بدرود بهاری با پرویز بشر دوست

به گزارش ایران تئاتر، مراسم تشییع پیکر مرحوم بشر دوست، صبح امروز با حضور اصغر همت مدیر عامل خانه تئاتر، علی‌اصغر شاهعلی مدیرعامل تالار وحدت، دکتر قطب الدبن صادقی، پرویز پور حسینی، خسرو احمدی، مسعود فروتن، حمیدرضا نعیمی، سامان خلیلیان و ... برگزار شد.

اصغر همت در ابتدای این مراسم با بیان اینکه روح پرویز در چنین روز هایی ما را در کنار هم قرارداده است گفت: فوت نا به هنگام پرویز بشردوست، مانع از آن شد که مراسم در خور و شایسته ای را برای او برگزار کنیم.

وی با گفتن این نکته که از دید من پرویز بشر دوست را می توان پرویز تئاتر دوست معرفی کرد ادامه داد: او در 16 – 17 سالگی کار خود را شروع کرد و در دهه 50 خیلی پرکار شد. او عاشقانه تئاتر را دوست داشت و نمایشنامه «باغ آرزو» های او نشان عشق بی حدش به تئاتر است.

مدیر عامل خانه تئاتر در ادامه افزود: پرویز همان طور رفت که بود. او محجوب، محجور، غریب، کم‌حرف، کم ادعا، کم توقع، قانع، زخم دوست خورده، ارج ندیده، کنج عزلت گزیده، خسته اما امیدوار بود. امیدوار به آینده و همیشه از ایده‌ها و طرح‌هایش می‌گفت.

این بازیگر تئاتر افزود: متاسفانه رسم شده که شیفتگان تئاتر، تئاتر را امری برای دل مشغولی و اوقات فراغت بدانند و نگه دارند چراکه درآمد تئاتر برای گذران زندگی کافی نیست و اهالی این هنر برای اینکه به قول معروف آب باریکه‌ای داشته باشند به کارهای دولتی یا آزاد روی می‌آورند و اوقات فراغت خود را به تئاتر می‌پردازند.

همت با بیان اینکه چه استعدادهای نابی تئاتر را به دلیل مشغله زندگی در حاشیه قرار دادند گفت: پرویز در دهه 40 تئاتر را شروع کرد و باغ آرزوها اولین کاری بود که او اجرا کرد. ما برای این مراسم هیچ برنامه ریزی نکردیم، پس با احترام به پرویز بشردوست که تئاتری بود و هنر تئاتر هنر بداهه است، هرکس خاطره ای از ایشان دارد، داوطلبانه بیاید و به احترام او صحبت کند.

در ادامه این مراسم اصغر نجات در سخنان کوتاهی گفت: چه سال بدی را پشت سر گذاشتیم و متاسفانه چه هنرمندانی را در این سال از دست دادیم. این مرد با نمایشنامه باغ آرزوها عشق را به همه خوانندگانش نشان داد. پرویز بشردوست سال ها برای تئاتر کار کرد و افراد زیادی از کنار او به مدارج بالایی رسیدند.

وی افزود: او هم مانند اکثر اعضای خانواده تئاتر از عشق و انسانیت می‌گفت. قصد ندارم در اینجا گله کنم اما نمی‌توانم از کسانی نگویم که امروز اینجا نیستند. مرگ برای همه ما است و مشهور و غیر مشهور نمی‌شناسد. من به آن دوستان می‌گویم؛ شهرت وقتی قرار است بمیریم به چه دردی می‌خورد. اما امیدوارم امسال سالی باشد که همدیگر را دوست بداریم و با هم باشیم.

در ادامه این مراسم همایون علی آبادی  با سخنانی کوتاه درباره پرویز بشردوست گفت: پرویز اولین نویسنده ابزوردیسم ایران است و نمایشنامه باغ آرزو های او یکی از شاهکار ترین نمایشنامه های زمان خودش است.

وی در ادامه افزود: شاید اگر آن مرحوم اینجا بود از من زیاد رضایت نداشت چراکه سال ها قبل دو مطلب انتقادی درباره کارهای او نوشته بودم اما من از این مصیبت به شدت ناراحتم چراکه پرویز بشردوست را انسانی بزرگ می دانم که همواره صادق بود و صادقانه کار کرد.

در ادامه این مراسم قطب‌الدین صادقی در پشت تریبون رفت و با بیان اینکه در سال 95 با سونامی مرگ روبرو بودیم اظهارکرد: برای من مایه تاسف است که در مجلس ختم پرویز صحبت کنم. او جوان خوشفکر و با استعداد عرصه تئاتر است که اقشار ستمدیده شهری را در آثارش منعکس می‌کرد و تئاترش  بی‌واسطه، صمیمی، معترض و دراماتیک بود.

این کارگردان تئاتر افزود: زمانی که دانشجو بودم به واسطه قلمم نقد می نوشتم ، روزی به دیدن نمایش او رفتم که همراه با صالح اعلا به صورت حیرت انگیزی بازی می کرد و به این صورت اولین دیدار من با او بعد از پایان این نمایش شکل گرفت. بعد از اولین دیدارم با او برای تحصیل به خارج رفتم و وقتی برگشتم دیگر او را ندیدم تا اینکه یک روز برای کاری به بانک ملت دعوت شدم و پرویز را در آنجا دیدم و بسیار متاسف شدم، چراکه او می‌توانست بسیار در عرصه تئاتر بدرخشد اما به خدمت بانکداری درآمده بود.

صادقی با بیان اینکه در دیدار آخری که با پرویز داشته از او بسیار گله کرده گفت: از پرویز گله کردم ، چون او را دوست داشتم . از او پرسیدم که چرا از رویاهایش دست کشیده و واقعیات را قبول کرده و او از سختی‌هایی گفت که همه ما با آن‌ مواجه ایم.

او با تاکید براینکه پرویز بسیار خوشفکر بود، تصریح کرد: متاسفم که دشواری‌های اجتماعی و اقتصادی زندگی فرصت خلاقیت را از او گرفت و اگرچه دوستی من با او بسیار اندک بود اما همواره تصویر بالای انسانی را از او در ذهن داشتم چراکه او کسی نبود که نان را به نرخ روز بخورد و مانند افراد دیگر  با وجود استعداد نداشتن، به یاری تبلیغات رادیو و تلویزیون و روزنامه‌های زرد بخواهد به جایی برسد.

این کارگردان و نویسنده تئاتر در بخش پایانی صحبت هایش گفت: پرویز یکی از شریف‌ترین اعضای خانواده تئاتر بود و اگرچه مرگ حق است ولی من از مرگ پروبز شوکه شدم و فکر نمی‌کردم او به این زودی ما را ترک کند.

در ادامه مراسم حافظ محمدی یکی از همکاران بشردوست نیز در سخنانی کوتاه گفت: پرویز اگرچه در استخدام بانک ملت بود اما گویی در اسارت بود و همیشه درحالی‌که می‌توانست به بالاترین درجات و پست‌های اداری برسد از آن‌ها فرار می کرد تا بتواند اندک فعالیت خود را در تئاتر ادامه دهد.

در ادامه این مراسم نیز علی‌اصغر شاه‌علی مدیرعامل تالار وحدت با بیان ایکه این فقدان را به جامعه تئاتری کشور تسلیت می‌گوید گفت: متاسفانه این مراسم مصادف شد با تعطیلات ایام نوروز و نتوانستیم مراسمی در خور شان و شخصیت و جایگاه هنری این هنرمند برگزار کنیم.

مسعود فروتن در ادامه این مراسم گفت: سال 59 با پرویز تله تئاتری را کار می‌کردم و در همان زمان افرادی بودند که می‌خواستند ستاره شوند اما وقتی ستاره‌ای بی‌بنیه باشد، عمر درخشش اش هم کوتاه است، پرویز برای آن‌ها پلکان شد و آن‌ها توسط او خودشان را بالا کشیدند و ماندند اما نه به واسطه هنرشان.
او ادامه داد: پرویز مانند نسیمی بود که می‌آمد و می رفت و وقتی از کار کناره گرفت گویی نسیمی بود که دیگر نمی‌وزید.

در پایان نیز دختر پرویز بشردوست با تشکر از همه کسانی که در این مراسم حضور داشتند، گفت: امروز از افرادی صحبت شد که من در کنار آنها در صحنه تئاتر بزرگ شدم. آنها عمو های من بودند که متاسفانه امروز نیستند اما بدانند که نوبت آنها هم فرا می رسد چراکه مرگ به هیچ کس رحم نمی کند.

 

به گزارش ایران تئاتر، پرویز بشر دوست متولد سال 1329 در تبریز است. وی فعالیت هنری اش را از سال 46 و با نمایشنامه نویسی آغاز کرد. «باغ آرزو ها» و «عمو زنجیر باف» دو نمایشنامه ایست که بشر دوست در دهه 50 منتشر کرد. در سال 53 نمایش «باغ آرزو» به کارگردانی محمد صالح علا و بازیگری او روی صحنه آمد. وی در سال 54 با تاسیس گروه هنری آزیده، ضمن سرپرستی گروه به تدریس علمی تئاتر پرداخت. «عمو زنجیرباف» نخستین نمایش این گروه است که به مدت یک ماه در انجمن فرهنگی ایران و آمریکا به نمایش درآمد. در سال 55 به دعوت علی نصیریان به اداره تئاتر رفت و نمایشنامه «انفارکتوس» را نوشت که شش ماه در خانه نمایش روی صحنه بود.
برخی دیگر از نمایش هایی که به عنوان نویسنده، بازیگر و کارگردان در آن ها شرکت داشته، عبارتست از: «خبرهای روز»، «تحویلدار»، «انفجار»، «افسانه ماشاالله خان» و «درخت انگور»
آخرین حضور او در صحنه تئاتر به سال 66 برمی گردد که وی مجددا نمایشنامه «باغ آرزوها» را بازنویسی کرده بود و در آن به ایفای نقش می پرداخت.
پرویز بشردوست روز 29 اسفند ماه در سن 66 سالگی و به طور ناگهانی دار فانی را وداع گفت.

مراسم سوم این هنرمند فقید روز جمعه 4 فروردین ماه از ساعت 11 تا 12:30 در مسجد نور واقع در میدان فاطمی برگزار می شود.