در حال بارگذاری ...
نگاهی به عملکرد یکساله انجمن هنرهای نمایشی استان تهران

جرقه های آشتی و رفاقت های مانگار

ایران تئاتر: سامان ناصری فعال تئاتر استان تهران در یادداشتی که در اختیار ایران تئاتر قرار داد نگاهی به فعالیت یکساله انجمن هنرهای نمایشی استان تهران داشته است.

یکسال گذشت ،با تمامِ بیم و امیدش ،با تمامِ می شود و نمی شودش ، یکسال پیش در چنین ایامی تصمیم گرفتیم سرنوشت کاری خودمان را خودمان به دست بگیریم،یا علی گفتیم و عشق را آغاز کردیم ، اگر تا پیش از این مردی از جنس باران و شلتوک با منش "عاطفی" اش نقطه ی اتصالمان بود این بار مردانی از جنس خودمان،همرنگ و همراه ، درد کشیده و مومن به منش آن فرزانه ی گوشه ی تنهایی گرفته ی "عاطفی" مان قدم پیش گذاشتند تا بکنند آنچه باید و بایستند جلوی شدنِ آنچه نباید .

از انتخابات و هیجانات گذر می کنم که همیشه گزینش ها پر از گمانه زنی های درست و غلط است ، همه ی زیبایی ها پس از انتخاب شدن رقم خورد و باز هم مردِ"عاطفی" بازیگر نقش اول این زیبایی ها شد ،برگزاری مراسم تجلیل از حسین عاطفی به پاس یک عمر حسین عاطفی بودن با رمز "ما همه عاطفی هستیم" جرقه ی آشتی ها و رفاقت های ماندگار انجمن را زد و چه نیکو رقبای دیروز انتخابات دست در دست هم به مرمت و بازسازی ساختمان انجمن استان و شاخه هایش پرداختند و چه خوب که مردانی داریم پر از جنبه ی باخت و ظرفیت پیروزی .

پس از مراسم شکوهمند عاطفی که به نظرم بی نظیر بود و خواهد ماند انجمن مراسم زیادی برگزار کرد که همه از سر همین مهر و وفای همگانی بود و نتیجه اش به غایت مثبت . اما سامان دادن به انجمن های تابعه و نظارت درست و اصولی بر کارکردشان عزمی می خواست راسخ که در وجود مردان انجمن بود و بی کم و کاست و خستگی به انجام رساندند ،پس از سالها دوباره چراغ آموزش در این استان روشن شد و دیر نخواهد بود درخشش اختر هنرجویان امروز و ستارگان فردا بر آسمان هنر این مرز و بوم که گوشه ای از آن را همین امسال در جشنواره تئاتر استان تهران دیدیم و سال های آینده مشتاقانه تر به انتظار خواهیم نشست.

در آمد زایی وَرِ دیگر مدیران انجمن بود،دغدغه ی نان هنرمند لحظه ای دوستان مرا رها نکرد و از خودمان شروع کردیم و جهانی شدیم ،از خودمان شروع کردیم و علاوه بر فرهنگسازی برای مدتی بر غم نان مان هم فایق آمدیم ،از خودمان شروع کردیم عکسمان تیتر اول خبرگزاری های داخلی و خارجی شد و دریافتیم خواستن توانستن است و اگر آسمان مهیا باشد پریدن را از هر پرنده ای بهتر می دانیم .

پویایی دفاتر انجمن ها میراث مدیریتی قوی در مرکز است،انتخاب کارا ترین افراد و سپردن سکان هدایت شهرستان ها به آنان مهم ترین اتقاق در جهت پویایی انجمن ها بود،برگزاری جشنواره های داخلی در شهرستان ها با اشلی بالاتر از تصور و حضور نمایش هایی از انسانهایی دانسته تجربه ای گرانبها بود که به همت یاران منتخب برای خدمت انجام شد ،اما شاه بیت اتفاقات سال گذشته جشنواره ی استانی بود ،جشنواره ای که با بهترین کیفیت در اجرا،پذیرایی و اختتامیه به انجام رسید و انگشت حیرت را روانه ی دهان های باز آنانی کرد که سالها می گفتند ،نمی شود ،نمی توانیم و نمی توانید.

اجرای قدرتمند جشنواره تئاتر استان تهران ثمره ی اعتماد به جوانان هنرمند بود و بس ،همان هایی که سالها از تخصصشان به دور بودند و با حسرت ترک سواری تعدادی انسان ندانسته را می دیدند و حسرت می خوردند ،اینبار در میدان عمل کاری کردند کارستان، اما شاید بزرگترین و مهم ترین دستاورد انجمن هنرهای نمایشی استان تهران که این روزها یک ساله شده ، احیای استقلال انجمنی است که سالها زیر یوغ پدرسالاران بی منطق گرفتار بود و در این یک سال خودش برای خودش سیاست گذاری می کند و تصمیم ساز است و چه دلنشین است برای هنرمندان این انجمن اجرا کردن سیاست های پیشروانه ی این تیم تازه نفس ...

شاید اشکالاتی هم در اداره ی انجمن در یکسال گذشته بوده که همیشه در نقش منتقد صریح و بی پرده با دوستان مطرح کردم و هیچ گاه مدیحه سرا نبودم برایشان و شاید تلخ ترین و تیز ترین انتقادات از جانب صاحب این قلم مطرح شده و باز هم ادامه خواهد داشت ،اما پس از یکسال انتقاد و نیمه ی خالی لیوان را دیدن فکر می کنم حق این زحمتکشان است که با این متن از زحمات بی دریغشان تشکر کنم و با صدای بلند بگوییم دست مریزاد رفقا ،خداقوت.




نظرات کاربران