در حال بارگذاری ...
عبدالرضا اکبری در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر بیان کرد

باید شادی‌های خودمان را با دیگران تقسیم کنیم

ایران‌تئاتر: برتولت برشت همواره برای تئاترها، منبع الهام خوب و جذابی بود و بزرگانی نظیر حمید سمندریان، رکن الدین خسروی و پری صابری به سراغ اجرای آثارش رفته اند. زن نیک ایالت سچوان از جمله آثار مفرح و موزیکال برشت است که عبدالرضا اکبری به سراغش رفته و اجرایی موزیکال و جذاب از این اثر به مخاطب ارائه کرده است.

عبدالرضا اکبری یک تئاتری با سابقه است که از سن ۱۶ سالگی جذب کانون پرورش فکری شد و به اتفاق دوستانش در سال ۱۳۴۷ گروه تئاتری تئاتر نجف آباد را تحت نظارت بهزاد فراهانی تاسیس کردند. فعالیت این گروه تا سال ۱۳۶۰ ادامه پیدا کرد و با منحل شدن گروه به تلویزیون آمد. او در چندین تله تئاتر شرکت کرد و از این طریق به سینما راه یافت و توانست در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به ایفای نقش بپردازد و با بزرگانی نظیر فرامرز قریببان، بهروز افخمی و رسول ملاقلی پور همکاری کرد. اکبری در سال های اخیر حضور مجددی در تئاتر دارد و نمایش هایی نظیر شال انگشتر و درخونگاه را روی صحنه اجرا کرده است. در خلاصه داستان این نمایش که اقتباسی از نمایشنامه برتولت برشت است؛ آمده: چند تن از مقامات ایالت سچوان به یک محله فقیرنشین می‌روند در مواجهه با آدم‌ها متوجه می‌شوند که مهر و محبت و نیکی از میان آنها پر کشیده است، تنها کسی که به آنها کمک می‌کند زن گلفروش محله است، آنها در ازای اینکار اندکی پول به او می‌دهند تا مغازه‌ای راه‌اندازی کند و به نیکی‌هایش ادامه دهد اما سیل آواره‌های دور و نزدیک او را به عرصه ورشکستگی می‌کشاند. در این نمایش محمود راسخ فر، پندار اکبری، فریبا دستوار، امیر حسین انصافی، میلاد رمضانی، رامین مسیبی، شکوفه حیدریان، عرفان اکبری، فاطمه نوری، نازنین تبریزی، مینا خدابخشی، اهورا پوراسکندریان، صدرا معمر، مبین دودانگی، میلاد صفوی، سجاد قربانی، امیرحسین مصدق، حسام رنجبر, ترمه منصوری، ترلان منصوری و آروین عباسی به ایفای نقش می پردازند. از دیگر عوامل این اثر نمایشی می توان به سرپرست گروه کارگردانی: پندار اکبری، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: مسعود احمدی، دستیاران کارگردان: عرفان اکبری، پریسا مرادیان، منشی صحنه: تانیا زارع، نوازنده ویولن: امیرمحمد شاه میری راد، نوازنده ترومپت: علی محمد کشوری، نوازنده گیتار: کاوه جوان رویی، نوازنده کاخن: سینا صمیمی، تنظیم کننده: حامد بیوادی،  سرپرست: سهیل اطیابی، گروه کر: صبا دلداده، محمد حقیقی، شایان عدالت منش، مهراوه موسوی و فرناز ساحری، طراح صحنه و لباس: پندار اکبری، مدیر صحنه: شیدا رزم شعار، دستیاران صحنه: میلاد صفوی، سجاد قربانی و حسام رنجبر، دستیاران لباس: فاطمه نوری و سارا فاتحی، گریم: ملینا حمیدی و مریم خوشرو، طراح پوستر وبروشور: علیرضا خداوردی، عکس: محسن بیده، گرافیک تبلیغات مجازی: پریا رضوانی، مدیران رسانه ای: سید محمد صادق سیادت و محسن بیده، مدیر تولید: مبین دودانگی و دستیار تولید: مجتبی رفیعی اشاره کرد. نمایش زن نیک ایالت سچوان در تماشاخانه مهر حوزه هنری روی صحنه اجرا می شود. با عبدالرضا اکبری در باره اجرای نمایش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

کارهای قبلیتان در حوزه نمایش های ایرانی و سنتی بود؛ چگونه به سراغ اجرای متنی از برتولت برشت رفتید؟

