در حال بارگذاری ...
گفت وگو با بهار محمودزاده کارگردان تئاتر

« چشم ها »فاقد قهرمان است و قربانی دارد

ایران تئاتر:دیدن نمایش چشم ها برای مخاطب یک سری از ابهامات و سوالات و درگیری ذهنی را در باب عشق ، سردگمی ، سرگشتگی ، تنهایی به وجود می آورد و در پایان ساختار نمایش ، این سوال‌ها و درگیری‌ها راز گشایی می‌ شود. نمایش چشم‌ها روایتگر زندگی دو خواهر است که به نوعی با بررسی گذشته زندگی این دو نفر، وقوع جنگ در شهر محل سکونت آنها و کشته شدن پدر و بسیاری از افراد این شهر و دریاچه‌ای در کنار شهر که مردان، زندگیشان را از طریق آن می‌گذراندند روایت می شود.

بهار محمود زاده بازیگر – کارگردان فارغ التحصیل رشته روانشناسی است و این با سابقه تئاتری بیش از یک دهه است که در حوزه تئاتر فعالیت می کند و نمایش هایی نظیر زندگی دیگران و جامانده را در کارنامه کاری اش دارد . چشم‌ها، اثری است  با موضوع چالش ها و آسیب‌شناسی جنگها بر آدم ها ، شهر و روابط افراد خانواده و کارگردان با استفاده از روانشناسی رنگ‌ها و طراحی صحنه و لباس مناسب توانسته اثری متفاوت و جذاب را روی صحنه ببرد. این نمایش به مکان و جنگ خاصی اشاره ندارد و انتخاب جا و زمان را بر عهده خود تماشاگر می‌گذارد.نمایش چشم‌ها نوشته مسعود هاشمی‌نژاد بهمن‌ماه ساعت 18 با بازی شبنم قلی‌خانی، مهدی ماهانی و الهه شه‌پرست در سالن شماره 3 پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می شود.این اثر نمایشی را پیش از این در سال 92 در خانه نمایش اداره برنامه‌های تئاتر به صحنه آمده بود.پیام اصلی نمایش "چشم‌ها" برقراری صلح جهانی و نه گفتن به تجاوز جنسی است، چرا که قربانیان اتفاقات این داستان زنان و بچه‌ها هستند. داستان نمایش قصه‌ای سورئال است و بر این اساس شیوه اجرایی نیز به سمت رئال نرفته است. طراحی نور و بارانی که در شهر می‌بارد نشان دهنده فضای سرد و غمگینی است. تنها از دو رنگ ثابت قرمز و مشکی در صحنه استفاده شده است که علاوه بر اینکه فضای زیبایی‌شناسانه‌ای دارد به لحاظ روانشناسانه نیز حاوی نکاتی است.در خلاصه داستان نمایش چشم‌ها آمده است: همه ما یک رازى داریم که حتی به خودمون هم نمى‌گیمش... به من بگو کسى شبیه خاطره بد تو هست؟.دیگر عوامل این اثر نمایشی عبارتند از: طراح صحنه: مصطفی مرادیان، طراح لباس:  بابک وثوق و ماهرخ سلیمانپور، مجری طرح:  مارال دوستی، آهنگساز : بهنام رحیمی، عکاس:  امیرخدامی و علی غفاری، تیزر: هاله عابدینی، دستیار کارگردان: میلاد حاجی زاده، مدیرصحنه:  سیما قاسمی و فرامرز پارساییان، منشی صحنه:  نیلوفر رازمند و مدیر مارکتینگ: آیلار مکی. با بهار محمود زاده در باره اجرای نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

 در بازتولید جدید نمایش چشم ها نسبت به اجرای قبلی نمایش در سال 92 چه تغییراتی را به کار بردید؟

در وهله اول از بازیگران جدیدی استفاده کردیم . دکور نمایش هم تغییرات زیادی دارد . نوع اجرا هم دستخوش تحولاتی شده است.

 

این تغییر در نوع اجرا در چه مباحثی قابل تعریف است؟

در بخش ساختاری، کارگردانی ، طراحی میزانسن ها و فضای نمایش انجام شد و جنس بازی ها هم تغییر پیدا کرد.

