وظیفه اصلی کانون تئاتر دانشگاهی ایجاد هم پوشانی بین وزارت علوم و وزارت ارشاد است

آخرین نمونه از حضور هنرمندان در پست های مدیریتی آمدن میلاد نیک آبادی به عنوان مدیر کانون تئاتر دانشگاهی است. تئاتری که در دوره اخیر برگزاری‌ جشنواره‌اش در اردیبهشت ماه نشان داد دارای کاستی‌های زیادی است. میلاد نیک آبادی دارای مدرک فوق لیسانس کارگردانی از دانشکده‌ هنر است و در مناصبی همچون کارگردان، منتقد و مدرس در دانشگاه فعالیت داشته است. نکته ای که در حکم میلاد نیک آبادی مورد توجه مدیریت تئاتر بود در بحث تاثیرات  تحصیلات آکادمیک بر روند گسترش و رشد تئاتر مورد اهمیت جدی قرار دارد و در کنارش تربیت نسل جدید دانش آموخته‌های هنر نمایش و ورود آن‌ها به دنیای پژوهش، تولید، اجرا و مدیریت تئاتر مورد توجه قرار گرفته است. نیک آبادی در پیشینه فعالیت هنری خود مدیر اجرایی در جشنواره نمایش‌های کوتاه استان لرستان، چاپ بیش از 20 عنوان نقد تئاتر در روزنامه های شرق، تهران امروز، فرهیختگان، فصلنامه نمایشنامه، مجله نمایش و...، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران، عضو کانون جهانی منتقدان تئاتر، عضو هیئت مدیره انجمن علمی کارگردانی خانه  تئاتر دانشگاهی ایران، مدیر تماشاخانه مسعودیه (1394- 1395)، دبیر دو دوره هفته تئاتردانشگاهی باران در تئاتر باران، مدیر بخش نسل نو در سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر را دارد و این کارگردان جوان آثاری همچون ‌«طلوع‌تاریک»، «شیخان‌زاگرس»، «مکبث»، «قلاده‌ای‌ برای‌ یک‌ سگ‌ مرده»، «مالون می‌میرد»، «زمانی برای زندگی»، «خیال روی خطوط موازی»، «تلخ، همچون خون در رگ‌های یرما»، «تولد، زندگی، مرگ»، «اسب عصاری»، «پروانه زرد روشن»، «رابینسون کروزوئه»، «مده آ»، «اتراق در خواب قیلوله » و «مده آ، فصل دوم» را کارگردانی کرده است. او به عنوان بازیگر نیز در نمایش‌های طلوع تاریک، آرسنال، سوسیوش، شیخان زاگرس، شب واقعه، و... حضور داشته و موفق به کسب جوایز مختلفِ بازیگری، طراحی صحنه و کارگردانی از جشنواره‌های بین المللی فجر، white tower بلاروس، تئاتر دانشگاهی ایران، تجربه، مقاومت(تهران)، ملی مقاومت(فتح خرمشهر)، سراسری ایثار، استانی، بسیج، دانش آموزی و... شده است. نیک آبادی تاکنون برگزاری کارگاه‌های متعدد آموزشی(کارگردانی- بازیگری - نقد) در شهرهای تهران، شهرقدس، سقز، گرگان، دورود، کرمانشاه، اسلام آباد غرب، جزیره خارک،کشور بلاروس و... را به انجام رسانده است. با میلاد نیک آبادی در باره اهدافش در مدیریت کانون تئاتر دانشگاهی گفت وگویی انجام داده ایم.

 

وضعیت امروز تئاتر دانشگاهی را چگونه ارزیابی می کنید؟

به نظرم تئاتر دانشگاهی در سال های اخیر روند روبه رشدی داشته است و کلیت تئاتر حرفه‌ای و دانشگاهی در حال پوست اندازی است. اساسا نوع نگاه کارگردان‌های جوان به تئاتر روز دنیا بسیار سازنده و درست است؛ اما پذیرش این نوع نگاه توسط مخاطبین و جامعه تئاتری ممکن است با یک سری از مکثها و تعاملات همراه باشد که موجب شود به  این نتیجه گیری برسیم و تصور کنیم که این نوع نگاه، نگاه روبه عقبی است. معتقدم تئاتر دانشگاهی در شرایط و روندی روبه رشد قرار دارد. نکته مهم؛ بحث ساماندهی، نگاه داشتن، برنامه و الگو داشتن برای اجراها وسیستم های اجرایی است.   

 

در بحث برنامه داشتن و حمایت؛ چه نهادهایی باید مشارکت داشته باشند؟

معتقد به تفکیک وظائف نیستم. تئاتر دانشگاهی، دانشجو و استاد دانشگاه زیر نظر وزارت علوم است و وزارت علوم متولی تئاتر دانشگاهی است. در شکل کلی ترش وزارت ارشاد مسئولیت و متولی فرهنگ و هنر کشور است. اگر وزارت علوم در جایی عملکردش دارای نقصان است و شاید دغدغه‌اش نباشد که در این بحث اقدامات موثری داشته باشد؛ وزارت ارشاد نباید کار حمایتی از تئاتر دانشگاهی را رها کند. نسلی که الان در دانشگاه‌ها مشغول تحصیل هستند  و به عنوان دانشجو و تحت نظر وزارت علوم فعالیت می کنند، چهار سال دیگر وارد بدنه تئاتر حرفه ای می شوند و اگر وزارت ارشاد اکنون خودش را در پرورش این نیروها سهیم کند؛ در حقیقت برای چهار سال بعد خودش سرمایه گذاری کرده است. به نظرم وزارت ارشاد و وزارت علوم باید به یک هم پوشانی و یک نقطه اشتراک برسند و کانون تئاتر دانشگاهی یکی از وظائفش، مشارکت در برقراری چنین ارتباطی است.

 

آیا برای انجام این تعامل به شکل موثرترش برنامه خاصی دارید؟

 بله، برنامه دارم؛ اما به تازگی فعالیتم را در این سمت آغاز کرده ام و بتدریج به آنها خواهم پرداخت .

 

آیا قبول دارید در این دوره برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی با توجه به عملکرد جشنواره وزارت علوم همکاری لازم را انجام نداد؟

متاسفانه من در دو سه روز آخر برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی وارد فضای جشنواره شدم و در این مدت چند کار خوب دیدم. فارغ از شیوه برگزاری جشنواره که نمی توان قضاوتی درباره اش انجام بدهم؛ بر اساس شنیده‌ها عده ای از آن ناراضی و عده دیگری راضی بودند. تلاش دارم جلساتی با مسئولین وزارت علوم برگزار کنیم.

 

آیا به نتایج این جلسات خوشبین هستید؟

 همینطور است و امیدوارم تعاملات خوبی صورت بگیرد.

 

در باره این مسئله که به هیچ وجه تناسبی میان امکانات سخت افزاری تئاتر به خصوص در بحث سالن و تعداد زیاد فارغ التحصیلان تئاتر در رشته‌های مختلف از دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های بخش خصوصی وجود ندارد چه برنامه‌هایی دارید؟

به طور حتم هیچ تناسبی در تئاتر در بحث نیروی انسانی دانش آموخته و امکانات موجود وجود ندارد؛ این امر نه تنها درهنر و تئاتر، بلکه در سایر رشته های تحصیلی هم وجود دارد. نکته مهم درباره قابلیت برنامه ریزی و هدایت در این بحث است که نیروهای متخصص تر و مستعد تر را مورد حمایت قرار بدهیم. قرار هم نیست تمام فارغ التحصیلان دانشگاهی جذب تئاتر بشوند. خیلی از اینها فقط به صرف گرفتن مدرک دانشگاهی و ارتقای شغلی در محل کارشان در تئاتر تحصیل کرده اند. با گسترش  تماشاخانه ها وسالن های خصوصی و ماهیانه بیش از 80 اجرا در تماشاخانه‌ها روی صحنه می رود و تا حدی امکان کار برای دانشجویان دغدغه مند و علاقه به اجرای نمایش فراهم شده است. اما این به معنی نیست که این سالن ها و وزارت ارشاد می توانند تمام دانشجویان تئاتر را پوشش بدهند. در یک رقابت سازنده است که جوان ها می توانند توانایی خودشان را اثبات کنند.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی