یادداشت مریم جلیلی،طراح و کارگردان نمایش «وقایع اتفاقیه مفقودالپدر»
مسائل اجتماعی، دغدغه تئاتری من است
نمایش «وقایع اتفاقیه مفقودالپدر» به نویسندگی حسین آشوری و طراحی و کارگردانی مریم جلیلی از ۱۶ خرداد اجراهای خود را در پردیس تئاتر تهران آغاز کرده است.
در این نمایش بازیگرانی مثل مهری زندی، سپیده دستینه، داوود پژمانفر، هیراد محمدی و سپهر سلیمی بازی میکنند. مریم جلیلی کارگردن این نمایش، یادداشت کوتاهی در اختیار سایت ایرانتئاتر قرار داده است.وقایع اتفاقیه مفقودالپدر بیان درد نسلهاست؛ نسلهایی که سالهاست وقایع مشابهیی را تکرار میکنند. شخصیتهایی که در تکرار و دور باطل گرفتار شدند و اگر در بین آنها شخصیتی متفاوت باشد، اکثراً سعی بر حذف او دارند.«وقایع اتفاقیه مفقودالپدر» یک تئاتر روایی است با برداشت آزاد از دایره گچی قفقازی برتولت برشت به نویسندگی حسین آشوری و کارگردانی بنده؛ روایتی از تقریبا 50 سال تاریخ معاصر ایران و برگرفته از وقایع اجتماعی و سیاسی دوران مشروطهخواهی تا کودتای 28 مرداد. در این نمایش سعی بر این بوده با سادهسازی عناصر تئاتر، مخاطب را درگیر تفکر و اندیشه متن کنیم. این نمایش بر آن بوده مخاطب را دعوت به اندیشیدن کند تا اینکه بخواهد او را درگیر عواطف و احساسات دراماتیک کند. مخاطبی که خواه ناخواه در بطن وقایع هست و سعی شده اراده به دانستن حداقل این برهه از زمان که در متن روایت شده در او تقویت و روحیه پرسش و موشکافی در او ایجاد شود. در نمایش با کاراکترهایی روبهرو هستیم که در آشفتگی خود به نظم رسیدند. کاراکترهایی که کشمکششان برای منفعت شخصی است و دروغ برای پیشرفت جزو رفتار عادی آنها شده و این کاراکترها آغازگر کمدیای هستند در بستر یک واقعیت تراژیک تاریخی؛ ناآگاهی از آنها شخصیتهایی کمیک ساخته که با جدیت ناآگاهی خود را دنبال میکنند و بازیگران گزارشگرانی برونگرا هستند. پرداختن به مسائل اجتماعی و ملی همواره از دغدغههای من در تئاتر بوده و واقعیت اینست که برخلاف صحبت از تاریخ و فرهنگ و هنر غنی و چندهزارساله خود که بیشتر جنبه تزیینی و پزهای توخالی پیدا کرده، مطالعه عمیق و گستردهای از تاریخ و مسائل اجتماعی خود نداریم و متاسفانه به تاریخ معاصر که میرسیم بسیاری از ما بیخبران تاریخ هستیم. دکتر علی شریعتی نظریهپرداز و روشنفکر دینی معاصر ایرانی معتقد است «مردمان دنیای سوم در دوره معاصر در طی پروسه الیناسیون فرهنگی شخصیت فرهنگی خویش را از دست داده و دچار الیناسون فرهنگی و یک نوع آگاهی کاذب شدهاند» و متاسفانه این گفته را در برخی از آثار تولیدشده نمایشی میبینیم. نمایش «وقایع اتفاقیه مفقودالپدر» یک فضای با درد و رنج و دغدغه کاملاً ایرانی دارد. طراحی و موسیقی و شیوه اجرایی کار از عناصر تئاتر ایرانی بهره گرفته. حدود دو ماه با تیم اجرایی و با تمام رنجهای تئاتر مشتاقانه به تمرین پرداختیم تا شاید ما هم از طریق هنر تئاتر که جهانشمولترین و همگانیترین و گستردهترین هنرهاست، هرچند کوچک به بیان دردی دیرینه پرداخته باشیم. هرچند متاسفانه برای دیدن صحنه اعدام هزاران نفر از مردم جمع میشوند اما برای دیدن تئاتر انگشتشمارند و متاسفانه درد و بحران مخاطب هم به رنجهای دیگر تئاتر اضافه شده است. عواملی که در شکلگیری این نمایش بنده را یاری رساندند، عبارتند از آنیتا پاسبانی دستیار کارگردان، مهری زندی، سپیده دستینه، سپهر سلیمی، هیراد محمدی، داوود پژمانفر، الهام معارفی، محمدعلی میرقربانی بازیگران، علی نمازی موسیقی، رامین پهلوانحسینی طراح پوستر و بروشور و سحر صنیعی مدیر روابط عمومی.