گفت وگو با بهرام افشاری بازیگر تئاتر
نمایش «جوجه تیغی» در فصل پاییز باز تولید می‌شود
بهرام افشاری بازیگرجوان و مستعد این سال‌های اخیر مثل اغلب بازیگران موثر این روزهای سینما و تلویزیون پیشینه تئاتری دارد . افشاری در چند سال اخیر توانسته برای خود جایگاه خوبی به وجود بیاورد.
افشاری در نمایش‌ها و فیلم و مجموعه‌هایی نظیر «کامنت» ، «هیپوفیز» ، «رومولوس‌کبیر» ، «دن کامیلو»، «جن‌گیر»، «رابینسون کروزوئه»، «پاییز»، «مرگ فروشنده»، «شایعات» ، «پایتخت ۳»، «عصبانی نیستم»، «لانتوری»، «علی البدل» و «جوجه تیغی» بازی داشته است. بازیگری که استاد ایفای نقش‌های متفاوت و دور از خودش است.
اودر نمایش «پاییز» نادر برهانی مرند در نقش پیرمردی ۷۰ ساله شوخ و شنگ و حاضر جواب بازی کرد . وی دو - سه سال قبل نمایش موفق «جوجه تیغی» را با بازی خودش در تماشاحانه انتظامی و باران اجرا کرد و این روزها هم در نقش محوری فیلم منوچهر هادی «کارگر ساده نیازمندیم» بازی موفقی ارائه کرده است. با بهرام افشاری در باره فعالیت‌های جدیدش و حضور در تئاتر گفت وگو کرده‌ایم.
بعد از اجرای موفق نمایش «جوجه تیغی» در یکی دو ساله اخیر در تئاتر حضور کم رنگی دارید؟
در این یکی دو سال به شدت درگیر بازی در سینما و تلویزیون بود و سال قبل در حدود شش ماهی مشغول بازی در سریال «علی البدل» سیروس مقدم بودم، که در ایام نوروز پخش شد و بعد از آن هم مشغول بازی در سریال «پایتخت 5» به کارگردانی سیروس مقدم شدم. اما بنا دارم بعد از اتمام بازیم در این کار نمایش «جوجه تیغی» را در باز تولید جدید و با انجام تغییراتی در متن و نوع اجرا در پاییز روی صحنه ببرم و همچنین صحبت‌هایی با آتیلا پسیانی و کوروش نریمانی در باره بازی در نمایش نامه‌هایشان داشته‌ام که هنوز به قطعیت نرسیده‌ایم.
در فیلم «به کارگر ساده نیازمندیم» در نقش یک جوان شهرستانی بازی جذابی ارائه کرده‌اید؟
در فیلم «به کارگر ساده نیازمندیم» که این روزها اکران است در نقش قدم یک جوان شهرستانی بازی می‌کنم، او برای رسیدن به زندگی بهتر به تهران می‌آید و درزندگیش کمبودهایی زیادی داشته است . قدم بنا به محیطی که درآن بزرگ شده تصمیماتی را در زندگیش می‌گیرد و موقعی که برای کار به تهران می‌آید درگیرمسائل و مشکلاتی می‌شود. در هر صورت قدم تلاش می‌کند شریف باشد و در حد توانش هم در این راه کوشید. به نظرم قدم شخصیت خاکستری دارد. جاهایی اشتباه می‌کند و عصبانیتش کار دستش می‌دهد. قدم می‌توانست با خویشتنداری تصمیمات بهتری در زندگیش بگیرد. خاکستری بودن شخصیت قدم خیلی برایم جذابیت داشت و به نظرم نه قهرمان است و نه ضدقهرمان. بازی در این فیلم تجربه خوبی برایم بود و از آن راضی هستم. دراین فیلم اختلاف طبقاتی چالش‌های زیادی را به وجود آورده است و کارگردانی حرفه‌ای و درست منوچهر به ارائه درست این مضمون کمک کرده است.
در فیلم «به کارگر ساده نیازمندیم» خیلی از بازیگران مطرح تئاتری فعالیت دارند؟
در این فیلم خیلی از بازیگران صاحب نام تئاتری نظیر آتیلا پسیانی، مهران احمدی، یکتا ناصر وسیروس همتی بازی دارند و مدتی است عرصه برای حضورجوان های مستعد و خلاق تئاتری دربازیگری فراهم شده است و من معتقدم بچه‌های تئاتری با حضور درخشانشان خودشان را با شایستگی به دنیای بازیگری تصویری در سینما و تلویزیون تحمیل کرده‌اند ونسل ما و در کل تئاتری‌ها با صبر و شکیبایی توانستند خودشان را اثبات کنند.
