در حال بارگذاری ...
امیر حسین قتواتی در گفت و گو با ایران تئاتر عنوان کرد

سعی دارم نگاه جدیدی در نمایشنامه نیل سایمون ارائه دهم

ایران تئاتر: نمایش «کرنتیز» روایتگر چالش رابطه بین نسل ها در قالبی طنز و تراژدی است و امیر حسین قنواتی تلاش می کند این جان مایه را در اثرش نشان بدهد .امیر حسین قنواتی کارگردان جوان این نمایش سالها است در این حوزه فعالیت می کند و آثاری نظیر بالانس را به صحنه برده است.

در نمایش «کرنیتز» با دو نوجوان مواجه‌ هستیم که قرار است به علت سفر کاری پدرشان مدتی را در محله یانکرز نیویورک با مادربزرگ بی‌عاطفه و مستبد و عمه کودک‌صفت و شیرین‌عقل خود سپری کنند. ورود لویی (عموی بچه‌ها) که یک خلاف‌کار فراری است، اتفاقاتی را در این خانواده از هم پاشیده رقم می‌زند و بچه‌ها تا هنگام بازگشت پدرشان، با واقعیت‌های مختلف زندگی روبرو می‌شوند. نمایش «کرنتیز» جدیدترین اثر نمایشی امیرحسین قنواتی که مراحل آماده سازی آن 21 ماه به طول انجامیده و در حالی اجرای خود را از روز جمعه 20 بهمن‌ماه جاری در تالار محراب آغاز کرده  که پیش فروش بلیط‌های این نمایش از روز دوشنبه 16 بهمن‌ماه در سایت تیوال آغاز شده است.نمایش «کرنتیز» بر اساس «گمشده در یانکرز» اثر شناخته شده نیل سایمون با طراحی و کارگردانی امیرحسین قنواتی و نقش‌آفرینی عرفان خسروی، محمدحسین اسدی، محسن صادقی اصفهانی ، مریم حیدری مقتدر، نیوشا رحمانیان، ایمان خاکباز، کیمیا حسینی و جیران اجلالی، هر روز به جز شنبه‌ها، ساعت ۱۸ در سالن کوچک مجموعه تئاتر محراب به روی صحنه می‌رود. دیگر عوامل نمایش عبارتند از: ماکتا قاسملو (آموزشگاه سینمایی هفت هنر، تهیه‌کننده)، تینا تمدنی (دستیار کارگردان)، غزل نقی‌زاده و امیرحسین سارونی (نوازندگان)، آرزو ذوالفقاری (طراح و مجری لباس)، منیژه قنواتی (اجرای لباس)، عرفان خسروی (طراح پوستر و بروشور)، فرشته قنواتی(عکاس) و جیران اجلالی و شمیس پورشاهرضایی(روابط عمومی). با امیر حسین قنواتی در باره اجرای نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

نیل سایمون در یک دهه اخیر تبدیل به نام محبوبی برای تئاتری ها و مخاطبان شده است؛ دلیل استقبال از نمایش هایی که بر اساس آثار نیل سایمون روی صحنه می روند چیست؟

نیل سایمون وآثارش به شدت بومی و آمریکایی هستند و آثارش پر از شوخی ها  و روابط خاص امریکایی ها است. در این آثار شوخی هایی متعلق به فرهنگ غرب وجود دارد که شاید چندان برای مخاطب ایرانی جذابیت نباشد؛ اما نکته مهم توانمندی خلق کاراکترهای جذاب و دوست داشتنی توسط نیل سایمون در آثارش است. بنابراین مخاطب ایرانی با این کاراکترها احساس نزدیکی می کند و این دلیل اصلی اقبال از کارهای سایمون در ایران است.

 

برای شما متن گمشده در یانکرز چه ویژگی هایی دارد؟

اغلب نمایش هایی که تا به حال اجرا کرده ام کمدی بوده اند؛ هنگامی که نمایش هایی را که بر اساس آثار نیل سایمون روی صحنه بود می دیدم، این سوال برایم پیش می آمد که چرا هیچ کارگردانی به سراغ اقتباس از این آثار رئال که رویکرد ناتورائالیستی هم پیدا می کند نمی رود و یا نوع دیگری به این آثار پرداخت نمی شود. من گمشده در یانکرز را به این دلیل انتخاب کردم که نگاه جدیدی را به آن اضافه کنم.

 

آیا در متن نمایش نامه نیل سایمون دراماتورژی زیادی اعمال کردید؟

این دراماتورژی در روند داستان صورت نگرفت؛ بلکه در بخشی از پایان بندی تغییراتی به وجود آوردم. در کنار آن شوخی های کلامی نمایش را حذف و به خلق کمدی موقعیت بسنده کردم.

 

همانطوریکه اشاره کردید اغلب اجراهایتان آثار کمدی بودند. به چه دلیل در اجرای نمایش این رویه را کم رنگ تر کردید؟

در اجرای این نمایش برایم مهم بود که ترسی که همه از شخصیت مادربزرگ قصه دارند بیشتر دیده شود و پر رنگ به نظر برسد. درچند شبی هم که از اجرای نمایش می گذرد برخی از مخاطبان به ترسناک شدن بخش هایی از نمایش که مادر بزرگ در قصه حضور دارد اشاره می کردند. در واقع رویکردم برای خلق فضای نمایش، رویکردیگروتسک بود؛ دوست داشتم در جاهایی هم این احساس ترس خنده دار هم بشود .

 

آیا دو نوجوان قصه نمایش ویژگی هایی قهرمانانه دارند؟

همه شخصیتهای نمایش ویژگی های رفتاری غلو آمیزی دارند. این مختصات در طراحی گریم و لباس و نوع بازی هم قابل دیدن است. در باره دو شخصیت نوجوان نمایش باید اشاره کنم که راوی قصه هستند؛ البته نه به این معنی که بیاییند قصه را تعریف کنند؛ بلکه مخاطب دنیای نمایش را از چشم آنها می بیند.

 

دلیل اغراق در نوع پوشش و لباس بازیگران در نمایش چیست؟

به این دلیل استکه ما دنیا را از ذهن فانتزی این دو کودک می بینیم. در ادامه بحث قبلی شاید در جاهایی این دو نوجوان ویژگی های قهرمانانه پیدا کنند ودر این زمینه کارهایی هم انجام می دهند.

 

سن نوجوانی مرز میان کودکی و بزرگسالی است و سن حساس و تعین کننده ای در زندگی آدم ها است؟

در نمایش دو نوجوان حضور دارند که یکی از آنها بیشتر به کودک ماندن تمایل دارد و دیگری به بزرگ شدن. در اجرای نمایش تلاش کردم علی رغم شباهت هایی که بین این دو برادر وجود دارد تضادهایشان را هم نشان بدهم. برادر کوچکتر که 11 ساله است در درونش یک لاقیدی و بی خیالی است و روی این بی خیالی تاکید زیادی دارم.

 

 دلیل این تاکید چیست ؟

تا نشان بدهم حرف درست را او می زند.

 

آیا این دو نوجوان می توانند در حکم دانای کل نمایش هم قرار بگیرند؟

نه، زیرا با این دو شخصیت در طول نمایش در حال کشف یک سری مسائل تازه هستیم و همه چیز را نمی دانند که بتواند دانای کل محسوب بشوند. ندانستن خیلی از مسائل از جانب این دو برادر  باعث می شود که موتور قصه نمایش استارت بخورد.

 

تغییر محیط زندگی دو نوجوان چقدر در تغییر سرنوشت زندگیشان تاثیر گذار است؟

استارت شروع درام با همین تغییر محل زندگی دو نوجوان رقم می خورد و حضور در منزل مادر بزرگ موقعیت های جدیدی را برایشان به وجود می آورد. فاصله سنی میان مادر بزرگ و دو نوجوان باعث محدودیت در انجام یک سری از کارها برای دو نوجوان می شود و آنها هم در قبال چنین موقعیتی اعمال دیگری انجام می دهند و مادربزرگ در خانه یک فضای دیکتاتوریبه وجود می آورد.

 

آیا از روند اجرا ی نمایش در تالار محراب راضی هستید؟

از مدیریت تالار محراب به خاطر در اختیار قرار دادن سالن تشکر می کنم.کار در چنین سالنی سختی های خاص خودش را دارد و این نمایش اولین تجربه اجرای نمایش برای من در یک سالن دولتی است. من و گروهم مصمم هستیم تا بتوانیم کارهای جذابی روی صحنه ببریم و از تحمل سختی ها و چالش ها ابایی نداریم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




نظرات کاربران