نمایش نامه های برتولت برشت در ایران بارها روی صحنه رفته است و با سبک و سیاقشان با نمایش‌های سنتی ایرانی به خصوص تخت حوضی قرابت و نزدیکی دارند و برشت با نوشتن نمایش نامه آدم آدم است سبک فاصله گذاری را به وجود آورد و در آثارش ارتباط خوبی با تماشاگر برقرار کرد. آثار این نویسنده جهان‌شمول هستند و قابلیت اجرا در هر زمان وهر کشوری را دارند. این نمایشنامه نیز حال وهوایی دارد که می توان آن را در هر جایی اجرا کرد. برشت در این نمایشنامه کمی از فاصله گذاری فاصله گرفته و به رئالیسم نزدیک شده است اما در اجرا ما هم به جنبه رئالیستی اثر توجه کرده‌ایم و هم تلاش کردیم مخاطب را شریک اجرا کرده تا با کار بیشتر همراه شوند. این اثر نمایشی مسایل انسانی و اخلاقی را به نمایش می گذارد از همین رو می تواند مورد توجه تماشاگران قرار بگیرد. ازطرفی برشت تحت تاثیر نمایش های شرقی بوده است و ما مقداری کم لطفی داریم نسبت به نمایش نامه های بومی و سنتی ایرانی که دارای سبک و ساختار هستند.

 

یکی از ویژگی های برخی از آثار برشت مثل ننه دلاور و همین زن نیک ایالت سچوان  زن محور بودن این آثار است؟

بله، البته همه آثار برشت این ویژگی را ندارند و او شخصیت زنان را خوب و درست ترسیم می‌کند. شخصیت هایی که بنا به شرایطی که در آن قرار می گیرند دارای خصلت های مثبت و منفی هستند و تنوع شخصیتی دارند و آدم های خاکستری هستند.

 

متن نمایش نامه زن نیک ایالت سچوان به دلیل شرایط اجتماعی که شخصیت‌ها با آن درگیر هستند مصداق زیادی با شرایط فعلی جامعه ما دارد؟

بله، شخصیت های نمایش زن ایالت نیک سچوان به دلیل فقری که با آن درگیر هستند نمی توانند دارای شخصیت ثابتی داشته باشند و با برخی از رفتارهای مردم جامعه نزدیکی دارند.

 

تغییراتی که در متن برشت برای اجرا انجام دادید؛ بر اساس چه شرایطی بود؟

برشت در زمان زیستش قصه هایی را انتخاب می کرد که نیاز جامعه اش بود و حتی در زمان اجرا هم برشت در کارهایش تغییراتی می داد؛ دیالوگ ها را جابه جا می کرد و یا میزانسن ها را تغییر می داد. برشت از هر نکته تازه و جدید در کارش استفاده می کند تا آثارش به روز باشند. من نیازی ندیدم که از برخی از بخش های نمایش نامه که سنخیتی با حال جامعه ما ندارد استفاده کنم. برشت این اثر را 80 سال پیش نوشته است و خیلی از مناسبات تغییر پیدا کرده است.

 

یکی از نکاتی که در اقتباس از آثار برشت در ایران مورد بی توجهی قرار می گیرد بخش موزیکال بودن آن است؛ اما شما در اجرای زن نیک ایالت سچوان به صورت پر رنگی به آن می پردازید؟

به موزیکال بودن این نمایش اعتقاد عمیقی دارم و خود برشت هم در نمایش هایش چنین رویکردی را دنبال می کرد. تلاش کردم با استفاده از موسیقی حس و حال خوبی به نمایشم بدهم و در اصل موسیقی در اثرم دارای کاراکتر و شخصیت است و به نوعی می تواند دغدغه های شخصیت های نمایش را هم بیان کند.

 

آیا طراحی بخش موسیقی نمایش را خودتان به تنهایی انجام دادید؟

در این چند دهه یک سری موسیقی های کارهای شاخص را در آرشیو دارم و برای استفاده در این نمایش به آنها رجوعی کردم. یک سری از موسیقی ها بر اساس آوازهای قدیمی و نام شنا برای مخاطب انتخاب شد و برای اجرای این قطعات موسیقی از سازهایی نظیر گیتار، ویلون و کاخون استفاده کردیم. در کنار موسیقی های ایرانی از موسیقی غربی هم در برخی از لحظات نمایش بهره بردم.

 

شغل گلفروشی شخصیت اصلی زن نمایش چه کارکردهای دراماتیکی دارد؟

دوستانی که نمایش نامه برشت را خوانده باشند می دانند که  شغل شخصیت زن اصلی چیز دیگری است که من به گلفروشی تغییرش دادم؛ این شغل سوای نگاه معنایی جنبه زیبایی شناسانه ای هم دارد و استفاده از این شغل خیلی با روحیه لطیف این زن همخوانی دارد؛ زنی که در حال نیکی و مهر ورزی به دیگران است و بسیار بخشنده و سخاوتمند است. آدمی که خودش ندار است اما دوست دارد به همه کمک کند. به نظرم رفتارهای این زن برای ما می تواند الگو باشد تا شادی های خودمان را با دیگران تقسیم کنیم.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




نظرات کاربران