 

بر اساس چه ضرورت هایی اقدام به بازتولید چشم ها کردید؟

دنیا در حال حاضر درگیر جنگهای مختلفی است و آدم ها از این جنگ ها تاثیرات زیادی داشته اند و نگاهم نسبت به جنگ و تبعاتش جهان شمول است و به جغرافیای خاصی محدود نمی شود . برای زن نمایش مشکلی به وجود می آید که مشکلی فراگیر است . بنابراین بازتولید نمایش می تواند موثر باشد .

 

در دنیای امروز ثبات خانواده ها تحت عوامل زیادی آسیب پذیر شده است؟

موقعی که چنین اتفاقی برای زنی در هر منطقه و موقعیت زمانی رخ می دهد آسیب پذیری آدمها و خانواده ها تشدید می شود . از طرفی بستر اصلی شکل گیری یک خانواده زن است و موقعی که مورد تجاوز روحی و روانی قرار می گیرد این تاثیرات شوم و مخرب به نسل های بعدی این زن هم منتقل می شود و در برخی از مواقع این تاثیرت آشکار نیست و درونی است .

 

شخصیت زن نمایش تلاش می کند با تشکیل خانواده شرایط دیگری را تجربه کند؟

بله، رفتارهای او نسبت به فرزند و همسرش متفاوت تر است . فرزندش بزرگ شده و تحت تاثیر روحیات مادر وارد جامعه می شود .

 

در تمام جنگ هایی که در تمام نقاط دنیا شروع می شود . زنان و کودکان قربانیان اصلی آن هستند؟

همینطور است و آسیب پذیریشان بیشتر از مردان است.

 

آیا شخصیت زن نمایش شما به عنوان یک قهرمان قشر خاصی از زنان را نمایندگی می کند؟

من به کلیت زنان رویکرد داشتم. البته به نظرم زن نمایش ویژگی های قهرمانانه ندارد . نمایش چشم ها فاقد قهرمان است و قربانی دارد. سه شخصیت نمایش قربانی شرایط پیرامونشان هستند و مرد جوان هم از این قادعده دور نیست و در جایی در نمایش می گوید " هیچ وقت رنگ آرامش را ندیده است " و می خواهد با بردن فرزندش به آرامشی برسد . بچه ای که هیچ وقت ما او را نمی بینیم می توان قربانی ارزیابی اش کرد و اینها نماد آدم های متفاوت در دنیا هستند . آدم هایی که مابه ازاء دارند. برخی از مخاطبان نمایش می گفتند که با دیدن نمایش یاد فضای آلمان می افتند . دیگری فضای کشور امریکایی لاتینی را گوشزد می کند .

 

در نمایش هم عامدانه به جغرافیای خاصی اشاره نمی کنید؟

بله، در همین راستا به مکان خاصی در نمایش اشاره نمی شود .

دکور چقدر فضا سازی به شما کمک کرد؟

دکور نمایش در تداوم ذهنیاتم در باره فضای نمایش بود و با طراح صحنه مفصل در این باره در شروع کار صحبت کردیم و با یک جمع بندی و تفاهم مشترک دکور نمایش شکل گرفت . همه اجزاء نمایش در خدمت ارائه مفهوم مورد نظرم قرار گرفت .

 

آیا نمایش چشم ها را می توانیم یک نمایش زنانه بدانیم؟

نمایش چشم به معضلات و چالش های زنان می پردازد و البته اگر آقایان نمایش را ببینند بهتراست، تا رفتار و کردارشان را نسبت به زنان تغییر بدهند و متوجه شکنندگی و حساس بودن روح و روان زنها بشوند و این نکته مهم است که چقدر رفتار و اعمال خشن و نادرست مردان می تواند باعث لطمات روحی برای زنان بشود .

 

استفاده از بازیگران معروف سینما و تلویزیون مثل مهدی ماهانی و شبنم قلی خانی آیا برای جذب مخاطب بیشتر است؟

شبنم قلی خانی چهره معصومی دارد و مناسب ایفای این زن بود و سابقه طولانی در بازی در تئاتر دارد و چهره دوست داشتنی اش باعث ایجاد سمپاتی مخاطب می شود . مهدی ماهانی هم اولین تجربه بازی در صحنه تئاتر در چشم ها انجام داد و چهره اش هم مظلومیت خاصی دارد و بسیار مناسب ایفای نقش سرباز بود و در ضمن رفتار و شیطنت این کاراکتر با نوع بازی مهدی ماهانی مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد . بهر حال نمایش در یک سالن خصوصی اجرا می شود و باید مخاطب برای دیدن نمایش به سالن بیاید .

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




نظرات کاربران