده می شود؟

در هیچ جای دنیا  هیچ قوم و ملتی خواهش های جنگ طلبانه ندارد. زیرا  انسان به دنیا آمده تا زندگی کند و از زندگی لذت ببرد و چیزی غیر از این نیست..متاسفانه نگاه های قدرت طلبانه و حاکمیت طلب است باعث ایجاد جنگ می شود.

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی