یادداشتی بر ظرفیت تئاتر فسا
مسئله مهم این دیوار است
ایران تئاتر- ناصر حبیبیان*: دو سه روز پیش چند تا یادداشت و عر و تیز درباره سترونی و روزهای عقامت تئاتر خواندم که بیشتر به نظرم نبرد جهل علیه نادانی آمد که در دستهبندی جنگ زرگری قرار میگیرد.
دو سه روز پیش چند تا یادداشت و عر و تیز درباره سترونی و روزهای عقامت تئاتر خواندم که بیشتر به نظرم نبرد جهل علیه نادانی آمد که در دستهبندی جنگ زرگری قرار میگیرد. پس نه مسئله مهمی است و نه قابلاعتنا؛ اما مسئله مهم چیست؟ مسئله مهم این دیوار است. این دیوار مقابل تالار تئاتر فسا در استان فارس قرار دارد. این عکس را همین یک ساعت پیش با گوشی همراهم گرفتهام. پلاکاردهای روی این دیوار همگی اسپانسر گروههای تئاتر فسا هستند. از برنج کامفیوزه مصلح تا تابلوسازی بنفش. من ۱۳ پلاکارد مختلف شمردم که اسپانسرهای حسابی تئاتر فسا هستند و تازه غیر از اینها هم هست. با صد صندلی چیدمانی ظرفیت سالن تاتر فسا پانصد نفر میشود. دیشب یکی از گروههای تاتر فسا در همین سالن دو سانس اجرا رفته و ۱۰۰۰ قطعه بلیت فروخته. گروههای تاتر در این شهر گاهی در روز ۶ سانس اجرا میروند. در بدو ورود به شهر وقتی دنبال آدرس تالار تاتر بودم چون میدانستم حوالی آتشنشانی است و علیالاصول اینجورجاها باید مشهورتر از یک تالار تئاتر معمولی باشد از یک وانتی پرتقال فروش پرسیدم آتشنشانی کجاست؟! میدانید چه جوابی شنیدم؟!... «قبلِ او سالن تاترو»... تئاتر فسا هنرمندان و تماشاگرانی حسابی دارد. وقتی به رفقای تئاتری فسا گفتم در ایران بی نظیرید تعجب کردند و با فروتنی لبخند زدند؛ اما با همه اینها ایراد اساسی و ابدی تئاتر فسا فاصله هزار و ۱۳ کیلومتری آن از چهارراه ولیعصر است. چون بههرحال وقتی در پنلهای پژوهشی و بیانیهها صحبت از «تئاتر ما» و یا «تئاتر امروز ما» میشود مشاعات تحلیلی نباید از شعاع ۵۰۰ متری دخمه های چهارراه ولیعصر فراتر برود.
*نویسنده، کارگردان و پژوهشگر