روایت ماندن در بین سنت و مدرنیته

 شقایق عرفی نژاد تئاتر را در سال 77 با شاگردی محمود استاد محمد شروع می کند و در نمایش «آخرین بازی» با او به همکاری می پردازد. او پس از آن تحصیلاتش را در رشته ادبیات نمایشی و کارگردانی تئاتر ادامه می دهد. عرفی نژاد کارگردانی را با خوانش چند نمایشنامه آغاز می کند و در این حین در چند نمایش دانشجویی به ایفای نقش می پردازد. «جلسه خانوادگی» در واقع اولین اجرا عموم او به عنوان نویسنده و کارگردان است.آنچه می خوانید مصاحبه ایران تئاتر با این کارگردان جوان و خوش آتیه است.

دغدغه و ‌ایده به روی صحنه بردن چنین نمایشی چگونه حاصل شد؟

فکر این نمایش مدت ها قبل و با خواندن خبری در روزنامه شکل گرفت که البته در طول نوشتن و تمرین تغییرات زیادی پیدا کرد.    

پرداختن به معضلات اجتماعی و به خصوص خیانت بارها در سینما تکرار شده ولی در تئاتر خیلی کم به آن پرداخت شده است،به ویژه سوءتفاهمی که میان زوجین ایجاد می شود، دراین باره توضیح دهید؟

در تئاتر هم البته نه به اندازه و شکل سینما ولی به معضلات اجتماعی پرداخته می شود. برای من بیش از آنکه خیانت یا سوتفاهم مهم باشد تعصب و واکنش در برابر آن مهم بود.

ترغیب تماشاچی از ابتدا به پایان موضوع مهمی است چه بسا نمایش هایی که تا بیست دقیقه اول مخاطب را جذب نمی‌کند و دیر ماجرا را شروع می کنند، چه طور توانستید از این چالش موفق بیرون آیید؟

به اعتقاد من تماشاچی یا حتی خواننده نمایشنامه هیچ تعهدی ندارد که بیست دقیقه صبر کند یا چندین صفحه از متن را بخواند تا او را درگیر کند. باید از همان اول کشش و انگیزه برای دنبال کردن ماجرا را در او ایجاد کرد. در این نمایش سعی کردم با زمان صرف کردن در نگارش نمایشنامه از این اتفاق جلوگیری کنم.

در نمایش به نوعی به  ورود فضای مدرنیته به سبک سنتی زندگی پرداخته شده است، پیامکی که از دوست برادر به زن می رسد و شک هایی را در زندگی برای همسر او ایجاد می کند، به کاربرد این موضوعات تا چه اندازه أهمیت دادید و توجه کردید؟

به نظرم مدرنیته همانقدر که زندگی را راحت کرده به همان  اندازه پیچیده ترش کرده و تبعاتی را با خود به همراه آورده است. برای من پرداختن به مسائل تکنولوژی های جدید مهم نبود. این تکنولوژی وارد شده و تاثیرات خودش را دارد. آنچه برایم مهم است ماندن در میانه سنت و مدرنیته است.

ویژگی نمایش از نظر شما چیست که مخاطب باید به آن توجه کند؟

من نمی توانم بگویم تماشاگر باید به چه چیز توجه کند. ولی چیزی که برای من در این نمایش مهم است تعصب و  تحمل نکردن چیزی است که دوستش نداریم.

پایان تلخ کشته شدن وجود دارد، به این فکر کردید که به این تراژدی نرسد و پایان دیگری در نظر بگیرید؟

کل داستان و ایده نمایش بر اساس همین پایان بود. حذف کردن و قربانی کردن. هیچ پایان دیگری را یرای آن نمی توانم متصور باشم.

بازیگران بر چه اساسی انتخاب شدند؟

چند نفر از بازیگران هنرجویان یک کارگاه بازیگری بودند و توانایی اجرای نقش را داشتند. بقیه هم به مرور به گروه اضافه شدند. به طور کلی مرحله انتخاب بازیگر برای من بسیار دشوار بود. تمام بازیگرانی که در این کار هستند به نظرم بسیار خوب کار می کنند و واقعا برای نقش هایشان وقت و انرژی زیادی گذاشتند.

وضعیت سالن اجرا چگونه است ؟

شرایط سالن می توانست خیلی بهتر از این باشد. دکور کار ما طوری نیست که بتوان هر شب آن را جمع کرد و دوباره نصب کرد. اما به دلیل این که به فاصله یک ساعت با گروه قبلی که در همان سالن اجرا می روند کار را شروع می کنیم مجبوریم هر شب دکور عظیم مان را جمع کنیم. می توانستیم در شرایط خیلی بهتر و با آرامش بیشتر اجرا برویم که این اتفاق نیفتاد

شرایط و وضعیت تئاتر را چگونه می‌بینید؟

شرایط تاتر خوب است ولی نه به اندازه که ما بچه های تئاتر انتظار آن را داریم. حال روزانه حدود 160 اجرا در سالن های خصوصی،دولتی،فرهنگسرها،سرای محله ها و حتی پردیس های سینمایی به روی صحنه می روند. عده ای از گروه های تئاتری با جذب تهیه کننده و سرمایه گذار و آوردن چهره های سینمای توانسته اند سالن های خوبی را برای اجرا بگیرند و فروش خوبی داشته باشند و عده ای از گروه ها که نتوانسته اند تهیه کننده و سرمایه گذار جذب کنند به اندازه بودجه و توان گروه خود نمایششان را اجرا می کنند. این نشان می دهد که تاتر زنده است و گروه های نمایشی به هر نحوی که می توانند اجرای خود را به صحنه می برند.

نمایش «جلسه خانوادگی» تا 20 اسفند ماه هرشب ساعت 20 در تماشاخانه سه نقطه میزبان تئاتر دوستان است.