از اشتغال آفرینی سالن‌های نمایش تا اجراهای چند روزه با ستارها

همانطور که پیش‌بینی می‌شد انعکاس مطالب و نقطه نظرات حواشی الدوله به ویژه به خاطر دو سه مطلب آخری که برای ما ارسال کرد، واکنش‌هایی را به همراه داشت. جالب اینکه بیش از همه بسیاری از خوانندگان مطالب حواشی الدوله تصور می‌کردند که آنچه می‌خوانند نقطه نظرات خودم هست که به اسم یک شخصیت فرضی با عنوان حواشی الدوله آن‌ها را منتشر می‌کنم. در حالی‌که اینگونه نیست. حواشی الدوله دوستی است که دوستان بسیار زیادی دارد و به خاطر حضورش در اکثر رویدادهای فرهنگی هنری و البته به خاطر حساسیت ویژهای که نسبت به مسائل این حوزه دارد حرف ها و نظرها و نقدها و دیدگاه‌هایش را به زبان خودش و بدون تعارف سال‌هاست با رسانه‌های مختلف در میان می‌گذارد. از خوش حادثه به دلیل آشنایی چند ساله‌ای که با هم داشتیم به اراده خودش تصمیم گرفت که حاشیه‌های حوزه تئاتر را هر از گاهی با من در ایران تئاتر در میان بگذارد. ضمنا دوستانی که تمایل دارند با ویژگی‌های شخصیتی این دوست ما بیشتر آشنا بشوند بهترین راه پیشنهادی مراجعه به نخستین مطالب حواشی الدوله موجود در آرشیو سایت است.

به هر روی در دومین ملاقاتی که با این همراه همیشگی تئاتر در مردادماه داشتم طبق روال قبل مطالبی را در اخیتار من گذاشت تا با شما در میان بگذارم که بدون هیچ کم و کاستی در ادامه می‌خوانید:

 

روشن شدن تکلیف بلیط‌های یک میلیونی «اعتراف»

راستش جریان فروش بلیط‌های نمایش «اعتراف» با قیمت‌های نجومی از جله اتفاق‌هایی بود که بنا به دلائلی  پیگیر بودم تا ببینم بالاخره به کجا میرسه. و احیانا اگر قسمت بود کسانی‌که حاضرند برای دیدن این کار تا یک میلیون تومن پرداخت کنند را از نزدیک ببینم و چشمم به جمالشان روشن بشه. اما از شما چه پنهوون همونطور که قابل پیش‌بینی بود این اتفاق هرگز عملی نشد. اول شنیده شد که با پیگیری مسئولان مربوطه یکی دو تن از عوامل اجرایی پشت این قضیه بودن و از ادامه کار اونها جلوگیری شده و از گروه اخراج شدند. اما یکی دو روز بعد شنیدیم که پلیس فتا ظاهرا پنج، شش نفر از عواملی که پشت این جریان بودند رو دستگیر کرده. این دختران جوان که گویا دو گروه مجزا از هم بودند ظاهرا با حضور در تئاترشهر در حضور مسئولان این مجموعه و ماموران پلیس فتا ضمن اظهار ندامت از کارشان، تعهد دادند که چنین کارهایی را تکرار نخواهند کرد. ضمن اینکه مشخص شد این دوستان نتوانستند هیچ کدام از بلیط‌های میلیونیشان را بفروشند و نهایتا خودشان در سالن حاضر شده و به تماشای نمایش می‌نشستند.

 

شغل‌آفرینی تئاتری‌ در اطراف سالن‌های نمایش

جمعه گذشته برای تماشای نمایش «نامه‌هایی از خاورمیانه» که برای دومین بار در سالن تئاتر مستقل روی صحنه رفته به همراه یکی از دوستانم که ماشین داشت حدود نیم ساعت زودتر به سالن مستقل رسیدیم. راستش من جلوی سالن پیاده شدم تا دوستم ماشین را پارک کند و برگردد. نزدیکای 9 شد و هنوز از این رفیق ما خبری نبود. کم کم دلم شور افتاد که نکنه اتفاقی افتاده به همین خاطر بهش زنگ زدم و گفتم زودباش دیگه نمایش داره شروع میشه. خلاصه ده دقیقه از زمان اعلام شده گذشته بود که رفیق ما خودشو به سالن رسوند. راستش متوجه شدم که به دلیل کمبود جای پارک در خیابان‌های اطراف سالن مستقل، شرایط به شکلی شده (به خصوص در روزهای تعطیل) که بعضی از افراد همیشه حاضر در صحنه با سوءاستفاده از این مشکل برای خودشان دکانی باز کردند و جای پارک ماشین ها را (مثل پارکبان‌های غیر رسمی) به تماشاگران سالن‌ها می‌فروشند!!

البته وقتی محمد رحمانیان با کلی چهره در تالار وحدت اجرا داشته باشد و پارکینگ تالار وحدت جوابگوی تماشاکران خودش هم نباشد. تالار حافظ و تالار فردوسی با اپرای خیام در کنار پریس تئاتر شهرزاد و ستاره‌هایش را اضافه کنید به تئاتر مستقل و از همه مهم‌تر مجموعه تئاترشهر و شهاب خان حسینی. همه اینها سالن‌ها بدون اینکه برای آنها پارکینگی در نظر گرفته شود فعال هستند. تازه تماشاخانه ازغنون و فعالیت نصفه و نیمه‌اش را هم به سالن‌های فوق الذکر اضافه کیند. چه شود! البته همه این اتفاق های در نهایت برای چند تن از زرنگای شهر خوب بوده چون حداقل باعث شده از گروه افراد بیکار خارج شده و به جمع کسانی که مشغول به کار هستند اضافه بشوند.

 

اجراهای چند روزه تئاتر با ستارگان 

راستش این روزا هر از چند گاهی یه اتفاق هایی میافته و یکسری از دوستان تئاتری کارهایی میکنند که نه تنها من که خیلی از اونایی که حداقلی از تئاتر میدونند رو به تعجب وامی‌داره. اخیرا گویا جریانی در تئاتر داره شکل میگیره که بسیار سوال برانگیر است. و اون اجرای نمایشهایی است با حضور ستارگان پرطرفدار که با کلی سر و صدا روی صحنه میروند ولی روز اول اجرا مشخص میشود که آن نمایش تنها 5 روز یا مثلا نهایتا 10 روز قرار است اجرا شود و بس! پس تا می توانید زودتر به دیدن آن بیایید! والله شنیده بودیم که همیشه تئاتری ها از اینکه زمان اجرایشان کم است مینالیدند حالا خودشان نمایش‌هایی تولید می‌کنند که تنها قرار است برای حداکثر 10 شب اجرا بشود! واقعا اینکه این کار چه توجیهی دارد خیلی برای من مشخص نیست اما مسلما این روند به نفع تئاتر تمام نمی شود. ضمن اینکه ممکن است این شبهه نیز ایجاد شود که اگر این نمایشها بیشتر از ین روی صحنه بمانند دم خروسشان که همان ناتوانی ستارگان آنها در نقش آفرینی روی صحنه تئاتر باشد بیرون بزند.