نسل جوان بازیگران تئاتر دارای پشتکار و جاه‌طلبی حائز اهمیتی هستند که توانسته باعث پیشرفتشان بشود؟
بازیگر می‌تواند جاه‌طلبی را با کمال احترام به پارتنر روبه رویش انجام بدهد. من همواره در بازیم در هر نمایشی با مشورت با کارگردان ونقش مقابلم کار می‌کنم. همیشه آرزو داشتم قبل از اینکه بازیگر خوبی باشم پارتنر خوبی باشم. البته هیچ‌گاه کاری را انجام نمی‌دهم که بخواهم جلب نظر کنم. من عاشق تجربه کردن نقش‌های مختلف هستم. اما این رویه کار خیلی سختی است. به طور مثال در نمایشی ( پاییز) نقش پیرمرد آلزایمری را بازی کردم و در نمایش دیگر یک جوان را . این خوب است که مخاطب از این رویه خوشش بیاید و به به و چه چه کند، ولی پشت آن تعریف و تمجیدها باید ببینید چه فضایی برای من به وجود آمده وچه مرارت و استرس‌هایی را تحمل کرده ام تا بتوانم از پس ایفای نقشم بربیایم. برای رسیدن به چنین موقعیتی کلی زحمت کشیده‌ام.
به نظر می‌رسد برخلاف برخی از بازیگران تئاتری که وارد دنیای بازی تصویری شده‌اند ،در باره نحو انتخاب نقش‌هایش با دقت عمل می‌کنید؟
من همیشه نسبت به بازی در سینما و تلویزیون حساسیت داشته‌ام. اگر می‌خواستم همه پیشنهادات بازیگری در سینما و تلویزیون را قبول می‌کردم .شاید الان کارنامه کاریم در سینما و تلویزیون طولانی بود و مخاطبان بیشتری من را می‌شناختند. هیچ وقت دوست نداشته‌ام بدون علاقه داشتن به نقشی و احساس نزدیکی با آن داشتن بازیش کنم. همواره دوست دارم تجربه‌های جدیدی در بازیگری و خلق شخصیت متفاوتی را سینما و تلویزیون تجربه کنم. همه بازیگران دوست دارند کارنامه بازیگریشان پر با ، متنوع و پر از نقش‌های خوب و جاندار باشد. من از 15 – 16 سالگی بازیگری را در تئاتر تجربه کرده‌ام و اینک تجربیات زیادی در حوزه بازیگری دارم که فراتر از سن و سالم است. این تجربه بیشتر یک هیجانی را به من می‌دهد که با توان و پتانسیل بیشتری بتوانم با دقت به سراغ ایفای نقش بروم و آزمون و خطاهایم را به حداقل برسانم. با توجه به شناختی که از توانایی‌های من کارگردان هایی مثل منوچهر هادی و رضا درمشیان داشتند، به من اعتماد کردند و نقش های خوبی را در فیلم‌هایشان بازی کردم و ثمر این اعتماد دوجانبه ماحصل خوبی به همراه داشته است و مخاطب هم با شخصیت‌هایی که بازی کرده‌ام ارتباط خوبی برقرار کردند و این ارتباط خوب باعث می شود سختی‌های کار بازیگری برایم کم رنگ باشد.
در تئاتر در نمایش‌های شخصیت محوری مثل «رابینسون کروزوئه« در نقش ضد قهرمان حضور موثری داشتید؟
از منظری رابنسون ضدقهرمان است و از زاویه دید دیگری قهرمان. از نظرمن کسی که سی سال در جزیره‌ای درگیر تنهایی‌اش است و می‌گوید تنهایی رسالت من است یک قهرمان است و این تنهایی دغدغه خیلی از آدم‌ها است. من این موقعیت در نمایش را بسطش می‌دهم به فضای امروز جامعه خودمان. فضای مجازی که آدم‌ها را به تنهایی و انزوا سوق
داده است. شاید جزیره‌ای که رابینسون در آن محصور شده است یک فضای مجازی باشد. اما در اصل حقیقت این آدم است. صحنه آخر نمایش که رابینسون می‌خواهد بدون هیچ احساسی از جمعه خداحافظی کند و دوباره وارد غار تنهایش بشود. موید آن مسئله است که رابینسون مانند یک قهرمان تصمیمی گرفته است و نسبت به آن پایبند است. امروز روز ما از تنهایی فرار می‌کنیم و به نظرم انسان عقل‌گرایی است. اما در منطق و خردش یک سری بازیگوش‌ها، جاه طلبی‌ها ودیکتاتور مابی وجود دارد که باعث می‌شود عملکردش قابل نقد کردن باشد. این چیزی است که من در اجرا دیدم و نه جهان اثر دانیل فو.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی
