در حال بارگذاری ...
فرزین محدث بازیگر نمایش «هفت روز از تیر شصت»:

نمایش مستند حلقه مفقوده تئاتر این روزهای کشور است

ایران تئاتر: فرزین محدث از بازیگران با تجربه تئاتر و سینمای کشور است که در سال ۱۳۸۴ با فیلم شاعر زباله ها به شهرت رسید.

وی فارغ التحصیل رشته بازیگری از دانشگاه سوره است و در نمایش های متعددی مثل ماکاندو، مرغابی وحشی، پینوکیو، شب بخیر جناب کنت، مرگ فروشنده، مرگ و دوشیزه و ... ایفای نقش کرده است.به بهانه اجرای نمایش «هفت روز از تیر شصت» مصاحبه با وی انجام دادیم که نظر شمارا به ماحصل آن جلب می‌کنیم.

 

در این نمایش نقش علیرضا نادعلی بر عهده شما بود، چقدر با این شخصیت آشنایی داشتید؟
بی‌شک وقتی قرار است در یک نمایش مستند ایفای نقش کنیم نیازمند یکسری اطلاعات در مورد موقعیت زمانی، مکانی و حتی مردم‌شناسی آن دوران هستیم. من نیز برای شناخت آن موقعیت و در کنار آن علیرضا نادعلی کتاب‌ها، روزنامه‌ها و مصاحبه‌ها متعددی را مطالعه کردم.
می‌دانستم که مردم در آن دوره رفتاری متفاوت نسبت به امروز داشتند. نوع مکالمات، کردار و اخلاقیات و ... خاص بود و آقای نادعلی که در آن زمان جوانی 20 ساله بود و در تدارکات حزب فعالیت می‌کرد از این مسئله مستثنی نبود. من سعی کردم در کنار شناخت ایشان، اطلاعاتی نیز از نوع گفتگوها و رفتارهای مردم در آن زمان به دست آوردم تا موقعیت برای مخاطب عینی‌تر به نظر رسد.

 

جناب آقای نادعلی هنوز در قید حیات هستند. آیا این فرصت به وجود آمد که ملاقاتی رودررو با ایشان داشته باشد؟
متأسفانه آقای نادعلی زیاد در تهران نیستند و به‌واسطه نوع شغلی که دارند مدام در شهرستان‌ها هستند. ولی آقای شهلایی با ایشان مفصل صحبت کرده بود و از دیگران نیز در مورد ایشان تحقیق کرده بود و این اطلاعات را به من هم داد و من سعی کردم خودم را تا حد ممکن به شخصیت ایشان نزدیک کنم.
فقط در خصوص قد و سیما کمی متفاوت ظاهر شدم. ایشان قدبلند داشتند، مو داشتند، عینکی هم نبودند ولی آقای شهلایی از من خواست عینک بزنم، خودم هم برای کاری دیگر مجبور بودم موهایم را بتراشم. چون قرار نبود ازنظر قیافه مثل او شوم بلکه هدف نحوه روابط و ژست‌ها بود که سعی کردم به نحو احسن به اجرا گذارم.

 

نظرتان در مورد تجربه بازی در این نمایش چیست؟
گروه تلاش زیادی برای اجرای این نمایش کرد، بی‌شک نقص‌هایی هم وجود داشت اما ازنظر نقاط قوت آن بیشتر بود به‌ویژه آنکه در روزگاری به روی صحنه می‌رود که هرکسی زمان برای آماده‌سازی این‌گونه نمایش‌ها نمی‌گذارد. من شخصاً از این نمایش راضی‌ام و به‌عنوان آزمون اولیه نمره قبولی را به آن می‌دهم.

 

 آیا توجه به تئاتر مستند سیاسی لازم است؟
بی‌شک این‌گونه نمایش‌ها فرد را به تأمل وامی‌دارد و این دقیقاً همان حرفی است که هنر می‌خواهد بزند. وظیفه هنر به فکر واداشتن مخاطب است و تئاتر مستند در این خصوص کمک زیادی می‌تواند بکند.
من در حدود 16 سال کار تئاتر کرده‌ام و تجربه‌ام می‌گوید که نمایش مستند حلقه مفقوده تئاتر این روزهای کشور است. تاریخ معاصر ایران پر از حوادثی است که نقل آن‌ها برای مخاطب بسیار ارزشمند هستند چون وی را تأمل و حتی تحقیق وامی‌دارد اما متأسفانه نه در سینما و در تئاتر به آن‌ها توجهی نشده است. خوشبختانه دریکی دو سال اخیر رخدادهای خوبی در سینما و تئاتر اتفاق افتاد و کمک زیادی شد تا این حلقه مفقوده در زنجیره اصلی قرار گیرد. به نظر من ازاین‌دست نمایش‌ها خیلی کم داریم و امیدوارم این نمایش فتح البابی برای اجرای گروه‌های دیگر شود.


گفتگو: علی رحیمی

 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران