احمد کاوری بازیگر نمایش سماعی زاده در گفت و گو با ایران تئاتر
روایت زندگی و کنش آدم های پنهانکار برای مخاطب جذاب است
احمد کاوری را اغلب مخاطبان به عنوان بازیگر تئاتر و سینما می شناسند . او فارغ التحصیل رشته ادبیات نمایشی است و فعالیت هنری خود را از سال ۶۴ با کار تئاتر وهنر های نمایشی شروع کرد.
احمد کاوری در زمینه بازیگری ، نویسندگی و کارگردانی سینما ، تئاتر و تلویزیون فعالیت کرده است. در سال 70 چند فیلم کوتاه مستند و گزارشی مثل (دایره معیوب ) و (دار عاشقان ) را کار گردانی کرد.کاوری در نگارش فیلمنامه فیلمهای بلندی مانند (مردی از جنس بلور) و(قاصدک) همکاری کرده است. فعالیت او به پشت دوربین و کارگردانی محدود نمیشود و در فیلمهای (ارتفاع پست) ، (سفر سرخ) ، (انتظار)،(مردی از جنس بلور ) ،( زادبوم) و(مجموعههای کاشانه)-،(همسفر)، (کژدم 23)، (پروانههای نویسنده) و ( تب ) نقشآفرینی کرده است. خودزنی و نفوذی فیلمهای سینمایی این کارگردان هستند که ساخت چند سریال منجمله بیدارباش را در کارنامه کاریاش دارد .نمایش سماعی زاده روایتگر زندگی چند خانوار در یکخانه با شرایط خاص است و احمد کاوری بهخوبی نقش یک آدم منفعتطلب و فرصتطلب را بازی میکند .عوامل این اجرا عبارتاند از:مشاور هنری: احمد سلگی ،طراح لباس: آزاده قوام، طراح گریم: مونا جعفری، آهنگساز: مبین بهاروند، طراح گرافیک: وحید میثاقی، مدیر تولید: حسین ایرجی، دستیار کارگردان و برنامهریز: حسین شاهیوند ،منشی صحنه: غزاله الکائی ،مدیر روابط عمومی و تبلیغات: علی ژیان (جارچی)،مشاور رسانهای: مریم رودبارانی ،تبلیغات مجازی: آریان امیرخان (فیلم نیوز)،ساخت تیزر هنری: شهاب نجفی، ساخت تیزر تبلیغاتی و عکاس: اشکان مستی ، بازیگران :علی شادمان ، باران وقار کاشانی ، شیدا خلیق ، احمد کاوری ، تینو صالحی، فرانک کلانتر ، سالار کریمخانی مهدی زندیه ، طراح صحنه : سعید حسنلو . با احمد کاوری درباره ایفای نقش کریمی و جنس بازیاش در نمایش سماعی زاده گفتوگویی انجام دادهایم.
بعد از سالها کارگردانی که کمتر مجال بازیگری داشتید ، دوباره در عرصه بازی فعالشدهاید. آیا بازیگری برایتان یک دغدغه جدی است؟
اصلاً نمیتوانم بازیگری را رها کنم. سالها است که به بازیگری میپردازم و به آن علاقه دارم و کارگردانی و بازیگری هرکدام جذابیتهای خاص خودش را دارد . بهر حال بازیگری را پیوسته انجام میدهم و سالی یکی دو کار را بازی میکنم . قبل از بازی در نمایش پاییز و سردار نادر برهانیمرند ، آخرین بار سال 82 بود که در نمایش پچپچههای پشت خط نبرد را بازی کردم . البته در بازیگری اولویت اصلی برایم تئاتر است . کار تئاتر را به خاطر وجوهات کار گروهی که در آن وجود دارد باعث شناخت تئاتریها از همدیگر میشود .
در تئاتر بیشتر با کارگردانهای باتجربه کارکردهاید. کار کردن با کارگردانی جوانی نظیر رضا بهاروند در سماعی زاده چگونه بود؟
روز اولی که نمایشنامه سماعی زاده را خواندم ، مجابم کرد که این نقش را بازی کنم . کلیت کار برای من بسیار مهمتر از نقش کریمی بود . موقعیتنمایشی که داستان داخل یکخانه رخ بدهد برای من جذاب بود و کارگردان بافکر و ایده نو به سراغ اجرای نمایش رفته بود . بهعنوان بازیگر موقعی که متنی را میخوانم ، تصویر روشنی از چگونگی اجرایش در آینده ندارم و در جلسات دور خوانی ، تمرین و کارهای گروهی بهتدریج نقش و کلیت اجرا سروشکل میگیرد .
آیا در جلسات تمرین و دور خوانی پیشبینی میکردید که نمایش بتواند کار موفقی بشود ؟
بله ، متوجه شدم که این اجرا میتواند برای مخاطب جذاب و جلب توجه کننده باشد .
شما بیشتر در نمایشهایی بازی کردهاید که در سالنهای بزرگ قاب صحنهای مثل تئاتر شهر اجرا میشوند . کار در سالن بلک باکسی و کوچک چگونه است ؟
خیلی از نمایشهایی که سالهای دورتر نظیر پچپچههای پشت خط نبرد را بازی کردهام . در سالنهای بلک باکسی اجرا شده بودند .سردار هم که سال قبل در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا شد. نمایشی بود که بیشتر مناسب فضای بلک باکسی بود و بر اثر شرایطی در سالن بزرگ روی صحنه رفت . بازی در سالنهای بلک باکسی بهواسطه نزدیکی تماشاگر با صحنه میتواند ارتباط بهتری برقرار کند . بهر حال باید بازی در هر سالنی را تجربه کرد و هر نوع تجربه برایم خوشآیند است .
در دو سه کار اخیرتان در تئاتر در قالب نقشهای مثبت و آرمانخواه بازی کردید. در نمایش سماعی زاده در یک نقش خاکستری بازی کردید. آیا نقشهای خاکستری جای کار بیشتری دارند؟
البته نقشم در سردار هم مثبت صرف نبود و وجوهات انسانی زیادی داشت. اما شخصیت کریمی در نمایش سماعی زاده خصوصیات منفی شخصیتش بر وجوهات مثبتش غلبه دارد و به همین دلیل خاکستری به نظر میرسد . در ابتدا طوری مؤدب و باتربیت صحبت میکند که تصور میشود آدم موجه و روبهراهی است . اما بهتدریج مثل بقیه شخصیتهای نمایش روی دیگرش و کارهای که انجام داده آشکار میشود . نمایش سماعی زاده یکجور بازنمایی درون یک سری از آدمهای جامعه است که در اجتماع ظاهر موجه و مقبولی دارند . اثر هنری موفق است که بتواند شرایط زمانه و جنس آدمهای زمانه خودش را نشان بدهد و نمایش سماعی زاده در راستای چنین هدفی گام برمیدارد . خیلی از آدمها در زندگیشان پنهانکاری انجام دادهاند و ممکن است تا زمان مرگشان هم آشکار نشود . روایت زندگی و کنشهای آدمهای این نوعی برای مخاطبان جذابیت دارد .
از زاویه نگاهی به نظر میرسد این آدمها از سر ناچاری در چنین خانهای جمع شدهاند ؟
این آدمها مثل صاحبخانه دچار لطماتی شدهاند و جزو اقشار آسیبپذیر محسوب میشوند . براثر اتفاق هرکدامشان بهنوعی درگیر آسیب روحی و روانی شدهاند . اگر وضیعت مالی مناسبی داشتند . در چنین خانهای که دارای مسائل حاشیهای بود زندگی نمیکردند و جبر باعث شده در چنین شرایطی زندگی کنند.
آیا کریمی را میتوانیم یک آدم فرصتطلب بدانیم؟
بله، اما در حد و اندازه خودش باید نگاه و قضاوتش کنیم . شاید از نگاه خیلیها کار او مبنی بر اجاره دادن یک واحد و گرفتن پولش از یک دانشجو بدون اجازه صاحبملک کار حقیری باشد . بهر حال او در سطح خودش فرصتطلبی میکند .
گفتوگو از احمد محمد اسماعیلی