با نگاهی به آثار و زندگی «سم شپرد»
چهارمین شماره از نشریه «نقد هنر» منتشر شد
همزمان با بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات چهارمین شماره‌ی نشریه فرهنگی هنری «نقد هنر» با بررسی آثار سم شپرد؛ نمایشنامهنویس، کارگردان و بازیگر آمریکایی؛ ویژه پاییز۹۶ منتشر شد.
به گزارش ایران تئاتر در یادداشت حمیدرضا قنبری سردبیر چهارمین شماره‌ی نشریه فرهنگی هنری «نقد هنر» آمده است: «شپرد بخش بزرگی از شخصیت‌های نمایش‌نامه‌هایش را از واقعیت خانواده‌ی خودش گرته‌برداری کرده بود و این گرته‌برداری چنان با واقعیت زندگی‌اش منطبق بود که باعث شد پدرش نسبت به عملکرد او معترض شود که چرا چنین هویدا بر صحنه‌ی نمایش خانواده‌ی خود را عیان کرده‌ای! برخی آثار شپرد، جلوه‌گاه آسیب‌های هولناکی است. آسیب و معضلاتی که شپرد آن را نتیجه‌ی نزول اخلاق و فرهنگ جامعه‌اش می‌داند و نسبت به آن هشدار می‌دهد. شپرد افول خانواده‌ی آمریکایی را منتقدانه فریاد می‌زند و در عین فریاد، رنج کودکی‌اش را آشکار و عریان به تماشا می‌گذارد.»
شهرت سم شپرد در ایران بیشتر به سبب نمایش‌نامه‌هایش است. اما در موطنش او را به عنوان نویسنده‌ای شیرین قلم در زمینه‌ی خاطره‌نویسی و داستان کوتاه نیز می‌شناسند. در این شماره از «نقد هنر» داستان کوتاهی از او با عنوان «گبی هیز واقعی!» منتشر شده که برای اولین بار ترجمه شده است.
عمده آثار شپرد به موضوع خانواده می‌پردازند. او در یادداشتی با عنوان «اشتعال آتش فاجعه در خانواده‌ی آمریکایی» نسبت به از هم‌گسیختگی کانون خانواده هشدار داده است: «فکر می‌کنم در آنچه ما آن را خانواده‌ی آمریکایی می‌شناسیم چیزی شبیه به ماده‌ی اشتعال‌زا وجود دارد که آتش فاجعه را روزبه‌روز مشتعل‌تر می‌کند.»
چهارمین شماره از «نقد هنر» با چهار مقاله، بررسی چندوجهی‌ای از نمایش‌نامه‌های شپرد ارائه می‌کند. جری داون اوتون در مقاله‌ای با عنوان «بررسی عناصر تئاتر در نمایش‌نامه‌های سم شپرد»، آثار وی را از منظر کارگردانی، بازیگری، زبان، بدن و موسیقی نقد کرده است.
شپرد در سال 1979 با نمایش‌نامه‌ی «کودک مدفون» برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد. دکتر استیون دی. پوتزل و دکتر سوزان آر. وست‌فال در مقاله‌ی «سوی دیگر اسطوره: فروپاشی نمادهای اسطوره‌ای در کودک مدفون» تحلیل جامعی پیرامون موضوع اسطوره در این نمایش‌نامه ارائه داده‌اند.
«مناقشات مردانه در سه‌گانه‌ی خانوادگی سم شپرد» عنوان مقاله‌ای به قلم میچی‌تاکا موریموتو؛ استادیار دانشگاه کین‌دائی؛ است که در آن به وجه مردانه‌ی سه نمایش‌نامه‌ی «غرب واقعی»، «کودک مدفون» و «نفرین طبقه‌ی قحطی‌زده» پرداخته است.
در درام معاصر آمریکا بهترین تلفیق از دو سبک پست‌مدرنیسم و رئالیسم به قلم سم شپرد و دیوید ممت ارائه شده است. بسیاری آثار این دو نمایشنامهنویس را بهترین آیینه از جامعه‌ی معاصر آمریکا می‌دانند. وسنا براتیچ در مقاله‌ی «شپرد و ممت در برابر هم» به این سئوال پاسخ می‌دهد که آمریکای کدامیک از این دو نویسنده واقعی‌تر است؟
شپرد در اواخر عمرش به نوعی از بیماری فلج عضلانی دچار شد. پتی اسمیت؛ موزیسین و دوست نزدیک شپرد؛ در یادداشت «رفیقم، سم شپرد» روزهای آخر عمر این نویسنده را مکتوب کرده است.
دو گفتگو با شپرد و اظهارنظر هنرمندان پس از مرگ وی از دیگر مطالب چهارمین شماره از «نقدهنر» است.
نشریه‌ی فرهنگی هنری «نقد هنر» در 104 صفحه با قیمت 5000 تومان منتشر و از کتابفروشی‌های معتبر قابل تهیه است.