گفت وگو با پیمان شیخی به بهانه انتشار کتاب جدیدش
همه چیز درباره «خاطره بازی پیشکسوتان تئاتر»
ایران تئاتر: «خاطره بازی پیشکسوتان تئاتر» مجموعه مصاحبههای پیمان شیخی با بزرگان تئاتر ایران در طول ۱۲ سال فعالیت رسانه ای اوست.
به گزارش ایران تئاتر ؛ کتاب «خاطره بازی پیشکسوتان تئاتر» مجموعه چهارده مصاحبه که توسط پیمان شیخی در سایت خبری ایران تئاتر و یا روزنامههای کثیرالانتشار منتشر شده است. این کتاب ، اسفند 1395 در 224 صفحه و به شمار 500 نسخه توسط نشر غنچه به چاپ رسیده است . پیمان شیخی خبرنگاران ،مجری و پژوهشگر می باشد که در این کتاب مصاحبه با افراد بزرگی همچون فرهنگ معیری ،جمشید مشایخی، مرحوم داوود رشیدی، مرحوم حسین کسبیان ، مرحوم سعدی افشار و... را در طول 12 سال برای سهولت خوانندگان محترم جمعآوری کرده و به چاپ رسانده است . به بهانه انتشار این کتاب گفتوگویی با وی انجام دادیم .
-عنوان کتاب از کجا شکل گرفت ؟
کتاب مجموعهای است از مصاحبهها با افراد پیشکسوت تئاتر و هنر کشورمان که تعدادی از آنها در قید حیات نیستند و تعدادی از آنها هم از کار خود کنارهگیری کردند. البته ویژگیهای دیگری نیز دارد مثلاً محمد مطیع پس از سالها برگشت از سوئد برای اولین بار با من بلندترین مصاحبه را انجام داد . همچنین داریوش مؤدبیان نیز شخصی است که اصلاً مصاحبه بلند انجام نمیدهد اما من با وی گفتوگو کردم. درواقع بیشتر دوستانم افراد سن بالا هستند و با آنها از خاطراتشان صحبت کردم.
-چرا گفتوگویی با خانمهای پیشکسوت تئاترمان انجام ندادهاید؟
من اعتراف میکنم فمینیسم هستم و احترام بسیار زیادی برای خانمها قائلم برای اینکه خداوند جایگاه ویژه ای را برای بانوان قرار داده است اما متأسفانه خانمهای هنرمند وقتی به سن بالا میرسند کمتر از آقایان حوصله دارند .من با یکی دو خانم صحبت کردم اما آنها دائماً به نحوی من را سر میدواندند اما وقتی آقایان زودتر با من صمیمی می شدند و سر صحبت را باز میکردیم راحتتر بود. من افتخار میکنم که دوست داریوش اسدزاده هستم ؛ افتخار میکنم دوست داوود رشیدی بودم ، به دوستی با سعدی افشار و همه این عزیزان افتخار می کنم .گویا مردها حوصله بیشتری دارند و به دنبال خاطره گویی هستند.من خودمم پس از چاپ کتاب به همین موضوع فکر میکردم که ایکاش چند خانم هم در جمعشان بود .
-کتاب دیگری نیز برای چاپ دارید؟
من از سال 90 تا 94 برنامهای در رادیو نمایش با عنوان «تماشاخانه» داشتم که در سال 93 هم بهعنوان برنامه منتخب رادیو توسط انجمن منتقدین تقدیر شد .در این برنامه به معرفی تماشاخانههای تهران پرداختم و تمامی اطلاعاتی که بهصورت میدانی ،جمعآوری شده بود را نیز در کتابی با عنوان «تماشاخونه های طهرون» آماده کردهام و در اولین فرصت که ناشر خوب و مطرحی در حوزه تئاتر پیدا کنم این کتاب را چاپ خواهم کرد.
همچنین کتاب سومم با عنوان «قصههای آقاجان» حدود 40 داستان است که از قصههای آقاجان خودم و داستانهایی که از دیگران شنیدهام ، جمعآوری کردهام.
-از میان چهارده مصاحبهای که در این کتاب چاپ شده کدام یک برای خودتان لذت بیشتری داشت؟
روح عمو سعدی عزیزم شاد ! یعنی وقتی با آنها مصاحبه میکردم در 5 دقیقه 5 تا زمان مختلف را میگفت و من بایستی آنها را مرتب میکردم همچنین در حین تایپ سؤالات بخشی از جواب سؤال پنجم را مثلاً برای سؤال دوم استفاده میکردم.
همچنین داوود رشیدی نیز از دیگر مصاحبههای لذتبخش بود چرا که وی روحیه جوان و شوخ طبعی داشت و از مصاحبه و دیدار ایشان لذت می بردم و کنار هم بودن دو آدم خوش خنده زمان خوشی را برایمان ایجاد میکرد.
-کتاب خوبی هم که خودتان دوست دارید برای کتاب دوستان معرفی کنید ؟
من دوتا کتاب معرفی میکنم .اول کتاب «گروه هنر ملی از آغاز تا پایان» نوشته روحالله جعفری که من می دانم چقدر برای این کتاب زحمت کشیده است . دومین کتاب هم «طهران قدیم » از جعفر شهری که خواهش میکنم از تهرانیهای عزیز بخوانند و تاریخ تهران را بیشتر بدانند.
و سخن پایانی؟
بسیار خرسندم که با ورود به عرصه خبرنگاری ، تاریخ تئاتر تهران را رها نکردم و همین علاقهمندی باعث شد از بزرگان تئاتر بسیار یاد بگیرم که بسیاری از مردم حسرت یاد گرفتن در کنار این بزرگان را داشتند.دوستان جوانی دارم اما از صحبت با پیشکسوتان بیشتر لذت میبرم .از تمام خوانندگان تمنا دارم که لطفاً کتاب بخوانند و دیگر اینکه همذات پنداری داشته باشیم که در آن صورت خاک پای پیشکسوتان سرمه چشم ماست.
گفتوگو از آزاده شفیعی