در حال بارگذاری ...
گفت وگو با مارین ون هولک طراح و کارگردان نمایش «کروماکی»

تئاتر زبان جهانی دارد

مارین ون هولک بازیگر و طراح هلندی که سالها است در ایران با همراه گروه تئاتر ویرگول به بازیگری مششغول است در اولین تجربه کارگردانیش به عنوان یک زن غربی در ایران که تا به حال سابقه نداشته است که نمایشی را کارگردانی کند ، به تم مهاجرت و درون شناسی شخصیتهای نمایشش می پردازد .

با آغازهزاره سوم و رشد جنگ و ناامنی در آسیای میانه، شمال افریقا و خاورمیانه مسئله مهاجرت به عنوان یک چالش بزرگ در دنیا مطرح شد و خیلی از مردمان جنگ زده این کشورها به امید دوری از جنگ و کشتار عازم اروپا شدند و صدالبته که برای خیلی هایشان سرنوشت تلخ و تراژیکی رقم خورده و هنوز هم گهگاهی کشتی این آوارگان دردریا غرق و تعدادی  هم کشته می شوند. مارین ون هولک بازیگر و طراح هلندی که سالها است در ایران با همراه گروه تئاتر ویرگول به بازیگری مششغول است. در اولین تجربه کارگردانیش به عنوان یک زن غربی در ایران که تا به حال سابقه نداشته است که نمایشی را کارگردانی کند ، به تم مهاجرت و درون شناسی شخصیتهای نمایشش می پردازد . مارین ون هولک در نمایش هایی مثل بازگشت پلنگ صورتی و لندن‌، رم‌، تهران‌، آمستردام هر دو به کارگردانی آروند دشت آرای به بازی پرداخته است. این نمایش با موضوع مهاجرت غیر قانونی از ترکیه به یونان و اروپا از ۲۴ تیرماه اجرای عمومی خود را در خانه نمایش «دا» در دو نوبت  ۱۹:۳۰ و ۲۱:۳۰ آغاز کرد ه است . بازیگران : بابک بیگ زاده، خسرو پسیانی، نگین تبرا، حدید تقی یار، دیبا خاتمی، مینا درودیان، امیرحسین طاهری، شهریار فرد، پریسا مقتدی، مینا ملک محمدی، میثم میرزایی ، کانسپت، طراح و کارگردان:  مارین ون هولک، مدیر پروژه، دستیار کارگردان و برنامه ریز: امین یزدانی نژاد، منشی صحنه: رومینا دواچی، دستیار طراح لباس: هدا ابراهیم پور، گرافیست: گل مریم یزدانی نژاد، روابط عمومی و مشاور رسانه ای: آیدا اورنگ . این نمایش کار مشترکی با کشور هلند و با همکاری کمپانی «استت» با گروه «هنرهای اجرایی ویرگول» و همچنین خانه نمایش «دا» است. بامارین ون هولک درباره ساختار و مضمون نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

 

آیا بر اساس شرایط ناامنی که در منطقه خاور میانه وجود دارد. تصمیم گرفتید نمایشی با تم مهاجرت در ایران اجرا کنید؟

 

مهاجرت کردن بشر در طول تاریخ وجود داشته است وعلت و نوعش تفاوت داشته است  بعد از گسترش جنگ درخاور میانه و مناطق دیگر از سال 2015 مهاجرت رشد فزاینده ای داشت. مقصد اغلب مهاجرین اروپا بوده و مردم اروپا و هلند درگیر این پدیده شده اند. به همین دلیل تلاش کردم حرفهایم را در باره مهاجرت در قالب نمایشی بیان کنم. .

 

با توجه به همکاریتان با تئاتر گروه ویرگول ، به چه میزان از شرایط کار کردن تئاتر درایران اطلاع  داشتید و اجرای نمایش درایران با اروپا چه تفاوت هایی دارد؟

 

 سیستم های اجرای نمایش مثل فرهنگ با سیستم های اجرای نمایش درکشورهای دیگرمتفاوت است . زبان تئاتر، زبان مشترکی دارد وتکنیک ها و طرزبیانش تفاوت را به وجود می آورد. دوتجربه خوب وموفق بازیگری در ایران داشتم و این تجربیات به من کمک کرد که درجریان فضای کاری در ایران باشم. برای اجرای نمایش کورماکی دوسال صبر کردم و با شرایط خوگرفتم تا بتوانم نمایشی مطابق انتظاراتم روی صحنه ببرم. در این دوسال  کاملا با فرهنگ ایرانی آشنا شدم و فارسی را به خوبی یاد گرفتم.

 

با توجه به شناختی که از زبان و فرهنگی ایرانی به دست آوردید . چکونه در اجرایتان به این فرهنگ پرداختید؟

 

من قبلا نگاه دیگری به فرهنگ ایرانی داشتم که در این چند سال اخیر تغییر پیدا کرد. خیلی از مسائل فرهنگی ایران برای من دارای جذابیت است .

 

به نظر شما تولید مشترک نمایش چقدر می تواند باعث نزدیکی بین ملتها بشود؟

 

من در کمیانی تئاتری استت فعالیت می کنم و به عنوان نماینده این کمپانی تلاش می کنم تا با همکاری با گروههای تئاتری ایرانی باب آغاز اشتراکات و نزدیکی های فرهنگی را بین دو کشور به وجود بیاورم .مهم ترین نکته در باره فرهنگ هایی که از یکدیگر دور هستند ، این مسئله است که تئاتر می تواند سرفصلی باشد تا این فاصله ها را کم و کم تر کرد. در نمایش کورماکی من به عنوان کارگردان میهمان از کمپانی استت با بازیگران ایرانی و گروه تئاتر ایرانی همکاری کردم و فکر می کنم  اجرای این نمایش می تواند در آینده این نوع کارهای مشترک را رونق بدهد و سایر گروهها بروند به سمت تولید مشترک.معتقدم اگر در بین همه کشورها این تبادل فرهنگی صورت بگیرد . دیگر در دنیا کمتر شاهد جنگ و خون ریزی خواهیم بود. همه آدمها در تمام نقاط دنیا دوست دارند در آرامش زندگی کنند.خانه و شغلی داشته باشند و بزرگ شدن فرزندانشان را در محیط امن ببینند و بعد فرزندانشان و وارد جامعه بشوند.

 

در بحث انتخاب بازیگران به چه نحوی عمل کردید؟

 

بازیگران نمایش همگی هنرجویان موسسه تئاتر ویرگول تحت سرپرستی آروند دشت آرای هستند ومن همه آنها را و میزیان توانایی هایشان را می شناختم و همگی این هنرجویان در نمایشی با عنوان" بین خودمان باشد" به کارگردانی آروند دشت آرای تجربه بازی در نمایش را به دست آورده بودند . قرار بود سال قبل این گروه نمایش دیگری را اجرا کنند و من پیشنهاد دادم که در نمایش کورماکی بازی کنند و البته آروند دشت آرای در بحث انتخاب بازیگران به من مشاوره هایی ارائه کرد .  

 

خسرو پسیانی و پریسا مقتدی دوبازیگر حرفه ای و نام آشنای تئاتر هستند . به چه دلیل در ترکیب بازیگران جوان نمایش از دوبازیگر حرفه ای و با تجربه تر استفاده کردید؟

 

علاقه داشتم در کورماکی هم با بازیگران کم تجربه و باتجربه وحرفه ای کار کنم و بازی خاصی از بازیگرانم انتظار داشتم و زیاد قائل به ارائه  بازی تئاتری از سوی بازیگرانم نبودم و طوی باید رها می بودند که عین خمیر بتوانم با توجه به مختصات نقش هایشان آماده شان کنم و شکل مورد نظر را پیا کنند.یا به تعبیری عین یک بوم سفید نقاشی باشند ، تا من بتوانم رنگ آمیزیشان کنم. در پروسه تمرینات بازیگران با تجربه به من کمک کردند و خودشان در اختیار عملی کردن ذهنیاتم قرار دادند.

 

فیزیک و نوع چهره بازیگران چقدر برایتان مهم بود که در قالب ملیت های مختلف در نمایش برای تماشاگر قابل باور باشند؟

 

بحث مهمی بود. در پروسه کارگاهی کار کردن.در ابتدا از بازیگرانی که انتخاب شده بودند درخواستم کردم که خودشان نقش هایشان را انتخاب کنند .با توجه به چهره های ملیت های مختلف که در نمایش حضور دارند ، تلاش کردم با مدیریت انتخابها را تصحیح کنم ومناسب ترین بازیگر هر نقش را انتخاب کردم.

 

 احمد محمد اسماعیلی

 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران